De reden dat hij nog niet gevonden was in het hoofdkwartier, was dat de responsivisten dachten dat hij dood was of ergens buiten het complex zwierf. Zodra duidelijk werd dat een saboteur in de bunker was zou de bewakingsdienst het hele complex grondig uitkammen tot de indringer gevonden werd.
En Max kon zich wel voorstellen dat Kovac hem dan een pijnlijke dood liet sterven.
Max was ervan overtuigd dat Cabrillo zijn bericht had ontvangen en hij vertrouwde erop dat de Voorzitter een plan zou bedenken om de zender te vernielen voordat Severance het signaal kon uitzenden. Daarom wilde hij geen sabotageactie ondernemen en al zijn aandacht richten op een ontsnappingsplan.
De vier motoren stonden op een rij, met dikke luchtinlaten aan de ene kant en uitlaatpijpen aan de andere kant. De vier pijpen kwamen samen in één grote buis die door de wand naar buiten leidde. Er was een warmtewisselaar gemonteerd bij de muur, zodat de uitlaatgassen koeler naar buiten werden afgevoerd. De aanvoer van lucht was omgekeerd: een dikke buis kwam in de machinekamer en vertakte zich naar de turbines. Max had een voorkeur voor die route, maar de leidingen hingen drie meter boven de vloer en hij kon er zonder een ladder niet bij.
‘Als het goed genoeg is voor Juan, dan is het ook goed genoeg voor mij,’ mompelde hij voor zich uit en hij dacht aan de ontsnapping van Cabrillo van de Golden Dawn.
Hij vond gereedschap en gehoorbeschermers op een werkbank achter in de controleruimte. Hij opende de deur naar de grote machinekamer. Met zijn oren beschermd was het geraas van de turbine te verdragen. Voordat hij aan het werk ging controleerde hij een opvallende rode kast. Zonder de inhoud van de kast zou zijn ontsnappingspoging hem fataal worden.
Er was een inspectieluik in elk van de vier uitlaatpijpen: het ronde deksel was bevestigd met een aantal bouten. Max begon de bouten los te draaien en hij lette op dat geen van de bouten wegrolde. Als jongen van tien had hij voor het eerst een motor gedemonteerd en dankzij zijn ervaring met machines kon hij snel en efficiënt werken. Hij liet een losgedraaide bout op zijn plaats, zodat hij het inspectieluik weg kon draaien van de opening. Hoewel deze motor uitgeschakeld was, deden de dampen die uit de opening opstegen zijn ogen tranen.
Max greep een handvol korte dikke bouten uit een la met reserveonderdelen. De bouten waren iets te klein voor de schroefgaten, maar dat zou bij een oppervlakkige inspectie niet opvallen. Als de turbine gestart werd zouden de bouten door de druk als geweerkogels wegschieten, maar dat was niet Max’ probleem. Hij legde het gereedschap terug in de controleruimte en keek of de bewusteloze bewaker nog ademde.
In de rode kast was brandblusmateriaal: bijlen, hittedetectors en zuurstofflessen met maskers. Omdat een brand in de machinekamer zich waarschijnlijk snel uitbreidde door de kerosine voor de turbines waren er ook twee zilverkleurige metallic overalls met helmen ter bescherming tegen de verzengde hitte.
Max had dit allemaal gezien tijdens zijn eerste verkenning van de generatorruimte en daarmee had zijn ontsnappingsplan vorm gekregen. Hij sneed een helm van een overall en trok het kledingstuk aan. Daarna trok hij de tweede overall aan, zodat zijn hele lichaam behalve zijn hoofd dubbel geïsoleerd was. In de laarzen kon hij zijn voeten amper bewegen. Hij droeg twee zuurstofflessen naar het open inspectieluik. Zijn bewegingen waren moeizaam, als van een robot in een oude sciencefictionfilm. De zuurstoftanks waren voorzien van verstevigde slangen die via een ventiel ter hoogte van zijn heupen op het pak aangesloten konden worden. Max wilde eigenlijk meer zuurstof meenemen, maar hij was bang dat het gewicht van een extra fles te zwaar werd.
Hij duwde de zuurstofflessen door de opening en klom in de dikke leiding. De opening was krap, maar toen hij zich erdoor had gewerkt had hij meer bewegingsruimte. Liggend op zijn rug kon hij het deksel weer voor de opening draaien en een van de bouten weer in het gat draaien om het deksel op zijn plaats te houden.
Nadat hij de helm van de buitenste overall had opgezet opende hij de kraan van de zuurstoffles en haalde adem. De lucht rook verschaald en metalig. Max had geen idee hoe lang de uitlaatpijp was en ook niet wat hij dan zou aantreffen maar hij had geen andere keus dan door de buis te klauteren.
De zuurstofflessen voor zich uit duwend werkte hij zich naar voren. Het was aardedonker in de pijp en het geraas van de draaiende turbine weergalmde in zijn hoofd.
De pijn in zijn borst was niet heel hevig, eerder een achtergrondpijn die hem herinnerde aan de aframmeling door Kovac. Max verwachtte dat hij nog veel meer pijn zou moeten verdragen. Pijn geeft afleiding, had Linc hem verteld. Het is een manier van het lichaam om je te waarschuwen ergens mee op te houden. Maar als je lichaam een signaal stuurt hoef je daar niet op te reageren. Pijn kan genegeerd worden.