‘Niet voordat ik antwoord op een aantal vragen heb gekregen.’ Hij trok haar bij de deuropening weg en duwde haar in een hoek van de zaal achter een reusachtige palm. ‘Zo,’ zei hij, terwijl hij zijn knappe gezicht dicht bij het hare bracht. ‘Je bent me een verklaring schuldig waarom je leugens over me hebt verteld tegen Theakis!’
‘Ik heb niet gelogen,’ zei Mia, ineenkrimpend toen zijn vingers harder in haar pols knepen.
‘Je hebt me tijdens die lunch zitten ophitsen met je sexy ogen, en toen heb je tegen hem gezegd dat ik jóú probeerde te versieren!’
‘U leeft in een vreemd wereldje als u echt gelooft wat u net zei,’ kaatste Mia minachtend de bal terug, over zijn schouder kijkend om te zien of het iemand was opgevallen hoe ze in het nauw was gedreven.
Tot haar schrik zag ze dat hij zijn plek zorgvuldig had gekozen, want de palm onttrok hen vrijwel geheel aan het oog. Toen hij dichterbij kwam en haar met zijn lichaam tegen de muur duwde, hijgde ze van angst.
‘Luister goed,’ zei hij raspend. ‘Ik wil dat je die jaloerse rotzak de waarheid vertelt! Jij maakte avances! Je bood jezelf aan, en dat ik toehapte, is alleen aan jou te wijten. Ik zie niet in waarom ik de schuld zou moeten krijgen en de beste deal voor mijn bedrijf zou moeten kwijtraken alleen maar omdat jij graag seksspelletjes speelt aan tafel!’
Zijn gezicht was zo dichtbij, dat ze de dranklucht uit zijn boze adem inhaleerde.
‘Ik zou helemaal nergens seksspelletjes met u willen spelen,’ diende Mia hem van repliek, huiverend van afgrijzen. ‘En als u me nu niet gauw laat gaan, roep ik om hulp!’
‘Nee, dat doe je niet,’ zei hij. ‘Je bent een Balfour, en je durft hier geen scène te schoppen. Dat zou Theakis niet leuk vinden. En pappie ook niet.’
‘Maar ik ben niet degene die een scène schopt. Dat bent u! En laat me nu gaan!’ Met een boze ruk slaagde ze erin haar pols los te trekken. Toen hij haar weer vast wilde pakken, duwde ze met genoeg boze kracht tegen zijn lichaam om hem een stapje achteruit te laten wankelen, wat haar voldoende ruimte gaf om om hem heen te glippen.
Trillend van woede haastte ze zich naar buiten. Uit angst dat hij achter haar aan kwam, maar vastbesloten om niet om te kijken, liep ze naar de eerste groep mensen die ze bij het zwembad zag staan. Ze inhaleerde eens diep om haar onregelmatige ademhaling te kalmeren en ging dicht genoeg bij hen staan om opgemerkt te worden. Toen ze hun kring openden om haar toe te laten, glimlachte ze dankbaar.
Had ze de dingen gedaan waarvan Anton Brunel haar had beschuldigd? Haar ogen werden dof toen ze besefte dat ze het had kunnen doen zonder het te weten. Maar maakte dat haar minder schuldig? Had Nikos niet gezegd dat ze de vorige avond hetzelfde had gedaan bij de kelner in het restaurant? Was ze een onbewuste verleidster?
Haar pols deed zeer, merkte ze, voorzichtig wrijvend over de plek waar Anton Brunel haar botten had fijngeknepen. Iemand bood haar een glas champagne aan. Glimlachend nam ze het aan, hopend dat die attente persoon niet aan haar ogen zag hoe gespannen ze was.
Ze wilde een slokje nemen, maar ze wist dat ze niet zou kunnen slikken. Haar keel voelde dik aan, en ze stond nog stijf van de zenuwen. Het was inmiddels donker, en de lucht was koeler geworden. Er was sfeerverlichting ontstoken om de weg te wijzen naar de feesttent die in de tuin was opgezet, en het zwembad glinsterde bleek blauwgroen.
Ze hoorde de diepe tonen van Nikos’ stem en draaide zich om. Geflankeerd door Santino D’Lassio en Nina, diens mooie roodharige vrouw, verscheen hij in de deuropening van de grote receptieruimte. Ze lachten alle drie ontspannen. Vrienden, te oordelen naar hun gemakkelijke omgang met elkaar.
Iemand riep: ‘Hé, Nina! Wanneer geef je ons te eten?’
Nina D’Lassio’s lach vulde het terras. Onwillekeurig glimlachte Mia omdat het zo aanstekelijk was. Toen voelde ze een hand op haar rug en kreeg ze een duw, waardoor ze naar voren schoot. Even trippelde ze als een ballerina op de punten van haar tenen, in een poging een val te voorkomen. Met grote ogen staarde ze in de verlichte blauwe diepte van het zwembad. Toen verloor ze de strijd, en voor ze het wist, plonsde ze met een schelle kreet van schrik in het koele water.
Nikos greep haar armen op het moment dat ze naar lucht happend weer boven kwam. Het eerste wat ze zag, was zijn strakke gezicht, zijn vlammende ogen toen hij haar als een trillende natte dweil uit het water hees.
Flitslichten flitsten in de verbijsterde stilte die over het terras hing. Te zeer geschokt om zich er druk om te maken, greep ze Nikos stevig bij zijn onderarmen om rechtop te blijven staan. Haar benen waren slap, en ze had tijdens de val haar schoenen verloren. Haar haren waren losgeraakt en hingen druipend langs haar gezicht, terwijl hete tranen in haar ogen brandden.