Ze sloeg een bladzijde om, een uitvergrote foto van Hector; hij staarde haar recht aan, zij staarde terug.
Sophie sloeg de map dicht en probeerde diep adem te halen. Dat lukte niet.
deel ii
8
Sonya Alizadeh zat op handen en voeten op het grote tweepersoonsbed. Svante Carlgren nam haar van achteren. Hij was jaren ouder en jaren lelijker. Sonya fakete een orgasme en schreeuwde in het kussen. Svante kreeg een aanval van grootheidswaanzin.
Eigenlijk hield hij van een wat gewaagdere aanpak, maar vandaag had hij haast; ze hadden maar een halfuur, dan moest hij naar een lunchbespreking. Hij glipte graag af en toe even weg voor een wip. Sonya was zijn erotische droom, misschien nog beter dan een droom. Haar lange zwarte haar, haar discrete en mysterieuze verschijning en natuurlijk haar borsten, die hij zo perfect bij de rest van haar weelderig gewelfde lichaam vond passen.
Hij had haar een jaar geleden ontmoet toen hij met zijn vrouw de première van een toneelvoorstelling bijwoonde. Ze waren in de pauze tegen elkaar aan gebotst, bij de tafel met bubbels, ze had champagne op zijn broek gemorst. Zijn vrouw was naar de auto gegaan om een vest te halen, ze was nogal kouwelijk. Hij kreeg af en toe een punthoofd van dat gekleum van haar.
Svante en Sonya waren aan de praat geraakt na die onhandige manoeuvre en voordat zijn vrouw terug was en ze van elkaar gescheiden werden, gaf ze hem haar telefoonnummer en bood aan te betalen voor het stomen van zijn broek. Hij zei dat daar niets van in kwam, zij zei dat hij toch mocht bellen als hij daar zin in had. Die woorden hadden Svante heel even knikkende knieën bezorgd. Nooit eerder was een vrouw zo direct geweest als Sonya, nooit eerder had een vrouw van haar kaliber toenadering tot hem gezocht. Ze was sexy, ze was een beest. Ze vroeg niet veel, behalve een van tevoren afgesproken bedrag – ze was perfect. Bovendien had hij gemerkt dat ze hem interessant vond, en dat vond hij zelf ook, hij beschouwde zichzelf als elite, een van de grote jongens.
Svante Carlgren was na zijn studie economie in Göteborg bij Volvo gaan werken tijdens de jaren van Gyllenhammar, maar toen de grote baas aftrad en naar Londen ging, verhuisde Svante naar Stockholm en werkte zich op binnen het telecombedrijf Ericsson. Het bedrijf was zo groot dat slechts een paar mensen het gehele functioneren ervan konden overzien. Svante was er een van. Hij zou alleen ook nog graag af en toe in een zakenblad staan, op die manier bevestigd worden in zijn werk, maar hij wist ook dat zodra dat gebeurde, zijn machtssfeer zou krimpen. Hij moest genoegen nemen met de waardering die hij van collega’s kreeg, met het feit dat hij af en toe met de grote jongens mocht omgaan en soms met het bedrijfsvliegtuig mocht reizen.
Sonya had hem zoals altijd cocaïne aangeboden voordat ze het bed in doken. Hij vond het een geweldige drug, hij werd er op een voor hem volkomen nieuwe manier energiek, vrolijk en zelfbewust van. Hij had nooit eerder in zijn vierenzestigjarige leven drugs gebruikt, maar de combinatie van cocaïne en ongeremde seks met Sonya was zo’n fenomenale mix dat hij die voor geen goud zou willen opgeven.
Hij hield van de vieze praatjes die Sonya uitsloeg en kwam kermend klaar. Zij herhaalde dat hij zóóó groot was.
Svante legde geld en een goud-zilveren armband op het nachtkastje neer. Dat vrouwen cadeautjes op prijs stelden wist hij al lang, hij had verstand van vrouwen.
Gekleed in een zijden ochtendjas liet Sonya hem uit. ‘Dag,’ zei ze vanuit de deuropening en ze glimlachte goedkeurend naar de armband, die ze om haar rechterpols had gedaan. Ze zei dat ze niet wilde dat hij wegging. Hij antwoordde dat hij wel moest, dat zijn verantwoordelijkheid en zijn werk groter en belangrijker waren dan zij ooit zou begrijpen. Hij kneep haar even in haar wang en liep de trap af. Ze hoorde hem een toonloos deuntje fluiten terwijl hij het gebouw verliet.
Ze haalde de glimlach van haar gezicht en liep de slaapkamer in, waar ze de opnameapparatuur achter de spiegel uitschakelde en de lakens van het bed trok. Zoals altijd na een afspraakje met een man propte ze die in een zwarte vuilniszak, gooide de smakeloze armband er ook bij en zette de vuilniszak bij de voordeur.
In de badkamer stak ze haar vingers in haar keel en gaf over boven de wc, ze spoelde haar mond met mondwater en poetste haar tanden zorgvuldig. Daarna nam ze een douche en waste een zo groot mogelijk deel van Svante Carlgren weg.
Toen Sonya zich schoon voelde, droogde ze zich zorgvuldig af met een nieuwe handdoek en smeerde zich in met verschillende huidcrèmes voor verschillende delen van het lichaam. Toen ze klaar was, rook ze zijn geur niet meer. Terwijl ze in de badkamer bezig was, keek ze niet één keer in de spiegel. Dat zou ze pas over een paar dagen weer kunnen.
Sonya had nu acht uur materiaal van Svante Carlgren, acht uur waarin hij cocaïne gebruikte, zij hem een pak slaag gaf en hij perversiteiten schreeuwde. Waarin hij een rubberbal in zijn mond had, waarin hij timmerman, slaaf en concerndirecteur van Ericsson was.