Haar oogleden trilden, en ze wendde haar blik af. Het was overduidelijk dat ze wist wat hij had gedacht. Zij speelde dit spel stukken beter dan hij, moest hij toegeven. Met moeite onderdrukte hij een zucht. Er leek werkelijk geen eind aan de maaltijd te komen.
Uiteindelijk stond Santino op om een geestig dankwoord aan alle aanwezigen te richten, maar Nikos had moeite er een glimlachje uit te persen. Hij zag Mia haar hoofd een beetje buigen, zodat haar hele kwetsbare nek te zien was. Spanning kreeg hem in zijn greep, seksuele spanning. Toen ze met een hand over haar voorhoofd streek, zag hij haar vingers trillen. Ook viel het hem op dat ze nog bleker was geworden.
Hij had er genoeg van. Mensen begonnen op te staan en heen en weer te lopen, dus gebruikte hij dit moment om ook op te staan.
Mia schrok toen hij haar aan haar arm overeind trok, maar liet zich zonder protest door hem naar de uitgang van de tent leiden. Er was een liefdadigheidsveiling na het banket, gevolgd door muziek en dansen en een cabaret uitgevoerd door beroemde aanwezigen, die via een satellietverbinding zou worden uitgezonden naar het feest aan het Comomeer.
Het leek hem geen zier te kunnen schelen. Hij negeerde de camera’s die hun vertrek vastlegden en paste zijn lange passen aan haar kleinere aan, zijn arm rustend om haar middel.
In gespannen stilzwijgen liepen ze over het pad naar het huis. Toen ze langs het zwembad kwamen, kon Mia een rilling niet onderdrukken, waarop hij reageerde door haar dichter tegen zich aan te trekken. Toen ze het huis in stapten, was hij met zijn piloot aan het bellen. Tegen de tijd dat ze door de voordeur weer naar buiten stapten, zag ze de helikopter aankomen en op de plek landen waar hij hen bij aankomst had afgezet.
Even later liet ze zich dankbaar in haar stoel vallen. Haar pols deed pijn, en ze had hoofdpijn van de spanning.
‘Oké,’ zei hij zodra ze van de grond waren. ‘Vertel me wat er is gebeurd.’
Een blik in zijn richting vertelde Mia dat hij in een slecht humeur was. Hij zat met zijn lange benen voor zich uit gestrekt en leunde met een elleboog op de smalle rand van het raam. Zijn hand ondersteunde zijn kin, terwijl een vinger onder de dunne lijn van zijn mond lag. En zijn donkere ogen glinsterden.
‘Ik weet niet wat er is gebeurd,’ antwoordde ze, bij haar besluit blijvend om het incident te bagatelliseren.
‘Als je tegen me liegt, kom ik er toch wel achter,’ waarschuwde hij. ‘Santino’s personeel is momenteel de film uit de bewakingscamera’s aan het bekijken. Ik zag je vallen en denk dat je geduwd werd. Ik wil weten wie jij denkt dat het heeft gedaan en waarom.’
‘Het kan net zo goed een ongeluk zijn geweest,’ zei Mia zuchtend. ‘Ik snap niet waarom je je zo druk maakt.’
Als antwoord stak hij zijn hand in zijn zak en haalde zijn mobieltje tevoorschijn. Ze wist dat hij Santino ging bellen om de gewenste informatie te vragen.
‘Wat ben je toch een bullebak. Doe die telefoon weg,’ snauwde ze. Ze zuchtte weer toen hij zijn telefoon bij de hand hield en haar strak aankeek.
‘Ik denk dat het Anton Brunel was,’ gaf ze toe.
‘Brunel?’ vroeg hij met gefronst voorhoofd. ‘Was hij er vanavond?’
Haar strakke lippen bevochtigend, knikte Mia. ‘Hij… benaderde me toen ik naar buiten wilde gaan.’ Haar ogen werden donker van boosheid toen ze eraan dacht hoe hij haar had vastgepakt en in een hoek had gewerkt. ‘Hij pakte me beet en begon me van allerlei dingen te beschuldigen. H-Hij beweerde dat ik tegen je had gelogen. Dat ik met hem had geflirt.’ Ze kon zichzelf er niet toe brengen Brunels term te gebruiken.
‘En heb je met hem geflirt?’
‘Hoe durf je dat te vragen?’ riep Mia woedend uit. ‘We hebben dit gesprek al eerder gevoerd, en toen beviel je houding me ook al niet!’
‘Je hebt hem gebruikt om mij te bespelen met dat dossier en jouw beschrijving van wat er tussen jullie was gebeurd die dag.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Hoe moet ik nou weten of je niet eerst met hem hebt zitten flirten over de lunchtafel heen?’
‘Dus ik ben een vreselijke flirt en een sluwe manipulator, bedoel je dat?’ Mia vond de verwaandheid van beide mannen echt ongelooflijk. Wat haar echter het meest schokte was dat ze misschien gelijk hadden! ‘Je vindt zeker ook dat het mijn verdiende loon was dat ik in het zwembad belandde!’
‘Dat heb ik niet gezegd.’
‘Maar dat suggereerde je wel!’ Ze was nu zo van streek, dat ze haar hoofd afwendde, worstelend tegen de tranen die in haar ogen prikten. ‘Hij heeft mijn pols gekneusd, maar ik neem aan dat ik me moet verontschuldigen omdat ik hem niet heb toegestaan me ook nog te wurgen! Misschien kun jij… W-Wat doe je?’ riep ze uit.
Hij had zijn gordel losgemaakt en de afstand tussen hen overbrugd met de snelheid van een toeslaande slang. Nu pakte hij haar pols en bekeek hem vloekend.