De letter I verscheen op het scherm van Hali’s computer, een minuut later gevolgd door de letter T.
‘Dit is erger dan een kies laten trekken,’ merkte Juan op. ‘Wie hebben behalve de Amerikaanse marine ook ELF-antennes gebouwd?’
‘Alleen de Sovjets. Zij gebruiken het systeem alleen om berichten te sturen naar onderzeeboten op grote afstand. Er is geen andere zinvolle toepassing.’
‘Dus als ons systeem ontmanteld is, dan moet dit door de Russen uitgezonden worden. Ik vraag me af of het iets te maken heeft met onze spionage bij Kerikov.’
‘Dat weten we over een minuut.’ Hali keek even nadenkend. ‘Nou, over tien minuten of een kwartier.’
Ze wachtten, en elke minuut verscheen een volgende letter op het beeldscherm. Er stond nu Oregon HIERMA. Toen de volgende letter verscheen keek Juan even aandachtig en slaakte een triomfantelijke kreet. De letter X kwam in beeld.
‘Wat is er?’ vroeg Hali.
‘Dat is Max. Die sluwe kerel. Hij heeft een manier gevonden om via de ELF-band contact met ons te zoeken.’
Hali vloekte. Hij opende een ander scherm en bracht het archief van de afgeluisterde gesprekken in het kantoor van Gill Martell in beeld. ‘Waarom heb ik dat niet meteen gezien?’ mopperde hij hardop, kwaad op zichzelf. Op het beeldscherm was te lezen:
IK NIET… (1:13) JA… (3:57) OVER DAWN EN SKY… (1:17) (ACT)IVEER DE EE EL EF… (0.24) CODE… (1:12) MORG(EN)… (3:38) DAT DUURT GEEN… (0.43) MIN(UUT)… (6:50) …DAG (1:12)
‘Waarom zie ik niet wat er staat?’ vroeg Juan.
‘Kijk naar die vierde woordgroep: activeer de ee el ef. Hij bedoelt ELF. De ELF moet geactiveerd worden. De responsivisten hebben de beschikking over een ELF-zender.’
‘Waar hebben ze die voor nodig?’ vroeg Juan zich hardop af, en meteen wist hij het antwoord. ‘Als ze een giftige stof op cruiseschepen willen verspreiden, dan kan met een ELF-zender het signaal gegeven worden voor een wereldwijde aanval.’
Cabrillo brandde van ongeduld omdat de boodschap van Max zo tergend langzaam op de monitor verscheen. ‘Hali, dit duurt een eeuwigheid. Ik ga weer naar mijn hut. Maak me wakker zodra je de hele tekst hebt. En probeer de locatie van de zender te bepalen. Dit heeft voorrang boven alles. Vraag Eric om hulp, wat er ook moet gebeuren,’ Hij keek weer naar de monitor, alsof Max Hanley hem kon horen. ‘Ik weet niet hoe jij dit voor elkaar krijgt, vriend, maar het is heel knap gedaan.’
28
Het was een oude truc, maar hij werkte perfect.
Max had de afgrond ontdekt kort nadat hij uit de ondergrondse bunker was ontsnapt. Hij sprong van de ATV en draaide tegelijk de gashendel vol open, zodat het voertuig over de rand in de diepte stortte. Het was te donker om te zien waar de ATV terechtkwam, maar hij wist dat Kovac in de omgeving zou zoeken naar zijn ontsnapte gevangene en dan het wrak van het kleine voertuig zou vinden.
Daarna was Max teruggekeerd naar de ingang van de bunker en in de chaos van de vertrekkende zoekteams en de ziekenbroeders die de gewonde monteurs verzorgden liep hij weer naar binnen. Terugkeren naar die plek was wel het laatste wat Kovac verwachtte en dus zou hier niet naar Max gezocht worden.
Er waren genoeg schuilplekken in het onderaardse complex. Max voelde zich meer op zijn gemak als hij verkleed was als monteur, en daarom opende hij enkele deuren in de gangen waar hij eerder gelopen had toen hij ontvluchtte. Veel vertrekken waren ingericht als slaapzaal, met een aantal bedden, afgeschermd met gordijnen, en er waren ook grote doucheruimten. Max schatte dat er enkele honderden mensen ondergebracht konden worden, hoewel er nu maar weinig bewoners waren. Eén zaal bleek ingericht als grote kantine. Hij keek naar de branders van de fornuizen en zag dat die ongebruikt waren. De manshoge vrieskasten waren gevuld met proviand en hij vond een magazijn dat van de vloer tot het plafond volgestapeld was met pallets blikken en water in flessen.
Max kreeg de indruk dat het complex een schuilplaats was tegen radioactieve straling, zoals die tijdens de Koude Oorlog werden gebouwd, en het geheel leek geschikt om een nucleaire ramp comfortabel te overleven met voldoende voedsel, water en elektriciteit voor een grote groep mensen. En omdat het complex nieuwgebouwd was door de responsivisten begon hij te geloven dat zij de ramp zouden veroorzaken. Hij dacht weer aan de vreselijke taferelen die Juan en zijn team hadden gezien aan boord van de Golden Dawn en hij huiverde onwillekeurig.
Max pakte twee flessen water en een groot blik ingemaakte peren. Hij at met één hand en de zoete siroop droop langs zijn kin. Hij wikkelde ook plasticfolie om zijn borstkas, al wist hij dat volgens moderne medische inzichten gebroken ribben niet gefixeerd worden. De druk van het plasticfolie verminderde de pijn aanzienlijk en nu hij wat gegeten en gedronken had voelde hij zich weer wat sterker.