‘Wat is er?’ vroeg ze.
‘Volgens mij moeten we een aantal dingen ophelderen.’
Ze blies in haar thee. ‘Misschien kun je beginnen met uitleggen welke dingen je bedoelt?’
‘Ik doel met name op de duur van onze afspraak.’
Verbaasd keek ze op. ‘We zijn getrouwd! Dat zegt het dan toch al een beetje?’
Voor haar was een huwelijk kennelijk voor altijd. Voor hem gold dat niet, dus moest hij zichzelf en zijn zoon beschermen door afspraken te maken. ‘Ik had gedacht dat we alles zo moeten laten tot Brady naar school gaat.’
‘Zo laten?’ Ze keek verstoord. ‘Kun je het woord “getrouwd” niet eens over je lippen krijgen?’
Soms was haar directheid beslist minder charmant. Maar hij was begonnen, dus vort met de geit. ‘Dan is hij zes, ongeveer net zo oud als toen mijn moeder vertrok.’
‘Aha, dus wat bij de vader kon, kan ook bij de zoon?’
‘Ik heb het overleefd.’
‘Overleven is niet hetzelfde als een rijk, gelukkig leven leiden.’ Maggie zette haar thee op tafel. ‘Wat is er, Jason?’
‘Wie zegt dat er iets is?’
‘Kom op, zeg. Jij en je vader hebben zitten praten en nu wil je opeens vastleggen hoelang onze afspraak duurt? Ik hoef maar één plus één op te tellen om te weten dat hij je de stuipen op het lijf heeft gejaagd.’
Boosheid welde in hem op, voornamelijk omdat ze hem zo goed kende en hem doorhad. Hij vond het maar niks. ‘Helemaal niet. Het is voor ons allebei gewoon het beste als we weten waar we staan in dit hele verhaal.’
‘“Dit hele verhaal” is een huwelijk en een gezin. Je kunt het beestje niet eens bij de naam noemen.’ Ze stond op. ‘Ik weet waar ik sta. Ik ben bereid ons een kans te geven, maar jij wilt niet eens het risico nemen om gelukkig te zijn.’
‘Maggie, ik wilde alleen maar zeggen –’
‘Heb je niet al genoeg gezegd? Ik heb in ieder geval meer dan genoeg gehoord. Slaap lekker, Jason.’
Na haar vertrek voelde de keuken leeg aan. Zou het ook zo leeg voelen als ‘dit hele verhaal’ voorbij was? De gedachte aan een leven zonder haar maakte hem ineens kwaad. In plaats van dingen op te helderen, had hij het vermoeden dat hij zichzelf in de voet had geschoten.
Hoofdstuk 14
De daaropvolgende zaterdag maakte Maggie een omweg op weg naar Good Shepherd, want een test had uitgewezen dat ze inderdaad zwanger was. Ze móést er met iemand over praten. Daarom ging ze naar Ginger.
Ze vond een parkeerplek, liep de indrukwekkende hal van de Trump Tower in en gaf aan de recptie door dat ze voor Ginger kwam. Omdat de receptie haar komst had aangekondigd, deed Ginger direct open na Maggies aanbellen.
‘Maggie, kom binnen.’
‘Dank je.’ Ze keek rond in de elegante hal.
‘Laten we daar gaan zitten.’ Ginger ging haar voor.
‘Sorry dat ik zomaar binnenval.’ Ze volgde Ginger naar een kamer met grote ramen die uitzicht boden op het oude Las Vegas.
‘Geen probleem.’ Ginger ging zitten en wees Maggie op een stoel tegenover haar. ‘Wat kan ik voor je doen?’
‘Heb je hier aan huis ook een kantoor?’ Waarom zou ze direct over haar probleem beginnen? Een babbeltje was veel gemakkelijker.
‘Ja. Daar is een werkkamer.’ Ginger gebaarde. ‘Ik werk veel thuis en ik ontmoet hier toekomstige klanten en werknemers. Het is wel handig voor me om op twee plekken te kunnen vergaderen.’
‘Dit is een prachtige plek voor een kantoor aan huis.’
‘Ik vind het ook zalig. Je hebt het winkelcentrum aan de overkant wel gezien?’ Haar bruine ogen twinkelden. ‘Makkelijk bereikbaar voor mijn shoptherapie.’
Maggie was niet zo’n shopper, maar ze begreep het nut van een goede locatie wel. ‘Het is heel mooi.’
‘Maar je bent hier niet voor een rondleiding. Wat is er, Maggie?’
Maggie hoefde niet te vragen waarom haar voormalige bazin dacht dat er iets was. Ze was nog nooit zomaar langsgekomen. ‘Ik ben zwanger.’
‘Gefeliciteerd!’ Toen zag ze Maggies gezicht. ‘Je bent er toch wel blij mee?’
‘Hoe raad je het!’
‘Het is misschien wat sneller dan jullie hadden gepland, maar zo vreemd is het niet voor een getrouwd stel.’ Ze benadrukte het woord ‘getrouwd’.
‘Erger kan het niet,’ wierp Maggie tegen.
‘Dat zijn vast de hormonen. Als je eenmaal aan het idee bent gewend, vind je het vast fantastisch.’
‘Weet je hoe het voelt? Ben je ooit zwanger geweest?’
Gingers gezicht betrok en haar glimlach vervaagde, voor ze zich herstelde. ‘Ik heb er veel over gelezen.’ Het antwoord liet ze in het midden. ‘Je bent dol op baby’s, Maggie, dus waarom zou je er niet zelf een willen?’