Haar witte kanten beha trok zijn aandacht. Met adembenemende efficiëntie maakte hij hem los en gooide hem opzij, waarmee hij haar strakke tepels onthulde, die hem schaamteloos provoceerden.
Mia kreunde en sloot haar ogen toen hij zijn hoofd boog en een tepel in zijn mond nam. Haar vingers klauwden naar zijn schouders.
Blijkbaar herinnerden haar klauwende vingers hem eraan dat hij zijn kleren nog aanhad, want hij mompelde iets en trok zich terug. Ongeduldig sjorde hij aan zijn overhemd. Knoopjes vlogen alle kanten uit.
Ze opende haar ogen en schrok van de woedende spanning die ze in zijn gezicht zag. ‘Waarom ben je zo boos?’ fluisterde ze.
‘Ik heb er een zootje van gemaakt met jou,’ antwoordde hij. ‘Dat is niets voor mij.’ Hij liet zich van het bed rollen en ging staan om zich van zijn resterende kleding te ontdoen. ‘Trouwen stond niet op mijn agenda, evenmin als kinderen,’ zei hij, zijn broek naar beneden trekkend zodat ze de verbazingwekkende schoonheid van zijn lange gebronsde lichaam in volledig opgewonden toestand te zien kreeg.
Hongerig streek Mia met de punt van haar tong over haar bovenlip. ‘Ik heb trouwen niet op jouw agenda gezet, Nikos.’
‘Theos,’ zei hij, terwijl hij met een kreun van genot weer op haar ging liggen. ‘Ik wilde dit zo graag nog eens doen.’
Omdat het was alsof ze een onverwacht geschenk kreeg, beloonde ze hem met een hartstochtelijke kus. Hij had haar gewild. Hij was de wereld rond gevlogen en had naar haar verlangd. Ze was zo blij met die bekentenis dat ze vergat op het andere onderwerp door te gaan. Trouwen. In plaats daarvan genoot ze van zijn aanrakingen, die een en al kwellend genot waren.
Hij bracht haar aan het snikken met zijn mond op haar borsten. Hij hielp haar hem aan te raken. Hij pakte haar hand en leidde die over zijn lange lichaam naar beneden. Hij leerde haar hoe ze hem kon laten kreunen van genot. Toen hij de eerste keer zacht in haar stootte, voelde ze zijn hele lichaam trillen van ingehouden hartstocht. Hij was warm; zijn huid was nat van het zweet, en zijn lippen liefkoosden de hare toen ze zich aan hem vastklampte alsof ze het gevaar liep te verdrinken als ze hem ooit zou loslaten.
En nu? Mia lag op haar zij en keek naar hem, terwijl hij door de kamer liep. Opnieuw een meedogenloze aanpak voor het geval ze zich romantische ideeën over hem in haar hoofd haalde? Opnieuw de eis van een huwelijk dat ze niet wilde en niet zou aanvaarden?
Hij had al gedoucht maar nog niet de moeite genomen zich aan te kleden. Hij had een handdoekje om zijn heupen, dat zijn strakke billen aan het oog onttrok en fraai afstak tegen zijn gebronsde huid.
‘Zodra je een beetje bijgekomen bent, moet je een koffer pakken,’ zei hij, terwijl hij schoon ondergoed uit een la pakte.
‘Waarom?’ vroeg ze behoedzaam. ‘Waar ga ik dan heen?’
‘Naar Athene,’ antwoordde hij. ‘Het wordt tijd dat je ziet hoe we dingen aanpakken vanuit mijn hoofdkwartier.’
Was dat alles? Geen verzoek om een bruidsjurk te gaan kopen? Geen terugkeer naar het onderwerp huwelijk? Met een hand onder haar wang bleef Mia hem zwijgend gadeslaan toen hij naar een serie kledingkasten liep.
‘En het wordt tijd dat je de man ontmoet wiens baan je hebt ingepikt,’ vervolgde hij op vlakke toon. Hij trok een blauw met wit gestreept overhemd aan, daarmee zijn geweldige bovenlichaam aan het zicht onttrekkend. ‘Gelukkig voor Petros is hij blij dat hij in Athene kon blijven om mijn plaats in te nemen als ik er niet ben.’ De bovenste knoop van zijn overhemd sluitend, keek hij haar aan.
Bellisimo, dacht Mia, sexy. Die lome, verzadigde, door liefde verduisterde ogen zouden gecensureerd moeten worden, of hier bij haar in de slaapkamer moeten blijven.
‘Je ziet eruit als een slanke gouden kat zoals je daar ligt,’ zei hij glimlachend.
‘Mijn haar is zwart,’ wees ze hem terecht.
‘Ik had het niet over je haar, agape mou.’
Mia wist niet dat ze helemaal vanaf haar tenen kon blozen, maar dat deed ze. Nikos zag het en liep lachend naar het bed. Geurend naar zeep en naar Nikos, boog hij zich over haar heen. Zijn langzame kus smaakte naar pepermunt.
‘Nee,’ zei hij hees toen hij weer ging staan en ze haar armen naar hem uitstak. ‘We hebben geen tijd voor wat je wilt dat we gaan doen, kleine kat.’ Hij raapte haar jurk op en liet hem op haar vallen. ‘Je hebt een uur om je klaar te maken voor we weg moeten.’
Haar teleurgestelde pruilmondje negerend, liep hij terug naar de kledingkasten en koos een marineblauwe broek van een pak. Toen hij hem aantrok en Mia rechtop zag zitten met de tegenzin van iemand die nergens naartoe wil, mompelde hij: ‘En ik moet je geboortebewijs hebben. Heb je dat bij je?’
‘Ja, bij mijn paspoort, maar… ik snap niet waarvoor je het nodig hebt.’