‘Je weet toch wel dat het niet terug te draaien is als je het eenmaal hebt verteld. Dat je weinig te zeggen hebt over wat er daarna gaat gebeuren?’ waarschuwde hij. ‘Niet alleen is hij onvoorstelbaar rijk, hij is ook een despoot. Zulke mannen zijn erg bezitterig, en hij zal deze baby als zijn bezit zien. Hij is genadeloos, zusje – vergis je niet.’
Ben zei niets nieuws, en een deel van haar wilde bij Hassan uit de buurt blijven om zichzelf en haar baby te beschermen. Ella voelde haar hart bonzen, terwijl ze nadacht. Als ze kon toveren zou ze elke herinnering aan de harteloze sjeik uit haar leven wissen. Maar dit ging niet alleen om haar. Er was een kind bij betrokken, en had Hassan niet het recht om van het bestaan van dat kind te weten, wat hun eigen gevoelens dan ook mochten zijn?
‘Ik heb geen keus. Ik moet het hem wel vertellen,’ zei ze kalm.
‘Je hebt wél een keus. Ik hoop alleen dat hij de keuze die jij maakt, kan waarderen. Laat het me alsjeblieft weten als ik ook maar iets voor je kan doen. Ik meen het.’
‘Dat zal ik doen. Bedankt, Ben.’ Ella slikte het brok in haar keel weg. ‘O, Ben? Wil je dit alsjeblieft aan niemand vertellen?’
‘Niet als jij dat niet wilt. Laten we de hysterische reactie van de rest van de clan maar zo lang mogelijk uitstellen, vind je niet?’
Bedachtzaam verbrak Ella de verbinding. Ze wist dat ze het niet langer kon uitstellen en dat ze het aan Hassan moest vertellen. Tevens besefte ze dat ze behalve het feit dat hij een sjeik was, heel erg weinig over hem wist. Ze wist niet eens waar hij woonde! Ze fronste. Had zijn assistent niet de naam van een land genoemd toen hij de jurk en die beledigend sexy string was komen brengen? Kasha… nog wat. Kashamak?
Ze ging aan haar computer zitten en typte de naam in de zoekmachine. Ze kwam erachter dat Kashamak inderdaad een land was, en dat Hassan de opperste soeverein was, hoewel hij een jongere broer had.
Op een van de foto’s droeg hij duidelijk de nationale kleding van zijn land. Ze vond dat hij er bijzonder ontzagwekkend uitzag. Zijn dikke zwarte haar was bedekt met een witte hoofdtooi, die door een donker geknoopt touw op zijn plek werd gehouden. Hij zag er zo buitenlands uit. Zo onbenaderbaar.
Het was vreemd om naar die sensuele mond te staren en te weten dat hij daarmee haar lichaam had verkend. Ze herinnerde zich het krachtige orgasme dat haar tot in haar diepste wezen had geraakt. Het eerste orgasme dat ze ooit had ervaren. Leek de seks met hem daarom zo heftig, of had hij dat effect op alle vrouwen?
Er waren allerlei pagina’s met wetenswaardigheden over de grote voorraden natuurlijke delfstoffen en voedselbronnen, en over de grensgeschillen met een van de buurlanden die dankzij Hassan onlangs waren beëindigd. Ella had echter weinig belangstelling voor al die informatie. Ze hoefde niet te weten dat hij in zijn land een held was. Ze wist nu waar hij woonde.
Hoe moest ze echter contact opnemen met een man die zo duidelijk buiten haar bereik was? Door zijn positie werd hij van mensen zoals zij afgeschermd.
Uiteindelijk raapte ze al haar moed bij elkaar en vroeg ze het aan haar zus Allegra, die het op haar beurt weer aan Alex vroeg, die zei dat hij niet zomaar Hassans telefoonnummer aan iemand kon geven, ook al was het familie. Om veiligheidsredenen, zo legde hij uit. Maar hij zou haar gegevens aan de sjeik doorgeven en hem vragen of hij contact met haar op wilde nemen.
Ella voelde zich verschrikkelijk vernederd toen ze dat te horen kreeg, maar ze nam aan dat ze dankbaar moest zijn dat haar zus haar niet had gevraagd waarom ze met Hassan in contact wilde komen. Waarschijnlijk ging ze zo in haar aankomende huwelijk op, dat ze haar daarom niets over haar intieme dans met Hassan had gevraagd. Of iets over de daaropvolgende ruzie op de dansvloer had gezegd…
Gefrustreerd vroeg ze zich af wat er zou gebeuren. Wat zou Hassan denken als hij hoorde dat ze met hem in contact probeerde te komen? Stel dat hij haar niet belde? Stel dat hij dacht dat ze gewoon een vrouw was die jacht op hem maakte en die niet kon accepteren dat hij haar niet meer wilde zien?
Toen ze dat bedacht, fleurde Ella enigszins op. Dat zou eigenlijk het beste zijn. Haar geweten zou gesust zijn omdat ze had geprobeerd met hem in contact te komen, maar ze zou hem niet bij het leven van haar baby hoeven te betrekken.
Tot actie aangespoord maakte ze een afspraak met haar huisarts, waar ze de volgende ochtend al terecht kon. Op de een of andere manier voelde ze zich beter nu ze iets positiefs kon doen. Na een kort onderzoek werd haar verteld dat ze volkomen gezond was, waarna ze een goed gevoel over de toekomst had. Ze kon dit doen – ze ging dit doen.
Er waren zoveel vrouwen die in hun eentje voor hun baby zorgden. Sommigen hadden zelfs een eigen zaak!
Later kocht ze een cappuccino en een donut bij een cafetaria in de buurt van het kantoor van Cinderella-Rockerfella. Voor het eerst sinds dagen had ze weer echt trek. Ze zwaaide het bruine papieren tasje in haar hand heen en weer en liep met een glimlach haar kantoor in.