Hoofdstuk 7
Jason realiseerde zich dat hij zich vanaf het eerste moment dat Maggie in zijn leven was verschenen bewust was van haar, op alle mogelijke manieren. Vanavond was het niet anders – hij verlangde sterk naar haar. Dat kwam vermoedelijk ook doordat hij haar had gemist omdat ze naar het tehuis was.
Vanmiddag leek ze, anders dan anders, nogal bedrukt. Hoelang geleden was het dat hij zich bewust geweest was van de stemming van een vrouw? ‘Nooit,’ mompelde hij. Brady bewoog even in zijn armen. Meteen maakte hij het sussende geluid dat Maggie hem had geleerd. Hij liep heen en weer en keek over de stad uit tot de baby sliep.
Jason liep naar de babykamer en legde zijn zoon in bed. Zacht streek hij een plukje haar van diens voorhoofd en een tederheid die hij nog nooit had gevoeld, welde in hem op. Hij trok het dekentje omhoog, maar wist dat dat in een mum van tijd weer weggetrapt zou worden. Maggie had gezegd dat het niet lang zou duren voor hij zich op zijn buik zou rollen. Onvoorstelbaar hoeveel er was veranderd sinds Maggie in hun leven was verschenen. Inclusief het feit dat ze zijn vrouw was geworden.
Het verlangen kwam heftig tot leven. Hoe ironisch kon het leven zijn. Als vrijgezel had hij altijd een vrouw in de buurt gehad, maar nu hij een vrouw had, had hij de seks zelfs afgezworen. Hij pakte de babyfoon en liep naar zijn werkkamer. Onderweg hoorde hij het geluid van de loopband. Maggie had zich aangewend om te trainen als hij ’s avonds met Brady bezig was. Hij was te rusteloos voor het werk dat op hem lag te wachten. In de wetenschap dat het vermoedelijk een stomme zet van hem zou zijn, liep hij naar de kamer waar Maggie aan het sporten was.
De deur stond open en Maggie liep in stevig tempo op de band. Haar rondingen in haar sportkleding maakten allerlei lustgevoelens in hem wakker. Opeens keek ze om, ook al durfde hij te zweren dat hij geen geluid had gemaakt.
‘Jason?’ Ze stopte de band. ‘Alles goed met Brady?’
‘Ja hoor, die slaapt.’
Ze wiste het zweet van haar gezicht.
De aanblik van de voorkant was misschien nog wel beter dan van achteren. Hij voelde vanbinnen van alles tintelen en tot leven komen.
‘Dat is aan de vroege kant voor hem. Misschien moet ik even gaan kijken.’
‘Rustig maar! Ik heb de babyfoon, dus we ontdekken het vanzelf als het vals alarm bleek te zijn. Mijn zoon laat zich graag horen als iets hem niet bevalt.’
‘Dat heb ik gemerkt, ja.’ Haar gebruikelijke glimlach ontbrak.
‘Is er iets, Maggie?’
‘Nee.’ Verschrikt keek ze hem aan. ‘Hoezo?’
‘Je bent ongebruikelijk stil sinds je van Good Shepherd terug bent. Is er iets gebeurd?’
Voordat ze antwoordde, greep ze haar sweater en trok die aan.
Al die verrukkelijke rondingen werden nu verborgen, en Jason bedwong de neiging de trui uit te trekken. Veiligheidshalve stak hij zijn handen in zijn zakken.
Ze keek hem aan. ‘Er gebeuren daar heel veel dingen.’
‘Dingen zoals?’
‘Mannen die het dak slopen.’
‘Mooi.’
‘Zuster Margaret zei dat ze na het dak de afvoeren enzo gaan doen.’
‘Uitstekend.’
‘Ja, dat is het zeker.’
‘Toch kijk je alsof er iets niet klopt.’
‘Ik? Nee hoor, alles is prima, zo.’
Dat gold helaas niet voor hem. Maar dat wilde hij niet met haar delen. Zijn huishouden liep gesmeerd, dus het zou stom zijn dat te verstoren. Hij streek een lok haar uit haar gezicht, net als bij Brady. ‘O ja?’
Moeizaam slikte ze. ‘Het was aardig van je om al die dingen voor het tehuis te regelen.’
Aardig. Ze vond zijn advocaat aardig. Vermoedelijk zou ze zelfs in Atilla de Hun nog aardige trekjes ontdekken. Hij had liever iets anders gehoord, maar hij slikte zijn behoeften zo goed en zo kwaad als het ging weg. ‘Ik ken mensen, dus het was geen moeite.’
‘Maar toch, je hebt het druk. Het was heel vriendelijk van je.’
Vriendelijk? Nog zo’n woord zonder sexappeal. ‘Wel het minste wat ik kon doen om misbruik te voorkomen.’
‘Zuster Margaret drukte me op het hart je te bedanken. Het wordt erg gewaardeerd. De kinderen en nonnen zijn je enorm dankbaar.’
‘En jij, Maggie?’
‘Ik?’ Ze keek verward. Er klopte een ader in haar hals.
‘Ja, jij. Kun jij je vinden in de renovatie?’
‘Als het tehuis open blijft, vind ik alles goed.’
‘Gelukkig maar, want ik heb nooit iemand van het tehuis ontmoet. Ik heb die telefoontjes voor jou gepleegd.’
‘Voor mij?’
‘Mijn manier om je te bedanken voor alles.’
‘Je hebt een miljoen in een trust gestopt voor iets waar ik heel erg om geef. We hebben allebei wat we willen. Waarom je dan zoveel meer hebt gedaan, begrijp ik niet zo goed.’