‘Dan zijn er twee mogelijkheden,’ zei hij.
Hector wachtte.
‘Of jullie betalen – wij vullen jullie voorraad in Paraguay aan en jullie zorgen ervoor dat het voor onze volgende levering op de markt wordt gebracht.’
‘Of?’
‘Of wij nemen contact op met jullie Duitse vrienden. Zij lijken meer geïnteresseerd in zakendoen dan jullie.’
Hector en Alfonse namen elkaar op. Hector zuchtte, glimlachte omdat hij zo gemakkelijk in de val was gelopen.
‘We gaan op de oude voet verder,’ zei Hector. ‘Jullie vullen onze voorraad aan en ik stuur geld. Geef me alleen wat meer tijd.’
Alfonse bedankte met een gebaar.
‘En, ga je nog leuke dingen doen met je landgenoten in Stockholm? Heb je nog tips nodig?’ vroeg Hector.
‘Nee, ze hebben al een tafel gereserveerd, we gaan ergens eten.’
Hij keek op zijn horloge.
‘Daarna gaan we salsa dansen in een club waarvan ik de naam niet meer weet. Wil je ons gezelschap houden?’
‘Bedankt, maar ik heb al andere afspraken.’
‘Dan regelen we de zaken voordat ik terugvlieg?’
‘Wanneer het jou schikt.’
Alfonse keek Hector even aan.
‘Je lijkt me een goeie vent, Hector Guzman.’
‘Jij mij ook, Alfonse Ramirez.’
***
Alfonse verliet Hectors kantoor en sloeg rechts af toen hij buitenkwam.
Hasse Berglund liet de elegante Colombiaan een eindje weglopen, stond toen op, vouwde de krant op waarin hij net had zitten bladeren en volgde hem.
***
*
***
Gunilla’s telefoon trilde in haar zak. Ze herkende het nummer op het schermpje niet.
‘Ja?’
‘Spreek ik met Gunilla Strandberg?’
‘Wie vraagt dat?’
‘Ik ben Sara Jonsson en ik zou u graag willen spreken.’
‘Kennen wij elkaar?’
‘Niet echt. Mijn ex-vriend werkt voor u.’
‘O?’
‘Lars Vinge.’
Het kwartje viel. Sara Jonsson... Gunilla wist dat ze freelancejournaliste was. Dat had Lars verteld tijdens zijn sollicitatiegesprek. Gunilla had haar nagetrokken: Sara Jonsson, een freelance cultuurjournaliste die zelden iets publiceerde.
‘O, juist. Is er iets bijzonders?’
‘Ja.’
‘En dat is?’
‘Ik wil u onder vier ogen spreken.’
Gunilla beluisterde haar stem. De vrouw was gespannen, nerveus. Probeerde dat te verbergen achter een onduidelijke vastbeslotenheid.
‘Waar wil je afspreken, Sara?’
‘In Djurgården, bij Djurgårdsbrunn.’
‘O. En wanneer?’
‘Over een uur.’
‘Is er zo veel haast bij?’
‘Ja.’
‘Dan zien we elkaar daar over een uur.’
Gunilla glimlachte toen ze het gesprek beëindigde, maar haar glimlach verdween net zo snel weer.
***
Erik en Gunilla parkeerden voor Djurgårdsbrunns Värdshus. Sara Jonsson stond buiten te wachten. Ze droeg een goedkope, verwassen blouse van een of ander in massaproductie vervaardigd merk, een donkere zonnebril en een rok tot net boven de knieën. Ze was vergeten haar benen te scheren en haar ongekamde haar had ze slordig in een knot opgestoken.
Sara’s hand was koud en klam toen ze elkaar begroetten. Haar angst schemerde door alles heen – de zonnebril beschermde haar slechts gedeeltelijk.
‘Zo Sara, zullen we in het restaurant gaan zitten?’ vroeg Gunilla.
‘Nee. Ik wil een eindje gaan lopen.’
‘Ook goed, het is mooi weer.’
Ze begonnen naar het bruggetje over het kanaal te lopen.
‘Hoe lang wonen jij en Lars al samen?’
‘We wonen niet meer samen.’
‘Het spijt me om dat te moeten horen.’
Sara was met haar gedachten elders. Gunilla en Erik zagen het, ze keken elkaar even aan.
‘Ik weet niet waar ik moet beginnen,’ zei ze toen ze de voetgangersbrug over waren.
Gunilla wachtte rustig.
‘Lars is veranderd.’
‘In welke zin?’
‘Ik weet het niet, dat maakt ook niet uit, maar dat was de reden dat ik naar antwoorden begon te zoeken.’
Sara was nog steeds nerveus.
‘Hij werkt toch nog steeds voor u?’
Gunilla knikte.
‘Dan weet u dat hij veel weg is geweest, ’s avonds werken en overdag slapen... We zijn het contact met elkaar kwijtgeraakt.’
‘Als je wilt kan ik zijn rooster veranderen...’
Sara schudde haar hoofd.
‘Daar gaat het niet om, zoals ik al zei zijn we niet meer bij elkaar...’
In haar stem klonk iets van gekwetstheid door.
‘Waarom niet, als ik vragen mag?’
Sara draaide zich om naar Gunilla, bleef staan en deed haar zonnebril af.
Gunilla zag haar oog.
‘Wat is er gebeurd?’
‘Wat denkt u?’
Gunilla keek kritisch naar haar blauwe oog.