Nog steeds hield hij een hand van haar gevangen. Ze was wild; ze was bang, en ze kon haar benen niet stilhouden. Puur genot verlichtte haar vanbinnen, helder heet flakkerend genot waarover ze geen enkele controle had.
‘Non posso più,’ fluisterde ze nogmaals.
‘Ja, je kunt het wel aan,’ zei hij met schorre stem. Hij trilde van opwinding. Het enige waarvan hij zich bewust was, was het verlangen dat door hen heen joeg. Hij voelde het, voedde het en drong uiteindelijk met een diepe stoot verder in haar.
Mia’s spieren schoten op slot van de scherpe pijn. Ze kon niet meer ademen, niet meer denken. Nikos lag doodstil op haar, zijn ogen als zwarte holten brandend in de hare.
Hij begon te vloeken, en zij begon te snikken, naar hem uithalend met haar vuisten. Opnieuw vloekend trok hij zich iets terug. Hij sloot zijn ogen toen haar gespannen spieren hem onwillekeurig vasthielden waardoor er golven van genot door zijn lichaam gingen.
‘Niets aan de hand.’ Zachtjes haar twee vuisten in zijn handen nemend, probeerde hij weer bij zijn verstand te komen. ‘Niets aan de hand, agape mou,’ herhaalde hij, hoewel hij wist dat er wel degelijk iets aan de hand was. Het lukte hem echter om zich in te houden, zodat zij de kans had om bij te komen.
Ze voelde geweldig aan, strak en nauw en zo heerlijk heet. Zijn ademhaling was onregelmatig, evenals de hare. Hij voelde haar vuisten ontspannen en haar gespannen lichaam slap worden. Langzaam liet hij haar vingers los. Hij kreunde van opluchting toen ze er meteen mee door zijn haren streek. Hij schoof zijn handen onder haar om haar te ondersteunen en stootte nogmaals diep in haar.
Het was alsof er een vloedgolf van genot door haar heen ging, heet als lava en zoet als honing. Ze tilde haar heupen op om hem nog dieper naar binnen te krijgen. ‘Nog eens,’ fluisterde ze. Hij trok zich iets terug en stootte opnieuw. Het was een heerlijke kwelling.
Nikos ving haar mond met de zijne en dacht aan niets anders meer dan aan haar en wat ze bij hem teweegbracht. Gedurende zijn lange seksuele ervaring had hij nog nooit iets gevoeld wat zo intens was als dit. Ze bewoog met hem mee met een soort natuurlijke sensualiteit.
‘Nikos,’ fluisterde ze toen ze voelde dat ze zichzelf niet langer in de hand had. De eerste schok van verblindend genot bracht een scherpe kreet voort uit haar keel, gevolgd door een andere. Als vanzelf voegde hij zich bij haar toen een overweldigende ontlading haar overspoelde.
In zijn armen kwam ze langzaam weer terug in de realiteit. ‘Bello… Bello,’ fluisterde ze zwakjes.
Nikos ging op zijn zij liggen en trok haar mee. Nog nagenietend kroop ze aan tegen de man die haar eerste ervaring zo geweldig mooi en hartstochtelijk had gemaakt.
Terwijl Mia duidelijk in de wolken was, voelde Nikos zich alsof hij met een plof op aarde was gevallen. Hij had zojuist zijn eigen voornaamste regel in de wind geslagen door met een maagd naar bed gegaan. Een Balfour-maagd nog wel. Hij hoorde de bruidsklokken al luiden, voelde de strop al om zijn nek sluiten. Terwijl de werkelijkheid verkillend tot hem doordrong, merkte hij dat ze in slaap viel. Ze lag liefdevol tegen hem aan, warm en zacht en vol vertrouwen met haar wang rustend tegen het onregelmatige gebonk van zijn hart en haar vingers in het vochtige donkere haar op zijn borst.
Ze kende hem niet. Zelfs Oscar, die hem beter kende dan wie dan ook, wist niet wie de echte Nikos Theakis was. Het was veiliger om hem niet te kennen. Als dat betekende dat hij menselijker emoties ook moest verdringen, dan moest dat maar.
Als mensen naar hem keken, zagen ze de geslaagde ondernemer die meedogenloos op zijn carrière was gericht. Ze zagen de koele mondaine man die bij elitaire feestjes op kwam draven, of de knappe man met een spoor van mooie vergenoegde vrouwen achter zich aan.
Ze wisten niet dat hij vier maal per dag moest douchen – nog vaker als hij de gelegenheid had – en dat er geen sloten op de deuren van zijn huizen zaten, behalve de sloten op de hoofdingangen. Ze wisten niet dat hij altijd alleen sliep. Dit mooie wezentje dat nu tegen hem aan lag te slapen, viel in feite een verwrongen soort eer te beurt, want hij had haar nog niet wakker geschud en naar haar eigen kamer gestuurd om daar te slapen.
Alsof ze voelde wat hij dacht, bewoog ze zuchtend, rekte zich uit en ontspande weer in zo’n vloeiende en natuurlijk sensuele beweging, dat hij zich in moest houden om er niet op te reageren.
Ze mompelde iets. Ti’amo, dacht hij dat ze zei, wat hem als een harde dreun tegen zijn borst op zijn gemoed werkte. Ti’amo, ik hou van je. Ti’amo, ik ben nu zo van jou, dat er niets meer tegen te doen is, vertaalde hij met harde bittere spot.
Hij wurmde zich uit haar omhelzing en legde een kussen in haar armen. Ze kroop ertegenaan als een mooie sensuele sirene die zich aan haar nieuwste slachtoffer vastklampt, zonder een idee te hebben dat de kille, meedogenloze kant van zijn karakter bezig was zijn ontzagwekkende kop op te steken.