‘De volgende keer geef ik korting.’
‘Had jij nog problemen met die slapende kerel?’
‘Die blijft snurken tot morgenochtend. Zullen we nu die torpedo’s zoeken?’
In de eerste van twee grote ruimtes onder het verhoogde platform vonden ze een voorraad in Rusland gemaakte TEST-71-torpedo’s, hetzelfde type dat ook aan boord van de Oregon was. Linc schoot het slot van de tweede bergplaats kapot en daar vonden ze het nieuwste en dodelijkste wapen van Iran. In de ruimte stonden werkbanken, computers om testen uit te voeren en allerlei elektronische apparatuur. Midden in de ruimte stonden twee grote voorwerpen, afgedekt met doek. De aanblik deed denken aan lichamen in een mortuarium. Mark liep ernaartoe en trok een doek weg. Op het eerste gezicht leek de torpedo op een TEST-71, alleen ontbrak de schroef. Hij keek naar de zeven meter lange onderwaterraket, met speciale aandacht voor de opvallende neus. Door die vorm werd een luchtbel gevormd rond de torpedo, waardoor het projectiel bijna zonder wrijving door het water kon schieten.
‘Wat denk jij?’ vroeg Juan.
‘Dit lijkt sprekend op de foto’s van de Russische Shkval die ik gezien heb,’ antwoordde Mark. ‘De vorm verraadt de functie bij deze torpedo, en er zijn maar enkele ontwerpen mogelijk die dat supercavitatie-effect kunnen veroorzaken. Dit ding is identiek aan de ijzeren haai van de Russen.’
‘Dus Rusland helpt Iran?’
‘Geen twijfel mogelijk.’ Mark ging rechtop staan. ‘Zeker weten we het als ik het ontwerp van de raketmotor heb gezien, maar ik durf te wedden dat we beet hebben.’
‘Mooi. Jij en Eddie moeten zo veel mogelijk informatie verzamelen.’ Eddie was al bij een computer om alle gegevens naar een USB-stick te kopiëren. Linc bladerde door logboeken en mappen, op zoek naar belangrijke informatie. Cabrillo wendde zich tot Franklin Lincoln. ‘Ben je er klaar voor, grote man?’
‘Ja.’
Max weerhield Juan ervan de ruimte weer te verlaten door zijn elleboog te grijpen. ‘Eén of twee?’
Juan keek even naar de twee torpedo’s. ‘Ach, als we hier toch zijn, kunnen we ze allebei meenemen.’
‘Je beseft dat ze waarschijnlijk op scherp staan?’
Cabrillo grijnsde. ‘Dus we moeten voorzichtig zijn.’
Terwijl Linc op het platform zocht naar het mechanisme om de buitendeuren te openen klom Juan via een ladder die aan de wand gelast was naar boven. Hij liep naar de cabine van de rijdende kraan. Hij had ervaring met alle soorten scheepskranen en schakelde de motor in, zodat de kraan langzaam naar het einde van het dok schoof. Juan kreeg een boosaardige ingeving en hij liet de zware haak van de kraan zakken. De haak woog bijna een ton, maar omdat de rijdende kraan snel bewoog begon het hijsblok te zwaaien door de vaart. Cabrillo manoeuvreerde de haak in de richting van de stuurvinnen van de nieuwste Iraanse onderzeeboot van de Kilo Klasse.
De zware haak had niet genoeg vaart om de vin af te scheuren, maar er werd wel zoveel schade toegebracht aan het stuurmechaniek dat de onderzeeboot de eerste maanden in het droogdok zou moeten blijven.
Toen Juan de rijdende kraan in positie bracht hadden Eddie en Max een van de drie ton wegende torpedo’s al uit de werkplaats gerold. Juan liet de haak zakken en de twee anderen maakten de hijskabels vast. Max gaf een wenk aan Cabrillo en Eddie ging zijn duikspullen halen.
Cabrillo hees de torpedo op van het onderstel en de kraan rolde terug over de duikboot. Zeven meter voor de deuren liet Cabrillo de torpedo zakken tot de staalkabel niet meer strak stond en hij wist dat de torpedo op de bodem lag. Eddie was meegelopen terwijl hij zijn zuurstoftanks, helm en regulator in orde maakte. Hij liet zich in het water zakken. Juan keek waar de bellen aan de oppervlakte kwamen. Even later stak Eddie zijn duim boven water.
Juan ontkoppelde de haak en de kraan reed terug naar de andere kant van het droogdok. Daar had Max de tweede torpedo al in positie gebracht. Terwijl de kraan langzaam bewoog keek Juan naar Linc op het platform. Hij stond gebogen over een bedieningspaneel en drukte op knoppen om de grote deuren van het dok te openen. Kennelijk had hij de juiste methode gevonden want de lampen werden gedoofd, afgezien van een enkel licht boven Hanley. Cabrillo keek over zijn schouder. In de verte zag hij de grote deuren traag naar buiten openzwaaien. Dat was voor Linda het teken dat ze de kleine onderzeeboot in het dok moest manoeuvreren. Het LIDAR-systeem zou de torpedo op de bodem lokaliseren, en ze wist dat ze op een bericht van Cabrillo moest wachten of er nog een tweede torpedo gestolen werd.
Toen de tweede torpedo onder de kraan hing liep Max naar Linc en de mannen sjouwden hun duikuitrusting mee. Ze namen ook de duikspullen en het droogpak van Juan mee naar de rand van het dok. Ze waren klaar om te vertrekken. Juan bediende de kraan om de torpedo in het water te laten zakken.