‘We zijn los.’
Met warmtesensors zou het niet moeilijk zijn de officier in het water te vinden. Mike Trono was een getrainde parachutespringer voordat hij bij de Corporatie ging werken en hij was ook geschoold als verpleegkundige. Het was niet nodig dat de Oregon stand-by bleef.
‘Roerganger, breng de vaart weer naar 90 procent van onze vorige snelheid. Als die cruiseboot draait, dan draai je mee. En als hij langzamer gaat varen dan moet de tussenruimte even groot blijven. Ik wil hem in de waan brengen dat wij hem niet kunnen inhalen.’ Max wierp een vragende blik naar Juan. ‘We hebben wat tijd nodig voor de groep die gaat enteren, en ik wil hem niet onder druk zetten nog meer mensen overboord te gooien.’
Cabrillo was zich aan het verkleden in zijn hut toen hij het bericht van Hali kreeg dat Max de officier in zee had gevonden, met twee schotwonden in zijn borst. Juan gaf kalm opdracht dat de Zodiac in zee moest blijven, voor het geval dat Kovac nog iemand levend overboord gooide. Maar inwendig kookte hij van woede: niet omdat ze tijd verspild hadden met het zoeken naar een drenkeling die al dood was, want dankzij de enorme snelheid die de Oregon kon bereiken zouden ze de Golden Sky nooit uit het oog verliezen.
De boosheid van Juan was op zichzelf gericht: een onschuldige man was gedood, omdat Juan tekeer was gegaan als een olifant in een porseleinkast. Er moest een andere manier zijn om Kovac onschadelijk te maken en de mensen aan boord te redden. Juan besefte dat hij een beter plan had moeten bedenken.
Zijn telefoon rinkelde en hij nam op. ‘Cabrillo.’
‘Stop er nu meteen mee,’ zei dokter Huxley.
‘Waar heb je het over?’
‘Ik hoorde wat er gebeurd is, en ik weet dat jij jezelf nu verwijten maakt. Daar moet je meteen mee ophouden. Zodra het nieuws bekend werd dat Eos verwoest was raakte Kovac in paniek. Daarom is die officier ook gedood, dus niet vanwege ons. We hebben het zo vaak over dit soort situaties gehad, en het is niet jouw schuld wat er gebeurd is. Begrepen?’
Juan slaakte een zucht. ‘En ik zit hier maar te proberen het wereldrecord zelfverwijt te breken.’
‘Dat wist ik wel. Daarom bel ik ook.’
‘Bedankt, Hux.’
‘Grijp die kerel voordat hij nog iemand vermoordt. Dan zul jij je veel beter voelen.’
‘Voorschrift van de arts?’
‘Inderdaad.’
Een kwartier later was Juan met zijn team aan dek. Hij verdeelde zijn mensen in twee groepen van zes personen. Eddie werd aanvoerder van de ene groep en zelf nam Juan de leiding over de andere ploeg. Om het cruiseschip onder controle te houden moest Kovac handlangers op de brug en in de machinekamer hebben, zodat de bemanning de motoren niet kon uitschakelen. Dat was de verantwoordelijkheid van Eddie. Juan wilde Kovac persoonlijk arresteren.
Ze waren allemaal gekleed in zwarte strakke kleding over kevlar kogelvrije vesten, zodat ze niet ergens aan bleven haken en daardoor de aanval zouden vertragen.
De laarzen hadden zachte rubberen zolen en elke man droeg een gasmasker, omdat ze allemaal traangasgranaten bij zich hadden. Het interieur van de Golden Sky was helder verlicht, en daarom had maar één man van elk team een nachtbril.
Omdat er zoveel passagiers aan boord waren gaf Cabrillo opdracht de stootkracht van de munitie te halveren, om te voorkomen dat iemand achter een tegenstander die doorboord werd ook getroffen werd. Zelf had hij zijn Glock bij zich in plaats van de gebruikelijke FN, omdat daarmee ook met de halve lading kruit kleinere patronen door een lichaam heen geschoten konden worden.
De enterhaken werden afgeschoten met een harpoengeweer, met lijnen die ongelooflijk sterk en licht waren, wat het lastig maakte om aan boord te komen. Daarom had elk teamlid speciale handschoenen met extra grip.
‘Max, hoor je mij?’ vroeg Juan via de microfoon bij zijn hals.
‘Ja, luid en duidelijk.’
‘Oké, breng de snelheid omhoog zodat we langszij komen en vergeet niet Mike te waarschuwen.’
De Oregon accelereerde vrijwel meteen. Juan moest zijn ogen half dichtknijpen tegen de harde wind. De Golden Sky voer vier mijl verder en de glanzende opbouw maakte het schip tot een juweel boven het donkere water en het kielzog dat fosforescerend oplichtte.
De Oregon voer ongeveer twintig knopen sneller dan het cruiseschip, zodat de afstand snel kleiner werd.
‘Kovac zal wel gek van ons worden, omdat wij weer eens langszij komen,’ zei Eddie.
‘Voorzitter! Hij heeft weer iemand overboord gegooid,’ schreeuwde Hali over de radio. ‘Deze keer een vrouw en het was duidelijk te zien dat ze leefde!’
‘Waarschuw Mike. Wepps, geef ze een salvo met de Gatling, en richt op de brug. Maak Kovac duidelijk dat we de volgende keer als hij zich naar buiten waagt gehakt van hem maken.’