Hoofdstuk 4
Maggies kamer in het penthouse had veel weg van een luxe hotelsuite. Alles was uitgevoerd in eikenhout, er was een inloopkast, een Laura Ashley-sprei en een breedbeeldtelevisie. Een mooiere kamer had ze nog nooit gehad. Maar de pracht en praal van haar kamer viel in het niet bij wat ze op de kaptafel had gevonden.
Ze staarde naar het zwartfluwelen doosje. Weer een cadeautje van Jason. De afgelopen weken had ze er meer gehad. Bloemen. Bonbons. Een fikse bonus. Haar hart bonkte van verwachting. Ze had echt wel in de gaten dat hij haar probeerde te verleiden, niet uit liefde, maar om te blijven. Kleine doosjes beloofden echter iets romantisch. Ze streelde het zachte fluweel. Ooit had ze ervan gedroomd dat Jeff haar een ring zou geven. Toch voelde ze zich ongemakkelijk. Dit was… Ze wist niet goed wat dit was. ‘O, schiet op,’ vermaande ze zichzelf.
Nadat ze het doosje had geopend, snakte ze naar adem vanwege de twee grote diamanten oorbellen. ‘O, mijn…’ Zoiets moois had ze nog nooit gezien. Alleen wist ze meteen zeker dat ze het cadeau moest teruggeven. En wel onmiddellijk. Voordat ze in de verleiding kwam de oorbellen in te doen.
Jason zou wel aan het werk zijn nu Brady sliep. Even later stond ze voor de deur van zijn werkkamer en ademde even diep in voordat ze klopte.
‘Ja?’
Zodra ze binnenkwam, keek ze hem strak aan. ‘Ik wil even met je praten.’
‘Dat kan.’ Hij duwde zijn bril op zijn voorhoofd.
Meteen kriebelde het in haar maag door zijn sexy aanblik. Zo wilde ze dit gesprek niet met hem voeren. Ze zette het doosje voor hem op het bureau. ‘Ik mag dan in het klooster hebben gezeten, maar dat betekent niet dat ik achterlijk ben.’
Hij keek naar het doosje, toen weer naar haar. ‘Ik weet niet hoe je erbij komt dat ik dat van je denk, maar dat is niet zo.’
‘Je probeert me om te kopen om alsnog te blijven.’
‘Omkopen is zo’n akelig woord. Ik heb het liever over een aanmoediging.’
Stuurs keek ze hem aan. ‘Dus je ontkent het niet eens?’
‘Nee.’
Dat nam haar de wind uit de zeilen. ‘O.’
‘Al die andere cadeautjes heb je aangenomen.’
‘Dit is anders.’
‘Hoe dan?’
‘Gewoon,’ reageerde ze koppig. ‘Ik kan geen diamanten accepteren. Dat voelt verkeerd.’
‘En als ik nou zeg dat het goedkope imitatie is?’
‘Is dat zo?’
‘Nee.’
‘Dan is het te duur, te extravagant voor me.’
‘Voor mij niet.’ Hij glimlachte, maar zonder warmte.
‘Jason, het is niet dat ik het niet waardeer dat je blij bent met het werk dat ik voor Brady doe –’
‘Het ziet er niet eens uit als werk als je met hem bezig bent.’
Ze bedacht dat het ook niet zo voelde. Dat zou ze hem echter niet vertellen, want dan gebruikte hij het tegen haar. ‘Het is een schatje. Maar ik kan echt niet langer blijven.’
‘Waarom?’ Hij klonk een beetje boos. ‘Ik probeer je echt niet te versieren, Maggie.’
‘Dat dacht ik ook niet.’ Ook al hoopte ze van wel.
‘Ben je bang dat ik dat wel doe als je blijft? Heeft iemand dat wel eens gedaan?’
‘Nee.’ Was dat maar waar.
‘Leg dan eens uit waarom ik je niet permanent kan inhuren voor een dik salaris.’
‘Omdat geld niet alles is. Je kunt er geen geluk voor kopen.’
‘Maar wel een hoop zekerheid.’
‘Het is geen garantie tegen een gebroken hart.’
‘Waar heb je het over?’
Zijn donkere, boze blik bracht haar aan het twijfelen. Misschien was ze hem een verklaring schuldig. ‘Toen ik achttien werd, moest ik weg bij Good Shepherd omdat ik te oud was.’
‘Te oud waarvoor?’
‘Om overheidssteun te krijgen.’
‘Wat vreemd.’
‘Inderdaad. Maar ik had mijn diploma en wilde absoluut doorleren. Hoewel ik een beurs had, moest ik toch werken. Ik kreeg een baan als nanny, met kost en inwoning. Ze hadden drie minderjarige kinderen.’
‘En ook eentje die meerderjarig was, toch?’
‘Klopt, dat was Jeff.’ Ze kreeg een visioen van bruin haar en blauwe ogen. Hij was knap, slim en lief. En hij had haar hart gebroken. ‘Die studeerde voor zijn master.’
‘En hij versierde jou?’
‘Nee, we gingen uit.’
‘En toen versierde hij je?’
‘Hou daar nou eens mee op.’ Ze moest bijna glimlachen. Het leek wel alsof Jason jaloers was.
‘Wat gebeurde er dan?’
‘We gingen uit. De familie mocht me en keurde de relatie goed. We stonden op het punt ons te verloven.’
‘Dus alles ging goed?’
‘Tot Jeffs vader de kans kreeg een enorm resort in Macau te bouwen.’