‘Heb jij een suggestie?’
‘Ja, ik moet naar de Golden Sky, om zeker te weten dat het virus niet ontdekt is. Als dat wel het geval is en het virus is overgedragen aan de autoriteiten, dan geeft hun dat een enorme voorsprong om een medicijn te ontwikkelen, voordat de ziekteverschijnselen zichtbaar worden. Ik stel ook voor dat alle communicatie met dat schip verstoord moet worden. De passagiers mogen geen internet gebruiken of telefoneren naar de wal.’
‘Waar vaart dat schip nu?’
‘Het is onderweg van Istanbul naar Heraklion, op Kreta. Het is niet moeilijk te vinden op die route.’
Weinig mensen wisten dat de eigenaar van Golden Lines, de rederij die de Golden Sky en haar ongelukkige zusterschip de Golden Dawn in de vaart had, ook een responsivist was. Hij had zich bij de beweging gevoegd omdat hij en zijn vrouw geen kinderen konden krijgen. Door de ideeën van Lydell Cooper hadden ze geleerd dat te accepteren en het zelfs als een voorrecht te beschouwen. Hoewel de reder flinke donaties aan de beweging deed en zijn schepen tegen sterk gereduceerde prijzen verhuurde voor de zeeretraites, behoorde hij niet tot de kleine kring van ingewijden die het plan hadden bedacht om oceaanstomers te besmetten met het genetisch gewijzigde virus.
‘U kunt de directeur van de rederij bellen,’ vervolgde Kovac, ‘en hem zeggen dat dezelfde groep die een aanval deed op de Dawn nu iets dergelijks wil doen met de Golden Sky. Laat mij daar aan boord gaan, en dan houd ik het schip op open zee, tot het virus verspreid is. Zelfs als dat ontdekt wordt, dan kan er geen alarm geslagen worden.’
‘Maar dan kan hij de hele cruise annuleren.’
‘Vraag het als een gunst van hem. Er zijn vijftig responsivisten aan boord, voor die zeeretraite. De meesten hebben geen idee wat er gaat gebeuren, maar ik kan daar wel speuren naar iemand die zich verdacht gedraagt.’
Severance keek naar Lydell Cooper. De vroegere researcher had zijn jeugdige uiterlijk te danken aan cosmetische chirurgie, maar de vurige blik in zijn ogen was wel origineel. Het was de felheid van een man die totaal overtuigd is van zijn gelijk.
‘Thom,’ zei Cooper, ‘de menselijke soort staat op de rand van de afgrond. Er zijn te veel monden die gevoed moeten worden, en de natuurlijke hulpbronnen raken in steeds sneller tempo uitgeput. Wij weten allebei dat dit de enige humane manier is om te voorkomen dat vijfduizend jaar beschaving verdwijnt. Dit is rechtvaardig en daarom moeten we ons plan uitvoeren. Dat garandeert ons succes.’
‘Ik wil niet graag afwijken van ons plan, maar ik geloof wel dat Kovac gelijk heeft. Op de een of andere manier is iemand iets te weten gekomen. Dat klinkt vaag, maar we kunnen nu geen enkel risico nemen. We zijn al te dicht bij het doel. Eerder dagen dan weken. Als er mensen aan boord van de Golden Sky zijn die naar het virus zoeken, dan kunnen ze ook aan de autoriteiten melden hoe het verspreid zal worden. Dan is al ons werk tevergeefs.’
Severance knikte. ‘Ja, natuurlijk heb je gelijk. We moeten niet denken dat we onoverwinnelijk zijn. Zelimir, ik zal met de rederij praten. Organiseer alles wat nodig is, materiaal en mensen. Ik zal regelen dat de kapitein alle medewerking verleent. En bedenk wel: onder geen voorwaarde mag dat virus van boord gehaald worden. Doe wat nodig is. Begrepen?’
‘Jawel. Ik doe wat nodig is.’
‘Beseffen jullie het wel?’ vroeg Cooper. De andere twee mannen keken hem vragend aan. ‘Wij strijden tegen de duistere invloed van buiten onze dimensie. Duizenden jaren lang is de mens gevormd en gekneed tot het zelfdestructieve wezen dat hij nu is. Die krachten hebben de mensheid bijna tot uitsterven gebracht. Maar nu vechten wij terug en kiezen weer onze bestemming. Dat kan ik voelen. En ik voel ook het ongenoegen van die krachten, omdat wij niet meer toegeven aan hun wil en omdat wij ons eigen pad kiezen.
Als wij slagen, dan is hun greep op ons verdwenen. Wij zullen genieten in een nieuwe wereld, waar zij geen macht meer over ons hebben. Wij werpen de onzichtbare ketens af van de slavernij waarvan de mensheid zich niet eens bewust was. Maar wij hebben geleden onder die slavernij. Zie wat het ons gebracht heeft: oorlog, honger, en gebrek. De subtiele invloed van die onzichtbare machten, generaties lang, heeft ons gebracht waar we nu zijn. Tot ik eindelijk besefte dat geen enkele rationele samenleving zou kiezen voor een leven zoals wij dat leiden: toen begreep ik dat wij geen controle hebben, maar dat wij gecontroleerd worden door invloeden van buiten het universum. Die krachten hebben onze gedachten bepaald en leiden ons naar een Armageddon, om redenen die ik niet kan bevatten. Maar ik was wel de eerste die het zag, en gelijkgestemde mensen zoals jullie begrijpen ook dat de wereld anders zou zijn als wij niet ongewild bestuurd werden. Aan die invloed komt nu een einde. Er zal geen sturing meer zijn over onze maatschappelijke evolutie, omdat wij aan iedereen duidelijk maken wat er gebeurd is. Heren, ik ben zo opgewonden. Er komt een groots ontwaken, en wij zullen daar schouder aan schouder van genieten.’