Zelfs met het grote wapenarsenaal aan boord van de Oregon en het modernste communicatiesysteem kon er alleen afgewacht worden tot ze in de buurt van Eos kwamen. Max was het gelukt een bericht te verzenden, en misschien was hij sluw genoeg om nog een list te verzinnen.
Juan wilde bij hem in de buurt zijn, om te helpen als hij de kans kreeg.
De situatie van Mark en Linda was ook onduidelijk. Juan had geen idee wat er aan boord van de Golden Sky gebeurde. Hij vermoedde dat het tweetal verstekelingen betrapt was en opgesloten in het schip waar het virus door Severance aan boord was gebracht. Juan wist nog steeds niet wat Max had bedoeld, toen hij seinde dat het virus iets veroorzaakte wat erger was dan de dood, maar dat was nu onbelangrijk. Als het uitschakelen van de zender mislukte, dan zouden twee van Juans beste medewerkers ook slachtoffer worden.
Juan typte een commando op zijn computer. Op de monitor verdwenen de seconden van de aftellende digitale klok. Hij wilde niet langer zien dat de tijd zo angstig snel verstreek. De minutenwijzer was genoeg om te weten dat de resterende tijd opraakte.
33
‘De FBI heeft een inval gedaan in onze woning in Beverly Hills,’ zei Thom Severance toen hij het ondergrondse appartement van Lydell Cooper binnenstormde. Zijn stem klonk schor van paniek.
Cooper lag te rusten op een sofa en zwaaide zijn voeten naar de vloer. ‘Wat hebben ze gedaan?’
‘De FBI heeft mijn huis, ons hoofdkwartier, doorzocht. Dat is een paar minuten geleden gebeurd. Mijn secretaresse waarschuwde mij via mijn satelliettelefoon. Ze hadden een huiszoekingsbevel en een verklaring dat ze onze financiële administratie en ledenlijsten in beslag mogen nemen. En ze hebben voor Susan en mij ook een arrestatiebevel wegens verdenking van belastingfraude. Gelukkig is Susan met haar zuster in onze berghut bij Big Bear, maar het is een kwestie van tijd voor ze haar gevonden hebben. Wat moeten we doen? Ze zijn ons op het spoor, Lydell. Ze weten alles!’
‘Rustig maar. Ze weten helemaal niets. De FBI gebruikt weer eens Gestapo-tactieken om ons te intimideren. Als ze iets wisten over onze plannen, dan zouden ze iedereen in Californië al opgepakt hebben en in samenwerking met de Turkse autoriteiten ons complex hier hebben uitgekamd.’
‘Maar het gaat helemaal verkeerd, dat voel ik.’ Severance ging met een zucht op een stoel zitten en verborg zijn gezicht in zijn handen.
‘Beheers je toch. Dit is echt niet belangrijk.’
‘Jij hebt gemakkelijk praten,’ reageerde Severance schamper. ‘Ze willen jou niet arresteren. Jij kunt je schuilhouden en ik moet de klappen opvangen.’
‘Verdomme, Thom! Luister naar me. De FBI heeft geen idee wat onze plannen zijn. Ze hebben mogelijk een vermoeden dat we iets willen doen, maar ze weten niet wat dat is. Ze zijn alleen bezig met – hoe noem je dat? – ze zijn aan het vissen. Ze hebben een algemeen opsporingsbevel opgesteld, om onze administratie te onderzoeken in de hoop iets te vinden wat strafbaar is. En wij weten allebei dat ze niets zullen vinden. De responsivisten vormen een non-profitorganisatie, dus we betalen geen belasting. Maar onze boekhouding klopt als een bus. Als jij en Susan niet iets doms hebben gedaan, zoals geen inkomstenbelasting betalen over het salaris dat je krijgt, dan kunnen ze niets tegen ons beginnen. Je hebt toch wel belasting betaald?’
‘Uiteraard.’
‘Hou dan op met piekeren. Er is in jouw huis niets te vinden wat hen hierheen leidt. Misschien ontdekken ze dat we actief waren op de Filippijnen, maar we kunnen volhouden dat het een kliniek voor geboorteregeling was en dat die bij gebrek aan belangstelling weer gesloten is. Op de Filippijnen is de meerderheid van de bevolking katholiek, dus dat zal aannemelijk klinken.’
‘Maar dat die inval juist nu gebeurde, zo kort voordat het virus wordt verspreid?’
‘Toeval.’
‘Ik dacht dat jij niet in toeval gelooft?’
‘Dat klopt, maar in dit geval weet ik wel zeker dat het toeval is. De FBI weet helemaal niets, Thom. Geloof mij toch.’ Toen Severance zorgelijk bleef kijken vervolgde Cooper: ‘Hoor eens, we zullen het volgende doen. Jij maakt een persbericht waarin je eist dat die belachelijke verdachtmakingen onmiddellijk ingetrokken worden. En je noemt de actie van de FBI een grove inbreuk op je persoonlijke en burgerrechten. Dit is gewoon smaad en je bereidt al een aanklacht tegen justitie voor. Je weet wel wat ik bedoel. De helikopter waarmee wij personeel naar dat eiland hebben gevlogen is daar nog. Ik zal naar Izmir gaan, waar het vliegtuig gereedstaat. Zeg tegen Susan dat ze weg moet uit Californië. Ik zal Susan en haar zus ontmoeten in Phoenix en ze terugbrengen. We hadden het plan naar de bunker te verhuizen kort voordat het virus verspreid wordt, maar als dat een paar maanden eerder gebeurt is dat niet erg. Later zal die aanklacht tegen jou weinig prioriteit krijgen van de overheid. Dat garandeer ik je.’