Ik heb je overigens bij de schietbaan naar binnen zien gaan toen je uit San Francisco terugkwam. Ik moet zeggen dat ik het enorm spannend vond! Het is altijd fijn wanneer een tactische zet zo prachtig uitpakt. Nu is mijn tegenstander volledig gewapend en inzetbaar. Iets wat mijn bloed sneller door mijn aderen doet stromen! Voel jij het ook? Het bonzen van het hart? Die op scherp staande zintuigen?
‘Hij volgt je, honey-love.’
‘Inderdaad. Daar zullen we iets aan moeten doen.’
Je ziet er anders uit, Special Agent Barrett. Gevaarlijker. Verbergt niet langer de littekens waarvoor je je zo schaamde.
Goed zo. Erg prettig voor mij ook. Nu kunnen we de zachte aanpak laten varen. Nu wordt het spel pas echt interessant!
Ik heb twee dingen voor je bijgesloten. Een ervan, de inhoud van de glazen pot, vraagt om enige uitleg.
Laten we het eens hebben over Annie Chapman. Ook bekend als Dark Annie. Zegt die naam je iets, Special Agent Barrett? Dat zou wel moeten. Ze was het tweede slachtoffer van mijn voorvader.
Die arme, arme Annie Chapman. Ze was niet altijd zo’n vuile hoer, weet je. Ze wachtte met het spreiden van haar hoerige benen voor geld tot haar man was overleden. Een grove belediging. Toen mijn voorvader haar doodde, sneed hij een gezwel weg uit de maatschappij.
Ze was de tweede die werd vermoord, maar de eerste van wie onze goede, oude Jack een aandenken meenam. Hij verwijderde haar baarmoeder, het bovenste gedeelte van de vagina en tweederde van de blaas.
Uiteraard doen hierover heel wat verschillende theorieën de ronde. En uiteraard slaan ze allemaal de plank mis. Niemand had voldoende visie om het plan van mijn voorvader te doorgronden. Ik ga het jou nu vertellen, dus let goed op.
Jack wist dat zijn bloedlijn, zowel vóór als na hem, een buitengewoon karakter had. Afstammelingen van de oeroude, oorspronkelijke jagers. Ver verheven boven het gewone volk. Hij besefte dat het zijn plicht was om zijn kennis en macht door te geven aan toekomstige generaties, om hun onze heilige missie uit te leggen.
Dus verzamelde hij vele aandenkens. Hij nam stukken van die hoeren mee en bewaarde ze in verzegelde potten om ze te conserveren. Hij besliste dat deze van generatie op generatie zouden worden doorgegeven als een aandenken aan wat hij was begonnen.
Ik had je gezegd dat ik het bewijs zou leveren dat mijn bewering waar is, Special Agent Barrett. Ik kom mijn beloften altijd na. Ik geef je een van de gewijde aandenkens. De geconserveerde baarmoeder van Annie Chapman.
Ontzagwekkend, vind je ook niet? Voer je tests maar uit. Daarna zul je, zo vermoed ik, ’s nachts de slaap niet meer kunnen vatten. Omdat je weet dat er daarbuiten een afstammeling van de Shadow Man rondloopt.
‘Klopt het wat hij zegt, Gene? Zit er een menselijke baarmoeder in die pot?’
Hij glimlacht. Weer zo’n geheimzinnige glimlach. ‘Daar hebben we het zo wel over. Lees eerst die brief maar helemaal.’
De Shadow Man. Hoewel er maar één echte is geweest, heb jij heel wat na-apers meegemaakt, is het niet, Special Agent Barrett? Zij die in de schaduw leven, in de schaduw doden. Mijn voorvader is in de schaduw geboren. Zijn nalatenschap bestond uit duisternis.
Hij hield van de schaduw en de schaduw... nou ja, die hield ook van hem. Hij was een echt kind van de schaduw.
Ik dwaal echter af.
Ik heb weer een cd voor je bijgesloten. Ik zet de missie van mijn voorvader voort. Ik heb de aarde ontdaan van nog een hoer, nog een gezwel weggesneden.’
‘Verdomme,’ zeg ik.
Veel plezier ermee. Ik ben bijzonder trots op mijn werk.
Tot zover voorlopig, Special Agent Barrett. Wees gerust, ik neem binnenkort weer contact met je op. Wellicht op een iets persoonlijkere wijze. Eén week. Tik tak, tik tak.
Vanuit de hel,
Jack jr.
Ik leg de brief neer en kijk naar Gene. ‘Vooruit, vertel op.’
Hij wrijft in zijn handen. ‘Nadat ik dat had gelezen was de pot natuurlijk het eerste wat ik onderzocht. Ik heb een paar algemene tests uitgevoerd en zo kwam ik erachter.’
‘Waarachter?’
Hij laat een dramatische stilte vallen. ‘Die pot bevat helemaal geen menselijk weefsel, Smoky. Als ik moest gokken, zou ik zeggen dat het van een rund afkomstig is.’
Ik ben sprakeloos van de schok en dan: ‘Allemachtig!’
Hij grijnst. ‘Inderdaad. Deze man denkt dat hij iets bezit wat door Jack the Ripper is doorgegeven. Maar dat is niet zo. Hij bezit slechts een stuk geconserveerd koeienvlees. Hij handelt uit een heilige overtuiging en beseft niet dat deze op één grote leugen is gebaseerd.’
Het duizelt me. ‘Het is dus pure onzin. Iemand heeft hem iets wijsgemaakt. Hij is helemaal geen afstammeling van The Ripper. Hij is gewoon...’
‘Een doodordinaire moordenaar,’ maakt Callie mijn zin af. Ze beweegt haar wenkbrauwen op en neer. ‘Niet gek, hè? Weliswaar geen tastbaar bewijs waarmee we deze knapen kunnen identificeren, maar wel degelijk een belangrijk gegeven.’