Toen de drie mannen uit de suite verdwenen waren liep Max naar een kast in een van de ongebruikte hotelkamers, en hij was er redelijk zeker van dat hij daar voorlopig veilig was. Hij piekerde over de manier waarop Severance en zijn handlangers hun vernietigende plan zouden uitvoeren.
De drie mannen hadden over een zender gesproken. Ze zouden het virus verspreiden door een of andere activeringscode te verzenden. Max begreep meteen dat het kon mislukken: een radiobericht, zelfs via de korte golf verzonden, kon niet de hele wereld bereiken. Er waren te veel variabelen, van atmosferische storingen tot actieve zonnevlekken, waardoor het signaal verminkt werd.
Dus geen kortegolfzender, dacht hij.
Hij herinnerde zich de dikke koperdraden in het ondergrondse complex en grote generatoren om elektriciteit op te wekken.
‘Dat moet een ELF-antenne zijn,’ fluisterde hij voor zich uit, en hij wist meteen hoe hij Juan zou waarschuwen.
Hij wachtte tot Kovac een test had uitgevoerd en sloop toen naar de ruimte waarvan hij eerst dacht dat het een communicatiecentrum was. Na twintig minuten koortsachtig zoeken wist hij hoe de ELF-zender ingeschakeld moest worden en nadat hij de frequentie had afgestemd verzond hij zijn bericht:
OREGON, HIER MAX. AANVAL MET VIRUS OP 50 CRUISESCHEPEN, NIET DODELIJK MAAR ERGER. ELF-ZENDER VERNIETIGEN <72 UUR.
Max wilde de positie van de zender ook vermelden, maar hij had geen idee waar dat was. Hij hoopte maar dat Hali in staat was de zender te peilen. En hij had met opzet het woord ‘vernietigen’ gebruikt in zijn bericht, in de hoop dat Juan een manier zou bedenken om de zender in de ondoordringbare bunker uit te schakelen.
Hij keerde terug naar zijn schuilplaats in de kast, nadat hij een paar repen chocola en een blikje bier uit de minibar had gepakt. Omdat het uur van de aanval snel naderde zou Severance zeker opdracht geven aan Kovac om de uitgang van de bunker te bewaken, dus via die route kon hij niet verdwijnen. Max besefte dat hij minder dan drie dagen de tijd had om een andere uitweg te verzinnen.
Thom Severance was in zijn kantoor en sprak met Lydell Cooper, toen op de deur werd geklopt. Hij keek op van zijn bureau en zette snel zijn bril af. Zelimir Kovac stond in de deuropening. De stuurse Serviër keek nog misprijzender dan gewoonlijk. Wat er ook gebeurd was, Severance besefte dat het niet goed was.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg hij.
‘Ik hoorde op het nieuws dat er een sterfgeval was aan boord van een cruiseschip in Istanbul. Een van onze mensen op de Golden Sky, Zach Raymond.’
‘Hij gaf toch leiding aan de cel die we daar aan boord hebben?’
‘Ja.’
‘Zijn er meer details bekend?’ vroeg Cooper.
‘Kennelijk is hij van het balkon in het atrium van dat schip gevallen en hij was op slag dood.’
‘Dus het was een ongeluk?’
‘Volgens het nieuwsbericht wel, maar dat geloof ik niet. Het is wel heel toevallig dat juist onze teamleider dood is.’
‘Denk je dat de figuren die Kyle Hanley ontvoerden ook handlangers op de Golden Sky hebben?’ vroeg Severance sarcastisch. ‘Dat is belachelijk, want niemand zal het verband zien.’
‘Er is meer. Ik kreeg zojuist bericht van ons team op de Filippijnen. Ze melden dat twee mannen bij het verlaten laboratorium de Japanse catacomben hebben ontdekt. Die twee zijn daar bedolven na een explosie, maar het feit dat ze daar waren is wel verontrustend.’
Severance vouwde zijn handen onder zijn kin. ‘Als iemand wat speurwerk doet, dan wordt wel duidelijk dat wij een laboratorium op de Filippijnen hebben. Ik weet niet hoe ze dat Japanse tunnelsysteem hebben ontdekt: misschien zijn ze daar wel echt gaan graven. Maar dat doet er weinig toe, want ze zijn nu toch dood. En wij hebben daar niets achtergelaten wat belastend voor ons is.’
‘Het bevalt mij niet, Thom,’ zei Cooper, naar voren leunend. ‘Er staat nu te veel op het spel en ik geloof niet in toeval. Als de ontvoering van Kyle Hanley het enige probleem was… Maar nu hebben we met twee andere feiten te maken: de indringers op de Filippijnen en de dood van Zach Raymond. Iemand is ons op het spoor.’
‘Als dat het geval is, dan zou de FBI nu ons hoofdkwartier in Californië al bestormd hebben. En zoveel druk op de regering in Athene uitoefenen dat in Griekenland hetzelfde gebeurt.’
De stichter van het responsivisme had daar geen weerwoord op.
‘En als het dat bedrijf is dat Hanley heeft ingehuurd om zijn zoon terug te halen?’ opperde Kovac. ‘Ze kunnen nog steeds aan die opdracht werken en proberen zowel de vader als de zoon te bevrijden.’
Cooper knikte instemmend. ‘Dat zou heel goed kunnen.’
‘Dus je denkt dat zij niets van onze plannen weten?’ vroeg Severance.
‘Waarschijnlijk niet,’ antwoordde Kovac. ‘Maar als ze de kans hadden Zach Raymond te ondervragen, dan kunnen ze hun plannen aangepast hebben.’