Brady kraaide en spartelde met zijn armpjes. Hij klonk zo vrolijk, dat het moeilijk voor Maggie was om triest te blijven. Samenleven met een man die zo duidelijk nooit een echte echtgenoot voor haar zou zijn, was lastig. Vooral omdat ze hem voortdurend naakt in gedachten voor zich zag.
Ze had geprobeerd hem uit haar hoofd te zetten, maar hij was zo lief geweest tijdens haar ziekte. Dat deed een man toch niet als hij niet om haar gaf? Daarna had ze echter ontdekt welke streek de liefde met hem had uitgehaald. Zo vreemd was het dus allemaal niet.
De instructrice knielde naast hen neer. ‘Jij bent nog eens een blij manneke, hè?’
Brady stopte een vuist in zijn mond en lag doodstil naar de voor hem vreemde vrouw te kijken.
‘Hij reageert goed op zijn omgeving en de situatie. Ik ben onbekend en dat merk je doordat hij is opgehouden met die blije bewegingen. Als hij me leert kennen, zal hij glimlachen vanwege het bekende gezicht, net zoals de andere baby’s die al wat langer komen.’
Maggie lette op. Ze wilde terug naar de situatie van vóór dat ze met elkaar naar bed waren gegaan. Zeker nu ze wist dat Jason zo’n probleem met vertrouwen had. Ze moest nu echter al haar energie op Brady richten, en niet op haar ingewikkelde relatie met Jason.
De instructrice glimlachte naar de baby, waarna ze zich weer tot de groep richtte. ‘Dus onthoud dat over zijn buik wrijven bedoeld is om de interesse van de baby in zijn omgeving te wekken. Net als de massagetechnieken die we hebben geoefend om je baby alle aandacht te geven en ervoor te zorgen dat hij zich prettig en veilig voelt. Alle vaardigheden die deze baby’s ontwikkelen om op geluid te reageren en interessante objecten te volgen zorgt dat ze gemakkelijker contact leren maken.’
Net als de andere vrouwen kriebelde, wreef en kietelde Maggie Brady’s buik, zodat hij lachend heen en weer rolde. Ze lette scherp op een signaal dat hij er genoeg van had. Zodra ze dat zag, pakte ze hem op.
‘Goed zo, Maggie. Je moet je baby aanvoelen. Als de baby geen energie meer krijgt van wat je doet, moet je ermee stoppen.’
Maggie voelde zich trots. Ze had nog nooit zo lang voor een baby gezorgd en het gaf haar een prettig gevoel om te merken dat ze het goed. Ze dacht terug aan Jasons opmerking dat ze dat instinct van zuster Margaret had meegekregen.
De instructrice keek op de klok. ‘Het is tijd, dames. Ik zie jullie graag weer volgende week.’
Maggie verschoonde Brady’s luier. De andere vrouwen stonden met elkaar te kletsen, waardoor ze zich een beetje een buitenstaander voelde. In het voorbijgaan van het kantoor op weg naar buiten, riep iemand haar. Het bleek Ginger te zijn, die in bespreking was met iemand.
‘Hoi, Maggie.’
Ze glimlachte naar haar voormalige werkgeefster. ‘Ginger, ik wist niet dat je hier zou zijn.’
‘Ik had hier een vergadering.’ Ze keek naar de vrouw die tegenover haar zat. ‘Dit is Casey Thomas. Casey, dit is Maggie Shepherd. Ze heeft voor mij gewerkt tot ze een aanbod kreeg dat ze niet kon weigeren. Ze is onlangs getrouwd.’
Casey glimlachte. ‘Gefeliciteerd.’
‘Dank je,’ reageerde Maggie effen.
‘Casey kwam langs voor haar jaarlijkse evaluatie. Ze heeft in het leger gezeten. Jammer voor hen, maar een geluk voor De Nanny’s.’
‘Wauw, voor kinderen gaan zorgen zal een grote verandering voor je zijn,’ zei Maggie.
Casey knikte. ‘Maar wel een goede.’
‘Ik zal jullie niet langer storen,’ zei Maggie.
‘Ik stond op het punt weg te gaan.’ Casey stond op en zei tegen Ginger: ‘Fijn dat je begrijpt wat ik bedoel.’
Ginger knikte. ‘Het is precies wat ik moest weten om je aan de juiste klant te koppelen. Dank je voor je tijd en eerlijkheid, Casey.’
‘Geen probleem.’ Tegen Maggie zei ze: ‘Leuk je ontmoet te hebben.’
‘Insgelijks.’
Nadat Casey vertrokken was, liep Maggie het kantoor in. Ginger kwam overeind en liep om het bureau heen. Ze zag er op en top als een zakenvrouw uit, maar Maggie wist dat Ginger in werkelijkheid de nodige hobbels had moeten overwinnen om te komen waar ze nu was.
‘Maggie, wat brengt jou hier?’
‘Ik ben met Brady naar…’ Ze aarzelde, omdat het zo raar klonk om het te zeggen.
‘De Mama-en-ik-groep geweest?’ vroeg Ginger.
‘Ja.’ Maggie ging zitten.
Ginger keek naar de baby, die haar met zijn donkere ogen opnam. Er trok een verdrietige trek over haar gezicht. ‘Hij is werkelijk schattig.’
‘Ik zal je niet tegenspreken.’
‘En, hoe bevalt het getrouwde leven?’
Maggie lachte zo breed mogelijk. ‘Heerlijk.’
‘En Jason?’
‘O, die is fantastisch.’ Wat gelukkig waar was. Hij was eerbaar, zorgzaam, knap, sexy, maar hij lag ver buiten haar bereik. Dat hij met haar was getrouwd, was eigenlijk al onvoorstelbaar.