‘Prima. Ik heb nog één vraag, mijnheer Butterfield,’ zei Eric.
‘Wat dan?’
‘Ik wil het toestel graag zien.’
Butterfield knikte en liep zijn kantoor uit. Eric, Taggart en Overholt volgden hem de hangar in. Een afstandsbediening hing aan een lang snoer bij het afgedekte vliegtuig. Butterfield drukte op een knop en het canvas over het toestel werd omhooggetrokken.
Het moedervliegtuig was glanzendwit geschilderd met kleine blauwe sterren en de naam Kanga was op de romp te lezen. Het toestel leek op geen enkel ander vliegtuig. De wat afhangende vleugels deden denken aan de Corsair uit de Tweede Wereldoorlog, maar de bevestiging was hoog aan de romp. Er zaten twee straalmotoren boven de eenpersoons cockpit. Onder de vleugels zaten steunen die schuin naar de deltavormige staart liepen.
Maar onder de romp was iets te zien wat de aandacht van Stone trok: ’Roo, een raketaangedreven zweefvliegtuig met een enkele vleugel die verstelbaar was, zodat het toestel lift zou krijgen als de brandstofvoorraad uitgeput was. De ’Roo kon een snelheid van meer dan tweeduizend mijl per uur behalen en tot boven de stratosfeer komen. Het toestel was niet het eerste dat met particulier vermogen ontwikkeld werd, maar wel houder van het hoogterecord met bijna honderdtwintig kilometer boven de aarde.
’Roo werd door Kanga tot op 38.000 voet hoogte gebracht. Daar werden beide toestellen van elkaar gescheiden en als de raketmotor gestart was kon ’Roo een ballistische parabool van zestig mijl beschrijven, om daarna zwevend terug te keren naar de basis om bijgetankt te worden.
Butterfield en zijn geldschieters wilden avonturiers de sensatie van gewichtloosheid laten ervaren, hoog boven de aardse atmosfeer. Eric Stone zou de eerste betalende passagier worden, al ging het hem niet om de sensatie. Hij wilde zijn vlucht zo plannen dat hij binnen het bereik van de Russische satelliet kwam en met de codes die Juan bij Kerikov had gevonden Stalins Vuist in een positie kon brengen zodat een van de projectielen afgevuurd kon worden op het eiland Eos. De inslag van een wolfraamstaaf zou zo krachtig zijn dat de ELF-zender zeker uitgeschakeld werd.
‘Ze is mooi, hè?’ zei Butterfield, en hij streek liefkozend over de romp van het toestel.
‘Hoe is het om ermee te vliegen?’ vroeg Eric.
‘Geen idee,’ antwoordde Butterfield, op zijn borst tikkend.
Taggart, de testpiloot, zei: ‘Jongen, in dit ding vergeet je elke achtbaan. Hiermee vliegen is pas echt spannend.’
Overholt schraapte zijn keel. ‘Heren, ik wil hier niet zijn wanneer het personeel van Butterfield arriveert. Dus ik neem afscheid.’ Hij gaf de anderen een stevige handdruk. ‘Stone, loop even mee naar mijn vliegtuig.’
Eric had moeite Overholt bij te houden. ‘Ik wil graag dat je aan de Voorzitter vertelt dat ik met onze vrienden van de NSA heb gesproken. Zij hebben de ELF-berichten van Hanley ook opgevangen. Het feit dat iemand een dergelijke kostbare zender heeft gebouwd veroorzaakte nogal wat ophef, dat zal duidelijk zijn. Dat feit gevoegd bij wat jij en je teamgenoten konden ontcijferen, al is dat weinig concreet…’ Eric opende zijn mond om te protesteren, maar Overholt maakte een afwerend gebaar. ‘Ik weet dat jullie niet volgens de officiële regels opereren, maar er moet wel een bepaalde procedure gevolgd worden als wij Severance en zijn groep volgelingen willen aanklagen. Ik heb ervoor gezorgd dat jouw avontuur morgen door kan gaan, dus het is wel duidelijk dat ik de dreiging serieus neem. Maar als wij de beweging van de responsivisten voor de rechter willen krijgen, dan moet ik feiten hebben, en geen beweringen uit de tweede of derde hand. Is dat duidelijk?’
‘Uiteraard, Mr. Overholt. Als u maar beseft dat als wij niet in actie komen, er miljoenen mensen het slachtoffer worden van dat virus, nog voordat er inderdaad harde bewijzen zijn.’ Eric had nooit verwacht dat hij zo openhartig tegen de ervaren CIA-man durfde te spreken.
Langston grinnikte. ‘Ik begrijp waarom Juan jou in dienst heeft genomen: je durft en je bent slim. Zeg tegen Juan dat hier zaken in beweging zijn gezet waardoor Severance onschadelijk gemaakt kan worden, als die zender eenmaal is vernietigd.’ Ze bleven staan bij de hangardeur, omdat de harde wind buiten praten onmogelijk zou maken. ‘Ik heb niet gehoord wie met het bizarre idee kwam om een Russische relikwie uit de Koude Oorlog als wapen te gebruiken.’
‘Dat was mijn idee,’ antwoordde Eric. ‘Ik wist dat Juan mijn eerdere plan om een atoomwapen in te zetten zou afwijzen.’
Overholt verbleekte toen hij dat hoorde. ‘Dat was ook nooit gebeurd.’
‘Ik moest iets anders verzinnen, en toen Ivan Kerikov iets zei over Stalins Vuist heb ik alle informatie over dat wapen verzameld.’