Home>>read Dodenschip free online

Dodenschip(51)

By:Clive Cussler


De knokkels van Juans wijsvingers waren wit op de reling, tot zijn greep verslapte. Het metaal had lijnen getekend op zijn handpalmen. Hij schudde zijn verkrampte handen los en haalde nog een keer diep adem. ‘Tijd voor actie.’

De vergaderzaal geurde naar pittige gerechten. Omdat Afrika zo dichtbij was had Maurice een Ethiopische maaltijd verzorgd. Er was een stapel injera – ongerezen zuurdesembrood – en allerlei soorten worst, sommige koud, andere dampend heet. Er was kip, rundvlees, schapenvlees, linzen en erwten, en yoghurtgerechten. Aan tafel werd een stukje brood afgescheurd en opgerold met een portie van de gerechten, en dan snel opgegeten. Deze manier van eten veroorzaakt wel geklieder, en Juan vermoedde dat Maurice daar met opzet voor had gekozen omdat iedereen dan kon zien hoe Linda Ross zich weer eens volpropte.

Als veteraan van de Royal Navy geloofde Maurice vurig in de Engelse traditie van grog aan boord, of in dit geval: amberkleurige flessen met Ethiopische honingwijn, tej genaamd, met een zoete smaak die herkenbaar blijft tussen de sterkste specerijen.

Cabrillo’s teamgenoten – Max Hanley, Linda Ross, Eddie Seng en dokter Huxley, Stoney en Murph – zaten rond de tafel. Juan wist dat op een lager dek Franklin Lincoln met zijn team ook overleg voerde in de wapenkamer. Juan had niet veel eetlust. Hij schonk een glas wijn in en nam keurend een slokje. Eerst liet hij de anderen hun borden opscheppen, voordat hij de vergadering opende.

‘Zoals jullie weten hebben we twee verschillende, maar mogelijk met elkaar samenhangende problemen. Eerst moeten we de zoon van Max weghalen bij die responsivisten in Griekenland. Met satellietbeelden en andere informatie die Mark en Eric verzamelen, werkt Linc aan een tactisch plan. Als dat klaar is, dan zullen we het beoordelen. Wat doen we als we Kyle bevrijd hebben?’

‘Zou hij gedeprogrammeerd moeten worden?’ vroeg Hux. Het was mogelijk dat hij speciale psychiatrische hulp nodig had om de mentale greep van het responsivisme kwijt te raken.

‘Alles wijst erop,’ zei Mark.

‘Dus het is inderdaad een sekte?’ Max’ stem klonk bezorgd, omdat zijn zoekende zoon bij een dergelijke groepering betrokken was.

‘Ze voldoen aan alle klassieke kenmerken van een sekte,’ zei Eric. ‘Ze hebben charismatische leiders. De volgelingen worden aangespoord om de banden met familie en vrienden buiten de groep te verbreken. Ze moeten zich houden aan een bepaalde leer die door de leider onderwezen wordt, en als iemand afstand wil nemen dan proberen de andere leden dat te verhinderen.’

‘Hoe dan? Met fysiek geweld?’ vroeg Juan.

Eric knikte. ‘Het is wel gebeurd dat afvallige sekteleden uit hun eigen huis werden ontvoerd en overgebracht naar een gebouw van de groep, voor een eh… heropvoeding.’

‘We weten dat ze een locatie in Griekenland hebben,’ zei Juan, kijkend naar de anderen rond de tafel. ‘En ze hebben hun oude hoofdkwartier in Californië verruild voor dat landgoed, waarvan Murphy mij foto’s heeft laten zien. Wat hebben ze nog meer?’

‘Meer dan vijftig klinieken in de armste derdewereldlanden – Sierra Leone, Togo, Albanië, Haïti, Bangladesh, Cambodja, Indonesië, op de Filippijnen en ook in China. In dat laatste land krijgen ze veel steun van de overheid, zoals je zult begrijpen.’

‘Dat is interessant,’ merkte Mark Murphy op met volle mond. ‘De Chinezen hebben een grondige hekel aan elke stroming. Aanhangers van Falun Gong worden altijd gedwarsboomd, omdat die beweging als een bedreiging voor de gevestigde orde wordt gezien. Maar de responsivisten worden toegelaten, vanwege hun ideeën over geboortebeperking. Onder zijn versleten denim shirt droeg Murph een T-shirt met daarop een pijl die omhoog wees en daaronder de tekst I’M WITH STUPID.

‘Peking beseft dat het een bedreiging kan vormen, maar ze nemen dat risico omdat de aanwezigheid van responsivisten enige westerse legitimiteit geeft aan de draconische een-kind-per-echtpaarpolitiek,’ zei Eddie. Omdat hij zoveel ervaring in China had, twijfelde niemand aan zijn mening.

‘We hadden het over Kyle,’ zei Juan, om dat onderwerp weer centraal te stellen. ‘Is er al contact met een deprogrammeur?’

‘Jazeker,’ antwoordde Linda Ross. ‘In feite zullen wij Kyle ontvoeren, en daarom moeten we hem zo snel mogelijk uit Griekenland weghalen om problemen met de lokale politie te vermijden. Die therapeut zullen we in Rome ontmoeten. Tiny brengt de Gulfstream van de Rivièra naar de luchthaven van Athene, om Kyle naar Italië te vliegen. We hebben kamers gereserveerd in een hotel bij het Colosseum. Die psychiater heet Adam Jenner en hij is gespecialiseerd in het begeleiden van gewezen responsivisten naar een normaal bestaan. Voor zover wij weten is hij op dat gebied de beste deskundige ter wereld.’