Daarin was ze niet de enige. Gewoonlijk dacht hij erg goed aan zichzelf, maar door zijn zoon had hij ontdekt hoe het was om niet alleen voor zichzelf te zorgen. Maggie was belangrijk voor zijn zoon. Meer was het niet, omdat hij het geen kans gaf het meer te laten worden.
‘Beschouw het als een bonus. Om te zorgen dat je weer gaat lachen.’ Toen hij zag dat ze haar mondhoeken optrok, besefte hij dat alles de moeite meer dan waard was geweest.
‘Dat had niet gehoeven! Maar dank je wel.’
‘Graag gedaan.’
Ze keek hem even aan en boog toen haar hoofd. ‘Ik… Ik ga eens bij Brady kijken. Misschien heeft hij me nodig.’
Jason had haar echter nodig. Om met haar te praten, te lachen. Om de leegte vanbinnen te vullen. Hij greep haar arm. ‘Maggie, wacht…’ Haar onschuldige blik werd hem te veel. Hij trok haar tegen zich aan en omvatte haar gezicht. ‘Maggie…’
Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar voor ze het wist, drukte hij zijn lippen erop.
De zachtheid van haar lippen was bedwelmender dan de cognac in zijn kantoor. Het verlangen schoot als een vlam door hem heen. Zijn hand gleed onder haar trui. Hij legde hem in haar onderrug en trok haar dichter tegen zich aan. Instinctief voelde hij dat hij het rustig aan moest doen, dus bedwong hij zich om haar niet hard en bezitterig te kussen. Hij voelde hun harten tegen elkaar bonken.
De kusjes die hij op haar wang en in haar hals drukte, deden haar huiveren en kreunen. Zodra hij het gevoelige plekje bij haar oor bereikte, ging er een siddering door haar heen. Hij likte het plekje tot een kreuntje aan haar lippen ontsnapte. Het bloed gonsde door zijn lichaam, en hij had gevoel dat hij een bonk wanhopig verlangen naar haar was. Haar hijgende ademhaling wond hem op als nooit tevoren. Ze verlangde net zo naar hem als hij naar haar. Verdorie, ze was zijn vrouw!
‘Ik heb je nodig, Maggie,’ fluisterde hij. Zijn stem klonk ruw van verlangen. Net op het moment dat hij haar in zijn armen wilde tillen, maakte ze zich van hem los. Zwaar ademend stond ze voor hem. Iets donkers had de onschuld in haar ogen verdreven. ‘Wat is er?’
‘Ik wil niet iets nieuws voor je zijn.’
‘Pardon?’ Moeizaam probeerde hij zich te herstellen. Die opmerking kon hij totaal niet plaatsen.
‘Je vader zei dat ik iets nieuws voor je was. Een bijna-non was weer eens wat anders voor je.’
‘Je moet niet letten op wat hij zegt.’
‘Je bedoelt toen hij zei dat hij trots op je was dat je jezelf financieel goed ingedekt had? Of wat hij zei over met je hoofd denken en niet alleen met… andere delen van je lichaam? Je hebt je ingedekt, je bent een huwelijk aangegaan, zodat de koersen niet kelderen door een schandaal met de nanny.’
‘Je weet zelf hoe het in elkaar zit.’ Zijn boosheid was net zo heftig als het verlangen kort daarvoor.
‘Het gaat allemaal om Brady, dat weet ik. Maar hij slaapt, dus ben ik vrij. Toch kuste je me.’
Dat viel niet te ontkennen. Haar lippen glansden er nog van. ‘Ik begon. Maar jij kuste me net zo hard terug.’
‘Een reflex.’ Secondelang keek ze hem aan. ‘Ik vraag niet om liefde.’
‘Heb je dat ook gehoord?’
‘Reken maar.’ Haar frons had alle zonneschijn verdreven. Dat was allemaal zijn schuld. ‘Even voor alle duidelijkheid: dit is het laatste wat ik wil. Maar ik zal niet toestaan dat je op me neerkijkt.’
‘Dat is nooit mijn bedoeling geweest.’ Tijdens die kus hadden zijn hormonen de overhand gehad.
Voordat Maggie op zijn opmerking kon reageren, klonk er geluid uit de babyfoon.
‘Brady. Ik ga even kijken.’
‘Oké.’ Meteen toen ze de kamer uit was, voelde Jason haar afwezigheid. Deze keer kwam het door zijn verlangen. Als dat verdwenen was, zou hij blij zijn dat hij niet met haar naar bed was gegaan. Op dit moment bood die gedachte echter weinig soelaas. Met haar naar bed gaan zou een enorme blunder zijn. Seks was een complicatie die alles zou verstoren wat hij zo netjes had geregeld.
Toch kon hij niet nalaten om zich af te vragen waaraan hij het had verdiend om dit gekmakende gevoel te hebben bij de enige vouw die hij niet kon krijgen.
Jason was mannelijk en sexy, dat had Maggie de avond tevoren goed gevoeld. Nu wilde ze meer. Met moeite had ze zich kunnen losmaken uit zijn omhelzing. Ze wilde geen nieuw speeltje van hem worden.
Weer vroeg ze zich af hoe het met Brady’s moeder zat. Er was geen excuus voor dat ze haar kind in de steek had gelaten. Zij zou dat nooit doen, ook al was Brady niet eens haar eigen kind.
Een van de leuke kanten van haar huwelijk was dat ze zich kon laten rijden. De chauffeur had haar en Brady opgehaald om hen naar Jasons kantoor te brengen. Die was zijn koffertje vergeten en ze had de secretaresse gebeld dat ze het zou komen brengen. Jasons secretaresse had enthousiast gereageerd, vooral omdat ze dan eindelijk de baby eens kon zien.