Home>>read Dodenschip free online

Dodenschip(34)

By:Clive Cussler


Hij strekte zijn handen uit naar Julia, zodat ze de kier tussen zijn handschoenen en de mouwen van het pak met tape kon dichtmaken. Daarna deed ze ook een strook zilvergrijs tape over de ritssluiting op zijn rug. De zuurstof stroomde regelmatig uit de duikfles en de koolstoffilters waren geactiveerd. Juan had drie uur de tijd voordat hij dit pak weer moest uittrekken.

‘Beweeg langzaam en behoedzaam,’ instrueerde Julia de mannen via de intercom. ‘Denk eerst na voor je iets doet. Beslist niet rennen. Deze pakken zijn van levensbelang. Als die dodelijke stof in de lucht zweeft dan kan een klein scheurtje heel gevaarlijk zijn.’

‘Wat gebeurt er dan als ik een scheur in dit pak maak?’ vroeg Mark. Zijn stem beefde.

Murph had ervaring met zulke missies op het land, maar hij voelde zich duidelijk niet op zijn gemak bij de gedachte dat hij aan boord van de Dawn zou stappen. Cabrillo wilde dat hij meeging met het team om de computers van het cruiseschip te onderzoeken en na te gaan wat er de afgelopen periode was gebeurd.

‘Ik zal op alle pakken een paar stroken reservetape plakken. Als er een scheur ontstaat, dan moet je die meteen afplakken en mij waarschuwen. Deze pakken hebben overdruk, dus als je snel reageert is er geen gevaar. Maar blijf wel op dezelfde plek, want ik moet weten waardoor die scheur ontstaan is.’

Ze prepareerde het pak van Eddie en inspecteerde elke vierkante centimeter van het rubberachtige materiaal aandachtig, voordat ze de tape aanbracht op de naden. Eddie, Mark en Juan hadden wapengordels om hun middel. De beschermende handschoenen maakten het lastig de trekker over te halen, maar Juan wilde beslist niet ongewapend aan boord gaan.

‘De heli staat klaar,’ meldde George vanuit de deuropening in het toestel. Allerlei materiaal lag op een van de stoelen achter in het toestel. Juan probeerde naar een technicus te roepen, maar hij werd niet gehoord. Hij liep naar de knop die de lift van de hangar bediende. Boven schoven twee delen van het achterdek open en de lift bewoog op vier hydraulische zuigers omhoog. Juan vergrendelde de deur zodra Julia ingestapt was en hij ging zelf op de stoel van de copiloot zitten.

Eddie en Murphy deden een paar stappen achteruit om George door te laten. Even later werd de motor gestart. Na enkele minuten warmdraaien schakelde George en de hoofdrotor begon te draaien. De Robinson trilde en schudde naarmate de rotor steeds sneller draaide, tot er genoeg hefkracht was om op te stijgen.

De helikopter vloog gelijkmatiger toen het toestel eerst verticaal opsteeg en met een wijde boog wegzwenkte van de Oregon. Er was een halve zeemijl tussen de beide schepen. In de diepte zag Juan het kielzog van de sloep en de kleine Zodiac die meegesleept werd. Er was een grote laadklep boven de waterlijn van de Golden Dawn, voor de bevoorrading van het cruiseschip. De Zodiac zou daar vastgebonden worden voordat de mannen terugkeerden voor een douche met verdund bleekwater.

De Dawn had fraaie lijnen, zag Cabrillo toen ze dichterbij kwamen. Het cruiseschip was iets korter dan zijn eigen boot, maar met zeven dekken vol hutten en suites wel veel hoger. De boeg had een sierlijke welving en de achtersteven was even elegant. De enkele schoorsteen, net achter het zwembad, helde naar achteren, wat het silhouet een snel uiterlijk gaf. Toen de Robinson over het achterschip vloog kon Juan het logo van de Golden Cruise Lines zien: een rij gouden munten op de schoorsteen.

Adams liet de heli stil hangen boven het stuurhuis, en hij zorgde ervoor weg te blijven van het woud aan antennes en radarapparatuur. De beperkte landingsruimte was geen probleem voor de ervaren piloot. Hij liet het toestel dalen tot een halve meter boven het dek en bleef daar in positie, alsof de helikopter met touwen was vastgemaakt.

‘Veel succes,’ zei hij, toen Juan de deur opende en naar buiten sprong, instinctief meteen diep wegduikend.

Julia opende de achterdeur en gaf de kratten met medische materialen aan. De luchtstroom van de rotor veroorzaakte plooien in haar pak. Juan zette beide kratten op het dek en ving Julia op. Hij sloot de deur en gaf een klap op de romp. Meteen steeg Adams weer op om Murph en Eddie te halen.

‘Ik wil meteen naar de ziekenboeg gaan,’ zei Julia, toen het geronk van de Robinson zoveel was afgenomen dat ze elkaar weer konden verstaan via de radio.

‘Nee. We wachten hier tot George weer terug is. Ik wil dat Eddie voortdurend bij jou blijft als je het schip verkent.’

Julia begreep dat Juan gelijk had. Hij gedroeg zich niet extra beschermend omdat ze een vrouw was, maar ze was wel de enige arts in een straal van duizend mijl. Als iemand van het team hier ziek werd, dan was zij de enige die een remedie kon vinden.

De helikopter keerde binnen tien minuten terug. De onderkant van het toestel was nog nat van de afspoelbeurt met chloorwater. Juan en Julia gingen bij de trap onder de brug staan om ruimte te maken voor George. Eddie en Mark sprongen tegelijk uit de helikopter en Gomez vertrok meteen weer. Na aankomst zou de Robinson nog grondiger schoongespoten worden en dan aan dek blijven staan, voor het geval het team in moeilijkheden raakte.