‘Dat je gelijk hebt!’ Ze spuwde de bittere waarheid uit. ‘Dat we, of liever gezegd ik, met iets anders ben opgezadeld.’ Ze keek in zijn samengeknepen zwarte ogen. ‘Ik krijg een baby, Hassan.’
Hassan slikte. Hij dacht terug aan het lemmet van het mes dat zijn huid had doorboord, een wond die bedoeld was om hem te waarschuwen, niet om hem te doden. Maar zijn huid was weer genezen. Terwijl dit… dít… Dit zou niet genezen!
Hij deed een stap in haar richting. Zijn stem klonk laag en dwingend, zijn ogen keken priemend in de hare alsof hij een zwakke plek in haar verhaal wilde ontdekken. ‘Het hoeft toch niet mijn baby te zijn?’
‘Natuurlijk is het jouw baby!’
‘Daar is helemaal niets natuurlijks aan,’ ontkende hij. Het bloed steeg naar zijn hoofd. ‘De snelheid waarmee jij in mijn bed bent getuimeld, is ongeëvenaard – zelfs in mijn ervaring. Hoe moet ik weten dat je dit niet elke avond van de week met een andere man doet?’
Zijn woorden deden pijn. Ongetwijfeld was dat ook zijn bedoeling. Maar Ella liet niet merken dat ze gekwetst was. Ze dwong zichzelf om rationeel te blijven en niet emotioneel te worden zoals ze het grootste deel van haar leven had gedaan. Want eigenlijk kon ze het hem niet kwalijk nemen dat hij tot die conclusie was gekomen. Het enige waar hij op kon afgaan, was de manier waarop ze zich had gedragen.
Ze besefte dat hij tegen haar van leer trok om wat ze hem zojuist had verteld. Dat hij bang was. Want welke man zou gaan springen van blijdschap als hij te horen kreeg dat iemand die een volkomen vreemde voor hem was zijn kind droeg? Waarschijnlijk dacht hij dat ze hem wilde dwingen om met haar te trouwen – daar was hij in ieder geval arrogant genoeg voor. Nou, misschien werd het tijd dat ze hem vertelde dat ze zich in haar eentje heel goed zou redden.
‘Want toevallig is het niet mijn gewoonte om met Jan en alleman het bed in te duiken, hoewel je natuurlijk vrij bent om me wel of niet te geloven,’ zei ze zacht.
‘Dus je hebt voor mij een uitzondering gemaakt?’
‘Geen valse bescheidenheid, alsjeblieft, Hassan. Ik ben ervan overtuigd dat meer dan genoeg vrouwen voor jou een uitzondering hebben gemaakt.’ Gek genoeg deed de gedachte dat hij met een andere vrouw in bed lag ook pijn. Ze haalde diep adem. ‘Ik besef dat dit een schok voor je is –’
‘Nou, dat is wel heel zacht uitgedrukt!’ zei hij spottend. Op de een of andere manier was het gemakkelijker om de spot met de situatie te drijven, dan te overwegen dat ze de waarheid sprak. En dat, terwijl ze daar stond in haar blauwe zijden jurk, met haar bevende rode lippen en zijn kind dat in haar buik groeide.
‘Maar ik wil dat je weet dat ik van plan ben om deze baby te houden, en om ervan te houden.’ Ze zag dat zijn mond honend verstrakte. ‘En ik vraag je nergens om.’
Hij lachte cynisch. ‘Dat zou wel een wonder zijn. Waarom vertel je het me dan?’
‘Omdat jij de vader bent, en ik vond dat het mijn plicht was om het je te laten weten.’
Bij het horen van dat ene woord in die zin bedaarde Hassan. Plicht. Het was een woord dat hem tot de man had gemaakt die hij nu was. Een woord dat zijn eigen moeder had verworpen, waardoor hun koninklijke familie onherstelbare schade was berokkend, en drie levens waren geruïneerd. Was het nu niet zijn plicht om deze vrouw bij te staan en te steunen, hoezeer dat idee hem ook tegenstond?
‘Dit lijkt wel een nare droom,’ zei hij plotseling.
Ella knikte. Had zij niet precies hetzelfde gedacht? ‘Het was voor mij ook een grote schok,’ bekende ze.
Toen schudde hij zijn hoofd. ‘Maar ik ben heel voorzichtig geweest.’
‘Dat weet ik.’
Hij vroeg zich af hoe het was gebeurd, en toen herinnerde hij zich hoe hevig zijn handen hadden gebeefd toen hij het condoom omdeed… ‘Alleen niet voorzichtig genoeg,’ zei hij op bittere toon. ‘Noem het zwakte – ja waarom noemen we het geen zwakte? Het feit dat jij op mijn bed lag te kronkelen was er de oorzaak van dat ik niet zo goed op de details heb gelet. Ik was net terug uit een oorlog en het was al lang gelen dat ik met een vrouw samen was geweest. Wat is jouw excuus?’
‘Mijn excúús is dat ik een inschattingsfout heb gemaakt.’ Ze wilde hem niet vertellen dat ze helemaal ondersteboven van hem was geweest. Want zou hij dan niet nog arroganter en onredelijker worden? ‘Het is namelijk zo dat ik nogal een beginneling ben als het op seks aankomt –’
‘Je gedroeg je die avond niet bepaald als een beginneling.’
‘Dat heeft misschien meer te maken met jouw ruime ervaring dan met mijn gebrek eraan,’ zei ze. ‘Het heeft geen zin om er ruzie over te maken. Ik vond gewoon dat jij er recht op had om te weten dat je een kind hebt verwekt. En nu weet je het. Ik heb mijn plicht gedaan. Dus als je het niet erg vindt, zou ik graag willen dat je nu weggaat, want ik heb een heleboel werk te doen.’