‘Met hem is niks.’
‘Dan begrijp ik niet waarom –’
‘Dan begrijpen we het allebei dus niet.’
Fronsend vroeg hij: ‘Is er iets aan de hand?’
Hoe te beginnen? ‘Ik moet met een volwassene praten. Iemand die meer kan produceren dan gorgelende geluiden. Brady is een schat en ik ben stapel op hem, maar een flitsende conversatie met hem… Nee. Ik moet gewoon even een gesprek hebben met iemand die ook iets terug kan zeggen.’
‘Aha, ik begrijp het.’ Hij keek naar de stoelen naast haar. ‘Wil je gaan zitten voor dat gesprek? Of moet je erbij staan?’
‘Nee, zitten is prima.’ Ze nam plaats.
Enkele ogenblikken staarden ze elkaar aan, tot hij glimlachte. ‘Wil jij beginnen?’
‘Goed.’ Opeens wist ze niet wat ze moest zeggen. Dan maar een cliché. ‘Hoe was je dag?’
‘Behalve dat die te weinig uren heeft?’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Wel goed.’
‘Heb je megaveel dollars verdiend en Brady zijn eigen universiteit gekocht?’
Hij lachte. ‘Nee. Maar ik werk aan een fusie die voor altijd voor financiële zekerheid zorgt voor hem en de zijnen.’
‘Die deal met Nate?’
Afwezig draaide hij zijn glas rond. ‘Ja.’
‘Hoe gaat dat?’
‘Laat ik het zo zeggen: de weg naar financiële zekerheid gaat niet over rozen.’
‘Ook niet met vrienden?’
‘Vooral dan niet,’ bevestigde hij.
‘Wat vervelend voor je.’
‘Nee hoor.’ Hij keek haar aan. ‘Vertel me maar wat Brady allemaal heeft gedaan vandaag.’
Ze probeerde het gekwetste gevoel te negeren dat hij het gesprek weer op zijn zoon bracht. Oké, het was de reden waarom ze hier in huis was. Het feit dat ze met elkaar naar bed geweest waren maakte voor haar echter een groot verschil. Na hun terugkomst had hij net gedaan alsof er niets was gebeurd. Kon zij dat ook maar.
Wat ze wilde zeggen, vereiste dat ze stond, dus ging ze staan. Met haar handen in haar zij vroeg ze: ‘Waarom ontloop je me sinds we terug zijn?’
‘Ik weet niet waar je het over hebt.’
‘O, schiet op.’ Ze wees naar het glas. ‘Als er niet genoeg uren in de dag zitten, gebruik je ze goed.’
‘Ik mag me toch wel ontspannen?’ Het klonk verdedigend.
‘Jij noemt het ontspannen, ik noem het verstoppen.’
‘Waar heb je het in vredesnaam over?’
‘Je bent bij het krieken van de dag weg en je komt hartstikke laat thuis. Zo laat, dat je niets met me te maken hoeft te hebben. Alles is veranderd.’
‘Ik moet veel werk doen.’
Ze keek nadrukkelijk naar de fles whisky en zijn lege glas. ‘Dat zie ik, ja.’
‘Wat heb je toch?’
‘Jason, sinds het moment waarop je met me naar bed bent geweest, probeer je me te ontwijken.’ Zo, ze had het gezegd.
‘Dat verbeeld je je maar.’ Het klonk als een automatische verdediging en uit het feit dat hij haar niet aankeek, bleek wel dat hij het net zo min geloofde als zij.
‘Ik weet dat je geen wiskundige hoeft te zijn om voor een kind te zorgen. Maar ik ben goed in wat ik doe. Ik heb goede intuïties. Daarom merk ik ook dat er wel degelijk iets is veranderd tussen ons nadat we in de bergen zijn geweest. Om preciezer te zijn: alles is op zijn kop komen te staan na die avond dat we ingesneeuwd zaten. Ik weet het en jouw manier van doen sindsdien bewijst het. Dus je hoeft het niet te ontkennen.’
‘Ik heb het grootste respect voor wat je doet. Als dat niet zo was, was ik niet met je getrouwd.’
De harde les die ze bij deze deal had geleerd. Maar die deal was veranderd op het moment dat ze hadden gevreeën. ‘We waren zo nauw verbonden als man en vrouw maar kunnen zijn en ik had verwacht…’ Ze kneep haar handen samen. ‘Ik had gehoopt dat we een nieuw hoofdstuk waren gestart in deze relatie.’
‘Dat zie je verkeerd.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Maggie, wat er die avond gebeurde, was iets waar ik beter op had moeten reageren. Mannen hebben nu eenmaal behoeftes –’
‘Net als vrouwen.’ Ze herinnerde zich hoe dat verlangen door haar heen had geraasd toen ze in zijn armen lag. Het was voor haar heel bijzonder, en hij wilde het afdoen als iets natuurlijks. ‘Zuster Margaret heeft me een en ander verteld toen ik twaalf was.’ Ze keek hem streng aan. ‘Het feit dat ik nog maagd was, betekent niet dat ik van een of andere verre planeet kom.’
‘Dat zegt toch niemand?’ reageerde hij geïrriteerd.
‘Waarom praat je dan tegen me of ik een buitenaards wezen ben?’ vroeg ze beschuldigend.
Hij haalde een hand door zijn haren. ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik moet doen of zeggen.’