Wat hij niet kon zien, was wie er zo dicht bij haar had gestaan, dat hij haar in het zwembad had kunnen duwen, omdat hij al zijn aandacht op haar had gericht.
‘Dus het koekoeksjong is bijna verdronken, en ik heb er niets van gezien,’ teemde een teleurgestelde stem naast hem. ‘Wat jammer.’
Geenszins in de stemming voor Diana’s bizarre humor, voegde Nikos haar op vlakke toon toe: ‘Je leidt een triest leven, Diana.’ Daarna liep hij weg. Aan de bijna verlaten bar bij het zwembad bestelde hij een drankje in afwachting van Mia’s terugkeer.
Tegen de tijd dat de twee vrouwen het huis weer uit kwamen, was hij nog de enige op het terras. Mia’s donkere en Nina’s rode haar kwamen goed uit naast elkaar, dacht hij. Toen werd zijn volle aandacht getrokken door Mia’s transformatie van nat en verfomfaaid naar lang en gewelfd, een soepele sirene die hem bijna zijn gespannen beheersing deed verliezen.
Ze droeg een nauwsluitende zwarte kokerjurk zonder bandjes. Even was hij weer terug op de oprijlaan van Balfour Manor, toen hij haar voor het eerst had gezien. Hij kreeg het warm. Hij verlangde zo hevig naar haar, dat hij niet wist of het van zijn gezicht was af te lezen. Haar natte haar was naar achteren gekamd, en ze droeg nauwelijks make-up, alleen wat lipgloss op haar volle lippen. Haar natuurlijke schoonheid straalde van haar af, warm, donker en exotisch.
Toen ze naderbij kwamen, zag hij echter dat ze lijkbleek was, en hij wist dat ze meer aangedaan was door het incident dan ze liet merken. Het viel hem op dat ze met haar linkerhand haar rechterpols vasthield, en zijn razende libido sloeg om in razende woede.
Mia lachte om iets wat Nina zei toen ze Nikos overeind zag komen van de bar waar hij tegenaan geleund had. Haar voetstappen weifelden, en haar ogen bleven op hem gericht.
‘Zie je, heelhuids weer aan je afgeleverd,’ zei Nina plagend. ‘Het enige wat je hoeft te doen, is ophouden zo boos te kijken, en dan kunnen we gaan eten!’
Hij keek inderdaad boos, zag Mia. Naar haar! Als hij ook maar iets zou zeggen, een woord van kritiek zou uiten op hoe ze eruitzag, dacht ze fel, dan zou hij degene zijn die in het zwembad belandde!
‘Waarom hou je je pols vast?’ vroeg hij haar.
Hoofdstuk 7
Mia keek omlaag en zag tot haar verbazing dat ze inderdaad haar pols vasthield. ‘I-Ik denk dat ik hem bezeerd heb toen ik in het water viel,’ loog ze.
Nina snoof verbaasd. ‘Waarom heb je dat niet gezegd?’
‘Er was zoveel om over na te denken,’ zei Mia berouwvol. ‘En het is minder erg dan het lijkt.’ Ze liet haar arm zakken om haar bewering kracht bij te zetten.
Nina en Nikos leken niet overtuigd. Hij keek haar nog steeds kwaad aan, zijn kaak zo gespannen dat hij stenen tussen zijn tanden zou kunnen verpulveren. Met gefronste wenkbrauwen ving ze zijn blik, een boodschap overbrengend die hem deed inslikken wat hij van plan was te zeggen.
‘Ik ben uitgehongerd,’ zei ze vervolgens opgewekt, in een poging de aandacht af te leiden. Ze wist dat ze in werkelijkheid de grootste moeite zou hebben om iets naar binnen te krijgen, en haar pols klopte pijnlijk.
Gedrieën liepen ze naar de feesttent. Mensen klapten toen ze binnenkwamen, wat Mia deed blozen.
Nadat Nina haar gastvrouw had bedankt, voegde ze zich snel bij haar man. Toen Nikos zijn hand op Mia’s onderrug legde, kromde ze hem een beetje als reactie op het elektrische schokcontact. Hij leidde haar tussen een reeks ronde tafels door naar hun tafel toe, en pas toen ze ging zitten, haalde hij zijn hand van haar rug.
Spanning schoot tussen hen heen en weer. Het was Mia een raadsel hoe dat kwam, maar het zorgde er wel voor dat ze opgewekt reageerde op haar tafelgenoten die wilden weten wat er was gebeurd. Ze gaf luchtige antwoorden, terwijl Nikos naast haar in zijn stoel zat met een opgeplakte beleefde glimlach en neergeslagen ogen.
Toen ze bij het optillen van haar wijnglas een huivering niet kon onderdrukken, had hij bijna het glas uit haar hand gepakt. Hij vloekte inwendig omdat hij besefte dat zijn zelfbeheersing waar het haar betrof weinig voorstelde. Hij wilde haar pols pakken om de schade op te nemen. Hij wilde die losse haarlok van haar wang strijken. Hij herinnerde zich dat ze had gezegd dat hij altijd aan haar zat, en hij werd zich er steeds meer van bewust hoe graag en hoe vaak hij haar wilde aanraken. Om zijn rusteloze vingers iets te doen te geven, pakte hij zijn glas op en nam een grote slok wijn. Ze dreef hem nog aan de drank, mijmerde hij zwaarmoedig.
Ze dreef hem tot van alles, borduurde hij daarop voort, niet eens horend dat iemand iets tegen hem zei. Het was Mia die zijn aandacht terugbracht naar waar hij hoorde te zijn door licht zijn mouw aan te raken. Een scherpe steek van bewustzijn schoot door zijn arm, en toen hij zijn ogen opsloeg, keek hij recht in de hare ogen. Heel even, een fractie van een seconde, stelde hij zich voor dat hij vooroverleunde om haar mond op te eisen met een zachte hete kus.