‘Maar door wie werden al die opvarenden dan vermoord?’ vroeg Max.
‘Als ik een gok mag doen, dan denk ik dat de responsivisten dat zelf deden. Maar de sekte was niet suïcidaal, zoals de People’s Temple van Jim Jones, of die Japanse Aum Shinrikyo. Sommigen beweren dat Lydell Cooper zelfmoord heeft gepleegd, als ultieme daad van responsivisme, maar in de groep wordt zelfmoord niet gestimuleerd. Ze beweren dat je, eenmaal geboren, de morele taak hebt hun geloof te verspreiden en niet jezelf te doden. De andere mogelijkheid is dat iemand in die groep geïnfiltreerd is.’
‘Zijn er verdachten?’
Linda antwoordde: ‘Wegens hun standpunten over geboortebeperking en abortus is de beweging al jaren in conflict met het Vaticaan. Hetzelfde geldt voor een aantal conservatieve christelijke organisaties.’
Cabrillo schudde zijn hoofd. ‘Ik kan me nog voorstellen dat een of andere gek een abortusarts neerschiet. Maar een schip vol mensen vermoorden vergt een goed georganiseerd team. Ik geloof niet dat een handjevol priesters en nonnen infiltreert in zo’n sekte om dan een paar honderd van de volgelingen te doden.’
‘Ik gok op een groepje zeloten,’ zei Mark. ‘Een antibeweging van de responsivisten, mogelijk gevormd door voormalige volgelingen of zoiets. Weet je, nog afgezien van dat dogma om geen kinderen te verwekken is het toch wel een bizarre club.’
Juan negeerde de opmerking. ‘Laten we eens onderzoeken waarom ze een aantal van hun eigen volgelingen zouden doden. Heeft iemand een idee?’
‘Nee, serieus,’ vervolgde Mark, ‘als je eenmaal een tijdje meedoet en vrijwilligerswerk hebt gedaan in een derdewereldland, dan word je ingewijd in de diepere geheimen van het responsivisme en je krijgt te horen dat die wijsheid je redding zal zijn.’
‘Ga door,’ moedigde Juan hem aan. Murph was wel grillig, hij was ook heel intelligent.
‘Heb je ooit gehoord over de branetheorie?’ Murph had daar al over gesproken met Eric, die als enige niet-vragend keek. ‘Dat hangt samen met de snaartheorie, als een manier om de vier natuurkrachten met elkaar in verband te brengen, iets waar Einstein niet toe in staat was. In een notendop: het idee is dat ons vierdimensionale universum een enkel membraan is, en dat er ook andere membranen bestaan in een andere orde in de ruimte. Die zijn zo dicht bij ons universum dat materie en energie uitgewisseld kunnen worden en de gravitatiekrachten in ons universum kunnen weglekken. Het is een heel moderne theorie.’
‘Dat wil ik best geloven,’ zei Cabrillo.
‘Hoe dan ook, de branetheorie kreeg meer belangstelling in de jaren negentig en Lydell Cooper had ook belangstelling. Hij ging echter nog een stap verder. Het waren niet alleen kwantumdeeltjes die in en uit ons universum bewogen, hij geloofde dat een intelligentie van een andere brane invloed had op de mensen in onze dimensie. Die intelligentie, beweerde Cooper, gaf vorm aan ons dagelijks bestaan, op een manier die wij niet kunnen waarnemen. Dat was ook de reden voor al het menselijk lijden. Kort voor zijn dood begon Cooper technieken te onderwijzen om die invloed te verminderen, en om ons te beschermen tegen die buitenaardse krachten.’
‘En de mensen geloofden die kolder?’ vroeg Max, mistroostig aan zijn zoon denkend.
‘O, zeker. Bekijk het eens van hun kant: het is niet de schuld van een gelovige dat hij ongelukkig is of depressief of gewoon dom. Zijn leven wordt verstoord via membranen die dwars door de dimensies in het heelal lopen. Het is een buitenaardse invloed, waardoor je geen promotie krijgt of een blauwtje loopt bij het meisje van je dromen. Het is een kosmische kracht die je tegenhoudt, niet je eigen tekortschieten. Als je dat gelooft, dan hoef je geen verantwoordelijkheid voor je eigen leven te nemen. En we weten allemaal dat niemand nog zelf verantwoordelijkheid neemt. Responsivisme geeft je een kanten-klaar excuus voor je miserabele keuzen in het leven.’
‘Voor mensen die de fastfoodketens aanklagen omdat ze zelf overgewicht hebben kan ik begrijpen dat het aantrekkelijk is,’ zei Juan. ‘Maar wat heeft dat te maken met het uitmoorden van een schip vol responsivisten?’
Mark keek een beetje schaapachtig. ‘Ik heb niet alles overdacht, maar stel dat het waar is…’ Zijn stem klonk opeens gejaagder. ‘En als een of ander buitenaards wezen uit een andere dimensie vecht met iemand in onze werkelijkheid, waar wij in de buurt zijn? Als een soort pionnen?’
Cabrillo sloot zijn ogen en kreunde. Marks fantasie kreeg de overhand op zijn heldere geest. ‘Ik zal erover nadenken, maar voorlopig zoek ik toch liever naar aardse vijanden.’
Mark fluisterde tegen Eric: ‘Het klonk overtuigender toen we er gisterenavond over spraken, nietwaar?’