Hij lachte kort. ‘Volgens mij waren we allebei onze goede manieren uit het oog verloren nadat jij mij die champagne in het gezicht had gegooid.’
‘Ze waren in ieder geval ver te zoeken toen jij mijn jurk van me af scheurde.’
Hassans mond vertrok tot een streep, want haar opstandige woorden wonden hem op. En dit was precies wat hij niet had gewild. Hij wilde er niet aan worden herinnerd dat hij volledig voor haar boosaardige charmes was gevallen. Hij herinnerde zich de zachte heuvels van haar naakte borsten onder zijn ruwe vingers en voelde een wilde primitieve lust in zich opkomen. Tegelijkertijd ging er een steek van zelfverachting door hem heen. Wat was een man waard die zijn vijanden in de strijd kon overwinnen, als hij zichzelf vervolgens toestond om zwak te zijn in de armen van een vrouw die hij verfoeide?
‘Heb je de jurk en het ondergoed gekregen dat ik naar je toe heb laten sturen?’
‘Ja, die heb ik gekregen,’ snauwde ze. ‘Ik had het aan toen ik koningin Zoë op weg naar de uitgang in de gangen van het paleis tegenkwam.’
Hij vertrok zijn gezicht. ‘Wat zei ze?’
‘O, ze is te beleefd om veel te zeggen, ofschoon haar gezicht boekdelen sprak. Vooral toen ik haar vertelde dat ik de nacht daar met jou had doorgebracht.’
Vol afschuw keek hij haar aan. ‘Je hebt haar vertéld dat je de nacht met mij hebt doorgebracht?’
Heel even stond Ella zichzelf toe om van zijn gêne te genieten. Totdat ze begreep dat dit haar geen goed deed. ‘Nee, natuurlijk heb ik dat niet verteld. Maar ik wou maar dat ik het had gedaan. De hooghartige sjeik die er geen geheim van had gemaakt hoeveel minachting hij voor de Jacksons koesterde, die vervolgens met een van hen in bed eindigde! Dat zou voer voor een paar fikse roddels zijn, of niet soms?’
Bijna moest Hassan glimlachen. Niemand kon ontkennen dat ze niet alleen mooi was, maar ook nog lef had. Geen enkele vrouw had ooit zo tegen hem gesproken. Als ze niet was wie ze was, zou hij misschien een korte affaire met haar zijn begonnen.
Hij keek om zich heen. Zijn lippen werden een smalle streep van afkeer toen hij de rommel bekeek. Het was net zo smakeloos als hij zich had voorgesteld toen de privédetective die hij had ingehuurd hem had verteld dat ze een evenementenbureau had dat Cinderella-Rockerfella heette.
De muren waren bedekt met foto’s van feestjes die ze, naar hij mocht aannemen, had georganiseerd – afgrijselijke collages van gebeurtenissen die er allemaal hoogst ordinair uitzagen. Er hing een enorme uitvergroting van een trouwfoto van een stelletje dat hij meende te herkennen, een internationale voetballer en zijn bruid. Dat de vrouw een jurk droeg die het grootste deel van haar chirurgisch vergrote borsten leek te onthullen, was een aanfluiting voor de eerbiedwaardigheid van het huwelijk en getuigde niet van respect voor de bruidegom. Ze had net zo goed naakt de eed kunnen afleggen, dacht hij vol weerzin. Hij vroeg zich af hoe Ella het kon verdragen om voor dit soort mensen te werken. Omdat ze een Jackson is, daarom. Ze is zelf een van die mensen, bedacht hij met weerzin.
‘Waarom probeerde je dan met me in contact te komen?’ vroeg hij zachtjes.
Dankzij zijn vraag werd Ella terug in de realiteit gebracht. Haar hart begon sneller te slaan. ‘Geen idee?’
‘Meer dan genoeg.’ Hij keek in haar ogen en dacht aan het moment dat hij zo diep in haar was gestoten dat het had geleken alsof hij zichzelf was verloren.
‘O?’
‘Misschien vond je die nacht met mij zo lekker, dat je graag een herhaling wilt. Ik zou het je niet kwalijk kunnen nemen.’
Totaal onverwacht voelde Ella een scheut van verlangen, die haar met ontsteltenis vervulde. Maar zijn arrogantie vond ze nog vreselijker. ‘Ik doe altijd mijn best om nooit twee keer dezelfde fout te maken, Hassan. Nog andere ideeën?’
Er dreven allerlei donkere wolken zijn gedachten binnen. Hij zei het om zichzelf in te dekken. Zoals sommige mensen zichzelf het slechtste scenario voorhouden in de hoop dat het betekende dat het nooit waarheid zou worden.
‘Of onze onbezonnen daad heeft ons met meer dan alleen gevoelens van spijt opgezadeld.’
Verbijsterd staarde ze hem aan. ‘Dat is de koudste en ongevoeligste beschrijving die ik ooit heb gehoord,’ fluisterde ze.
Toen ze het niet ontkende, was Hassan van zijn stuk gebracht, maar hij liet het niet merken. Hij bleef onaangedaan, net als die keer dat iemand een mes tegen zijn keel had gehouden. Op dat moment had hij gedacht dat hij zou sterven. Maar hij was niet gestorven. Tegen alle verwachtingen in had hij het lot getrotseerd en het overleefd. ‘Dat komt doordat ik een koude en ongevoelige man ben, Ella. Twijfel daar niet aan. En ik ben hier niet gekomen om een spelletje te spelen. Wat heb je me te vertellen?’