‘Ik ben laat voor een vergadering,’ legde hij uit.
Natuurlijk. Voor hem was het een gewone werkdag. Wat had ze dan verwacht? Eigenlijk was ze zich er niet van bewust geweest dat ze bepaalde verwachtingen had gehad. Trouwen was voor haar iets belangrijks, maar voor hem was het gewoon de eerste transactie van de dag.
Ze had nooit verwacht dat ze zich triest en teleurgesteld zou voelen op haar trouwdag.
Hoofdstuk 6
Het was zijn trouwdag.
‘En straks komt de huwelijksnacht,’ mompelde Jason voor zich uit. Hij voelde een zekere spanning opkomen. In één teug goot hij de rest van zijn cognac naar binnen en keek zijn werkkamer rond. De hitte die door die ene kus was ontbrand, smeulde nog steeds na.
Hij had geprobeerd haar uit zijn hoofd te zetten. Deels had het met haar gekwetste blik te maken toen het tot haar doordrong dat er van haar trouwdag niets bijzonders gemaakt zou worden. Hij had echter best met haar kunnen gaan lunchen, want hij had geen verplichtingen. Toch had hij dat niet gedaan. Er moest namelijk direct iets duidelijk zijn over hun huwelijk: ze waren in naam getrouwd. Wat eerder echter zo’n goed idee had geleken, bleek dat toch niet helemaal te zijn.
Zoals gewoonlijk stopte Maggie Brady in bad terwijl Jason werkte. Hij wilde heel graag bij hen zijn, maar hij hield vast aan het patroon. Totdat de spanning hem te veel werd. Hij greep zijn lege glas en stond op om meer cognac in te schenken. Die sloeg hij meteen achterover, blij met het verwarmende gevoel dat hij ervan kreeg. Direct daarop verscheen echter weer het beeld van Maggie voor zijn geestesoog. Maggie die onschuldig haar lippen likte na zijn kus.
De telefoon ging. Dankbaar voor de onderbreking griste hij de hoorn van de haak. ‘Hallo?’
‘Mr. Garrett, met Peter Sexton.’
De portier. ‘Wat is er, Peter?’
‘Mr. Hunter Garrett wil u graag zien.’
Zijn vader. ‘Stuur hem maar naar boven, Peter.’
‘Komt in orde, meneer.’
Doorgaans kwam zijn vader naar kantoor als hij iets op zijn lever had. Kennelijk was het belangrijk. Jason had al zo’n vermoeden waarover het zou gaan. Zodra de bel klonk, opende hij de deur. ‘Hé, pa.’
‘Jason.’ Hunter marcheerde naar binnen. ‘Ik moet met je praten.’
‘Dat dacht ik al.’ Jason sloot de deur. ‘We gaan even naar mijn werkkamer.’ Jason ging voor en nodigde zijn vader uit te gaan zitten. Gedistingeerd was het woord dat bij hem paste: lang, gebruind, fit dankzij een personal trainer, met zilver doorschoten bruine haren. En een ijskoude blik in zijn staalblauwe ogen.
‘Wil je iets drinken?’ vroeg Jason.
‘Ja.’
Hij schonk nog een cognac in, waarna hij ook ging zitten. ‘Hoe is het met je? En met Tracy?’ Nummer vijf.
‘Goed.’ De oudere man sloeg zijn drank achterover en leunde naar voren. ‘Jason, wat is er aan de hand?’
‘Kun je iets duidelijker zijn?’
‘Doe niet alsof je niet begrijpt waar ik het over heb.’ Voor het eerst keek Hunter warm. ‘Er gingen geruchten op het nieuws dat de directeur van Garrett Industries in het gemeentehuis is gespot met een onbekende vrouw.’
‘Ah.’ Als hij niet zo met Maggie bezig was geweest, had hij dit kunnen zien aankomen. Het viel te verwachten – hij was immers een bekend persoon. Hij zweeg.
‘Ik heb Blake Decker gebeld.’
‘O?’ Dat zei alles over de communicatie tussen vader en zoon. ‘Wat zei die?’
‘Niets. Het was vertrouwelijk. Wat betekent dat hij jouw advocaat is. Sinds wanneer, Jason?’
‘Sinds vandaag.’
‘Wie is die vrouw?’
‘Aangezien ik het nieuws niet heb gezien, weet ik niet over wie je het hebt.’
Hunter kneep zijn ogen tot spleetjes. ‘Die in het gemeentehuis. Wie is het?’
‘Ze heet Margaret Mary Shepherd.’ Garrett, voegde hij er voor zichzelf aan toe.
‘Wat betekent ze voor je?’
Dat was een hele goede vraag, eentje die hij had proberen te beantwoorden. ‘Ze is Brady’s nanny.’
‘Vertel me nou niet dat je het hebt aangelegd met de kinderoppas.’
‘Goed, dan doe ik dat niet.’
‘Besef je wel wat een schandaal met de koersen kan doen? Een beetje foezelen met de nanny zorgt er zo voor dat je verkeerd in het nieuws komt.’
Daar wist zijn vader alles van. Escapades waren zijn ding. ‘Pa, ik heb nu de leiding. Jij bent voorzitter van de commissarissen.’
‘Maar ik ben ook je vader.’
‘Hm-m.’ Zoals zijn vader het zei, klonk het alsof hij meende het volste recht te hebben zijn zoons leven te regelen. ‘Wat bedoel je nou precies?’
‘Ze hadden het over een huwelijksakte. Hoe zit dat?’