‘Wanneer hij daar dood is, ga ik je neuken... en dan mag iedereen kijken.’
Nu trilde Hector van boosheid. Hij hield zijn blik op de tafel gericht, zijn ademhaling was zwaar en zijn kaakspieren waren hard aan het werk. De haat gloeide in zijn binnenste, Sophie zag zijn aura vanuit een ooghoek, die brandde van woede. Aron hield hem in de gaten.
Dimitri keek nu verbijsterd, alsof hij zich niet herinnerde waarom hij daar was. Hij trok zijn pistool weer, wuifde ermee naar het tafeltje waar Aron, Alfonse en Ernst zaten.
‘Wie zijn jullie? Wat doen jullie hier? Hoe kennen jullie deze klootzak?’ Hij wees met zijn pistool naar Jens, die op de grond lag; niemand gaf antwoord. Dimitri stapte op het tafeltje af en duwde de loop tegen Alfonses voorhoofd. Alfonse bleef kalm. Dimitri werd ongeduldig, hij zette een paar stappen in de richting van Hector en Sophie en richtte het wapen op Sophie.
‘Zeg op, hoer!’
‘Doe dat pistool weg,’ fluisterde Hector.
Dimitri probeerde Hector na te doen. Dat lukte niet, hij was vergeten wat Hector zojuist had gezegd. In plaats daarvan duwde hij het wapen tegen Sophies hoofd. Sophie sloot haar ogen.
Jens bewoog zich een klein beetje.
‘Dimitri...’ siste hij tussen bloed en kraakbeen door.
Dimitri draaide zich om en keek op hem neer.
‘Ja?’
‘Risto zei dat niemand in Moskou nog iets met jou te maken wil hebben... Dat je het telkens weer verkloot... Continu,’ fluisterde Jens.
Dimitri keek de zaal in en daarna weer naar Jens.
‘Wat?’
‘Je hebt een bepaald type mensen, die kunnen niets, die missen de kennis en de vaardigheden... Dom, nergens aanleg voor... Die proberen hun mislukkingen te compenseren door continu fouten te maken... waardoor ze steeds aan het kortste eind trekken. Zo’n loser ben jij, Dimitri en dat weet iedereen.’
Jens glimlachte ondanks al zijn pijn.
‘Iedereen behalve jij, Dimitri. Zelfs je moeder... Die hoer van een moeder van je! Je hoerenmoeder, Dimitri... Die iedere klootzak in je achterlijke dorp heeft geneukt... Zelfs zij!’
Jens lachte, hij wist dat zijn geklets Sophie wat tijd had gegeven. Misschien niet genoeg, maar wat kon hij verder nog? Zijn enige hoop was dat Aron of iemand anders gewapend was en zou gaan schieten. Maar daar zag het niet naar uit.
Jens zag dat Dimitri het wapen naar hem toe draaide, hij keek recht in de donkere loop, vroeg zich een secondelang af waar de kogel hem zou raken, of het pijn zou doen, hoe lang het zou duren voor hij doodging. Of hij opa Esben zou ontmoeten. En of ze zouden gaan zeuren zoals ze vroeger altijd deden wanneer ze elkaar zagen.
Dimitri’s vinger spande zich tegen de trekker toen er iemand kuchte bij de entree. De Rus draaide zich om. Hij zag twee mannen, een boom van een vent en een kale pezige met zijn rechterarm in een mitella. Ze hadden getrokken wapens en waren een eindje het restaurant in gestapt. Heel even leek het alsof dat het einde was, alsof alles precies op dat moment zou bevriezen, alsof God op de pauzeknop had gedrukt. Maar dat was niet zo.
Hector begreep wat er ging gebeuren. Hij dook op Sophie en trok haar mee naar de vloer. Op hetzelfde moment klonk er een meervoudige dreun, toen Michail en Klaus het vuur openden met hun handvuurwapens. Gosja en Vitali werden met kogels doorzeefd. Bloed, stukjes bot en zelfgemaakte Oost-Europese drugs vlogen door het restaurant.
Sophie kwam met een klap op de grond, met het gewicht van Hector boven op zich. Iets verderop zag ze Jens in elkaar geslagen liggen. Ze zag de twee dode mannen met slappe ledematen en kapotgeschoten lichamen tegen de grond slaan. Ze zag Dimitri, die nog steeds niet doorhad wat er gebeurde. Ze zag Jens, die zich met een laatste, door de adrenaline mogelijk gemaakte inspanning uitstrekte en Dimitri’s arm vastpakte, hem op de grond trok en in één moeite door ontwapende. Daarna kreeg Jens Dimitri’s haar te pakken, hij trok hem naar zich toe en liet hem in zijn ogen kijken, voordat hij systematisch zijn neus, oog en tanden kapotsloeg met een explosie van keiharde slagen. Waar Jens de kracht vandaan haalde, begreep ze niet. Maar die was er wel. En niemand kon hem laten afzien van zijn rechtmatige wraak. Dimitri gorgelde, smeekte om genade en slikte zijn uitgeslagen tanden in. Sophie draaide zich om naar de tafel. De kruitdamp en de cocaïne hingen als een nevel in de zaal. Ze zag Aron Geisler opstaan van de vloer, zijn pistool op Michail en Klaus gericht. Sophie en Jens zagen wat er ging gebeuren en schreeuwden tegelijkertijd.
‘Nee, Aron!’
Nu werd het verwarrend.
Michail en Klaus richtten hun wapens op Aron.
‘Ze zijn hier niet voor jullie!’ riep ze.
Aron, met het wapen op de mannen gericht, leek niet te luisteren. Hij loste twee schoten. Michail en Klaus, die hun pistoolarmen uitgestrekt hielden, drukten tegelijkertijd af. Het dreunde ervan. Aron was achter een zuil weggedoken. De kogels drongen erin door, het stucwerk vloog alle kanten op.