‘Iets kouds,’ antwoordde ze tam.
‘Voor mij koffie, Lukas,’ zei een derde stem.
Nikos kwam uit het huis de zonneschijn in gelopen, bleef even staan en tilde zijn hoofd op alsof ook hij de zon had gemist. Zijn trui had hij uitgetrokken en de mouwen van zijn geruite overhemd had hij opgerold, zodat zijn gespierde onderarmen te zien waren. Ze waren licht begroeid met fijne zwarte haartjes, die zijn huid heel bruin deden lijken.
Gedurende een tijdloos moment was Mia gehypnotiseerd door zijn gebronsde schoonheid. Er kwam een verraderlijk vlammetje diep in haar tot leven.
Toen hij zijn hoofd weer omlaag bracht, wendde ze snel haar blik van hem af om te voorkomen dat hij de bewondering erin zou zien.
‘Ze gaan vanavond het luchtruim sluiten boven het landgoed van D’Lassio om te voorkomen dat er onuitgenodigde pers overheen vliegt,’ zei hij tegen Lukas, ‘dus kun je zorgen dat mijn piloot weet dat we op tijd weg moeten om voor zeven uur daar te zijn?’
Met een hoofdknik liet Lukas hen op het terras achter. Mia vestigde haar blik op de tuin, waar een antieke Griekse godin water uit een kruik in een ronde vijver stond te gieten. Zo vredig, dacht ze, terwijl er niets vredigs was aan de man die die vijver en de godin daar moest hebben laten plaatsen.
‘En wat vind je ervan?’ Hij ging op de stoel naast haar zitten, leunde achterover en strekte zijn lange benen voor zich uit.
‘Van het huis? Je zou allang moeten weten dat het heel mooi is.’
‘Ik heb het vorig jaar gekocht van een zakenrelatie die snel geld nodig had,’ deelde hij haar nonchalant mee. ‘Het plan was om het door te verkopen, maar de huidige huizenmarkt deed me besluiten daarmee te wachten.’
‘Nou snap ik het,’ mompelde Mia.
Hij draaide zijn hoofd om haar aan te kijken. ‘Wat?’
‘Hoorde Lukas bij het huis?’
‘Ja,’ bevestigde hij.
Ze knikte. ‘En de inrichting?’
Zijn ogen vernauwden zich tot spleetjes.
Met haar tong bevochtigde ze haar lippen. ‘Je… stempel is hier niet zichtbaar.’
‘Stempel,’ herhaalde hij.
‘Dit is een typisch voorbeeld van een landhuis van een Engelsman.’
‘Wat weet jij nou van typische Engelsen?’ vroeg Nikos lachend. ‘Je bent een Toscaanse boerenmeid met een ezel die Tulio heet als beste vriend.’
‘Ik ben half Engels,’ verdedigde Mia zich.
‘Misschien ik ook wel. Dat weet jij toch niet?’
‘Is dat zo?’
‘Nee,’ gaf hij toe, ‘maar dat kon jij niet weten. Je veronderstelt dingen over mij zonder dat je alle feiten kent. Dat is gevaarlijk, cara.’
Ze wist dat hij gelijk had, maar aan de andere kant voelde alles een beetje gevaarlijk aan sinds ze die ochtend was wakker geworden. Toen het haar niet lukte om het oogcontact met hem te verbreken, wist ze dat het nog erger zou worden.
Hoofdstuk 6
Mia bekeek zichzelf in de manshoge spiegel en voelde de inmiddels haast permanente trilling in haar buik. De jurk had aan Bella toebehoord. Ze was de halve ochtend bezig geweest met het inkorten van de lange – bijna transparante – ijsblauwe zijden rok, maar het was de rest van de jurk die haar zintuigen opwond. Het lijfje zonder schouderbandjes omvatte liefdevol haar borsten. Daarna volgde de jurk elke slanke welving van haar lichaam, helemaal tot aan haar dijbenen, waar de zijde naar haar voeten stroomde, die gehuld waren in een paar bevallige hooggehakte muiltjes versierd met kristallen.
‘Allemachtig,’ fluisterde ze.
Glinsterende kristallen druppeltjes dansten tussen het strakke plooiwerk en accentueerden de vorm van haar lichaam wanneer ze bewoog en zelfs wanneer ze ademde. Ze had haar haren in een losse wrong in haar nek gerold, en haar goudbruine huid stak glanzend af tegen het lichte blauw van de jurk. Een schitterende druppelvormige diamanten hanger, die ze van Oscar had gekregen, hing aan een fijn gouden kettinkje net boven haar volle borsten, en aan haar oren schitterden bijpassende oorbellen. Ze had gehoopt er elegant en gelikt uit te zien, maar het resultaat was… verleidelijk sensueel.
Nikos stond in de hal te bellen toen Mia boven aan de trap verscheen. Toen hij omhoogkeek en haar zag, bleef hij halverwege een zin steken. Zijn ogen vlamden even op voordat hij ze bedekte met zijn lange wimpers.
Theos, ik heb een probleem, was zijn enige gedachte toen hij een bekende warmte in zijn kruis voelde die tegelijkertijd op de een of andere manier zijn ademhaling in de war stuurde.
Plotseling werd hij zich ervan bewust dat hij zijn telefoon nog aan zijn oor hield. Hij keerde zich van haar af en beëindigde het gesprek, terwijl hij mentaal zijn losgeslagen libido stevig onder controle bracht. In dit weekend draait het om werk, zei hij tot zichzelf.