Chris veegde de sneeuwvlokken van zijn gezicht, liep om de auto heen en opende de kofferbak. ‘Als ze er over vijf minuten niet is, vertrek ik zonder haar.’
‘We kunnen haar beter gaan halen,’ hoorde hij Julia zeggen. ‘Ga je mee, Rose?’
Chris werd ongeduldig en rolde met zijn ogen. Terwijl hij de bagage begon in te laden riep hij Julia na: ‘Zeg dat maar tegen haar! Vijf minuten… Niet langer.’
Een heftige windstoot blies sneeuw in zijn gezicht. De esdoorns die langs het oeverpad bij het parkeerterrein groeiden, ruisten en lieten hun laatste blaadjes vallen. Met een luide klap sloeg Chris de kofferbak dicht.
De hoge naaldbomen op de tegenoverliggende oever zwaaiden nog steeds heen en weer, maar Lake Mirror strekte zich glad voor hem uit. Het wateroppervlak rimpelde zelfs nauwelijks. Chris deed zijn ogen dicht. Misschien was hij alleen duizelig. Hij deed ze weer open, maar er was niets veranderd.
‘Vreemd,’ mompelde hij.
‘Wat?’ vroeg Benjamin.
‘Zie je dat niet?’ Chris wees.
‘Wat? Die bomen?’
‘Bewegen die echt?’
‘Wat is er met jou aan de hand? Een blinde kan nog zien dat ze heen een weer zwiepen.’
‘Maar het meer… Het water… Er zijn nauwelijks golven.’
Benjamin wikkelde zijn sjaal van zijn hals en hield hem omhoog, zodat hij wapperde in de wind. ‘Je weet toch dat het meer doet wat het wil? Daar zou je inmiddels aan gewend moeten zijn. Ik vertrouw liever op het nieuws van cnn.’ Hij rende naar het passagiersportier. ‘Mag ik naast je zitten?’
‘Nee!’ zei Chris.
‘Wie het eerst is, mag kiezen. En ik wil wedden dat de meisjes samen achterin willen zitten. Die gaan niet eens alleen naar de wc.’
Chris wreef in zijn ogen.
‘Is er iets met je?’ hoorde hij Benjamin zeggen. ‘Laat mij anders rijden…’
‘Nee, het gaat alweer,’ mompelde Chris.
Ze moesten meer dan tien minuten wachten voordat Julia en Rose terugkwamen. Zonder Debbie.
‘We hebben er geen idee van waar ze is. Het appartement is in elk geval leeg.’
Chris’ irritatie veranderde in pure woede en hij ging achter het stuur zitten. ‘Wat mij betreft kan ze het heen en weer krijgen. We gaan.’
‘Maar we kunnen haar toch niet zomaar achterlaten!’ Rose zette haar muts af en streek over haar kaalgeschoren hoofd.
‘Toeter eens, misschien komt ze dan van de wc af, of waar ze ook is!’ zei Benjamin terwijl hij op de achterbank ging zitten.
Chris stak de sleutel in het contactslot en claxonneerde tegelijkertijd, waarna ze een tijdlang zwijgend in de auto zaten terwijl Chris zijn best deed kalm te blijven. Hij ergerde zich eraan hoe de wind de sneeuw tegen de voorruit zwiepte, waarna de vlokken bleven plakken. Inmiddels smolten ze niet meer. Blijkbaar was het kouder geworden, want op het raam verschenen ijskristallen, waartegen de ruitenwissers niet bestand waren.
Chris stapte uit om de sneeuw van de voorruit te vegen. Het was een rotklus en toen hij weer in de auto zat waren zijn handen ijskoud. Vanbinnen laaide de woede in hem op. Eindelijk alleen zijn met Julia. Jezus, was dat echt te veel gevraagd? Julia keek even naar hem en fronste haar voorhoofd. Ben grijnsde van oor tot oor.
‘Trekken er onweerswolken boven het verliefde stelletje samen?’ vroeg hij spottend.
‘Shut up!’ antwoordde Chris.
‘Weet je hoe vaak je dat op een dag tegen me zegt?’ lachte Benjamin.
‘Doe het dan gewoon en hou je kop.’
‘O jee.’ Benjamin legde zijn hand op Chris’ schouder. ‘Er zit je kennelijk iets heel erg dwars.’
Dat was de druppel. Chris kon er niet langer tegen. Zijn hand schoot naar achteren en hij pakte Benjamins pols vast tot die schreeuwde. ‘Ik zeg het je voor de laatste keer: hou je kop!’
‘Chris!’ riep Julia.
Oké, hij moest zich beheersen. Hij mocht niet toegeven aan zijn woede. Dat had hij zichzelf nog zo beloofd.
‘We vertrekken,’ zei hij vastbesloten.
‘Maar Debbie…’ ging Julia tegen hem in.
‘Debbie kan de pot op!’
Chris besefte een moment later pas dat hij had geschreeuwd. De anderen zwegen. Hij draaide het contactsleuteltje om, maar in plaats van aan te slaan stotterde de motor en sloeg af.
Ben wilde iets zeggen, maar Chris draaide zich woedend om. ‘Geen woord,’ zei hij dreigend.
Hij startte de auto opnieuw, en deze keer sprong de motor inderdaad aan. Chris schakelde, maar zodra hij het gaspedaal indrukte, schoot de wagen naar achteren, in de richting van het meer.
4
Lijst 13 – Dingen waarvan ik hou:
1. chocoladerepen
2. professor Brandon
3. marshmellows
4. de Franse lessen
5. statistieken