‘Vertel op, Alan.’
‘Sorry... het ging over een opmerking op de rekening.’ Hij grijpt een schrijfblok van zijn bureau en leest voor: “Did Shoe Writeup.” Ik bedoel... wat betekent dat verdomme? En het is ondertekend met Jasper Heckling.’
‘Vreemde naam.’
‘Nou ja, het zijn natuurlijk anagrammen, hè?’ zegt James.
Alan kijkt hem verbaasd aan. ‘Inderdaad. Hoe weet jij... nee, laat ook maar.’ Hij wendt zich weer tot mij, laat me het schrijfblok zien. ‘Kijk... “Did Shoe Writeup”. Verschuif de letters en er staat: “Die Stupid Whore”.’
Mijn maag keert zich om.
‘Dan “Jasper Heckling” – hussel de letters door elkaar en je krijgt een van Jack the Rippers andere bijnamen.’ Hij houdt me nogmaals het schrijfblok voor.
Springheel Jack.
‘De ultieme belediging,’ mompelt James. ‘Hij laat haar recht in haar gezicht weten dat ze zal sterven en dat hij daarvoor verantwoordelijk zal zijn. En toch heeft ze geen flauw idee.’
Ik had verwacht dat ik een enorme boosheid zou voelen, maar die blijft uit. Ik raak immuun voor hun spelletjes. Ik werp een blik op Alan. ‘Een knap staaltje werk.’
Hij haalt zijn schouders op. ‘Heb altijd al iets met anagrammen gehad. En met details die je niet loslaten.’
‘Ja hoor, je bent een genie,’ zegt James. ‘De vraag is: wat betekent het en wat kunnen we ermee?’
‘Zeg jij het maar, eikel,’ zegt Alan.
Het scheldwoord gaat volledig aan James voorbij. Hij knikt nadenkend. ‘Volgens mij was hij daar niet om zich te verkneukelen. Ik denk dat hij het terrein kwam verkennen. Om er zeker van te zijn dat hij de indeling van de flat goed in zijn hoofd had.’
‘Of om de bij hem bekende gegevens te verifiëren,’ zeg ik. ‘Misschien was hij er al eens eerder geweest en wilde hij zich ervan vergewissen dat er niets was veranderd.’
‘De plek verkennen,’ zegt Alan. ‘Dat klinkt logisch. Deze lui zijn slim, voorzichtig. Plannen alles.’
‘Wellicht is dit hun modus operandi,’ zeg ik. Een opgewonden gevoel maakt zich van me meester. ‘Als we iets te weten kunnen komen over hun volgende slachtoffer – maakt niet uit wat – kunnen we de verkenner misschien wel in de kraag grijpen.’ Ik kijk naar Leo. ‘Hoe sta jij ervoor?’
Leo trekt een pijnlijk gezicht. ‘Geen goed nieuws, vrees ik. Het IP-nummer was geen vast IP. We hebben de plek gevonden waar hij in werking is gesteld, maar het was een doodlopend spoor.’
‘Hoezo?’
‘Een internetcafé. Zo’n cafeetje waar iedereen tegen betaling kan internetten. Totaal anoniem.’
‘Verdorie. Verder nog iets? Wat dan ook?’
‘Nee.’
‘Oké, iedereen: hersens erbij houden. Blijven nadenken.’
De telefoon gaat. Alan neemt op, zegt iets en hangt weer op. ‘Ze staan op je te wachten in het lab,’ zegt hij.
Ik ga met de lift vier verdiepingen omlaag en kom bij het lab, waar Gene honderduit staat te kletsen tegen een verstrooide Callie.
‘Voorzichtig,’ zeg ik tegen haar. ‘Hij kletst je zo de oren van je hoofd.’
Gene draait zich naar me om. ‘Ik vertelde Special Agent Thorne net over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van het identificeren van mitochondriaal dna .’
‘Duizelingwekkende stof,’ zegt Callie droogjes.
Gene kijkt chagrijnig. ‘Ach, hou toch op,’ zegt hij. ‘Ik ken je langer dan vandaag, Callie. Je was een van mijn beste praktijkstudenten.’
Ze grijnst, knipoogt maar mij.
Ik hef mijn koffie op bij wijze van toost. ‘Ik ben altijd al een vurig bewonderaar van je geweest, Gene. Nu we het toch over je werk hebben – wat heb je voor me?’
Hij kijkt Callie nog eenmaal fronsend aan. Ze steekt haar tong naar hem uit. Hij wendt zich met een diepe zucht tot mij. ‘Geen tastbare bewijzen. Dus: geen vingerafdrukken, vezels, haren, epitheel, en ga zo maar door. Maar wat er wel is, is bijzonder interessant. Het vertelt ons iets over de verdachte waarvan hij zich zelf niet bewust is.’
Ik spits gretig mijn oren. ‘In welk opzicht?’
‘Alles op zijn tijd, Smoky. Om het te kunnen begrijpen moet je eerst de brief lezen.’ Hij geeft hem aan me. ‘Ga je gang.’
Ik hou er niet van wanneer mensen zo cryptisch doen. Gene is echter een van de beste forensisch wetenschappers in het land. Misschien wel in de hele wereld. Callie knikt me bemoedigend toe.
‘Het is de moeite waard, honey-love.’
Ik richt mijn aandacht op de brief.
Gegroet, Special Agent Barrett!
Ik ben ontzettend benieuwd: wat vond je van het verhaal van Ronnie Barnes? Niet een van de slimste jongens ben ik bang, maar uitermate geschikt om je iets duidelijk te maken. Je vraagt het je nu natuurlijk af, dat weet ik. Hoeveel andere Ronnies lopen er daarbuiten rond? Ik ben bang dat ik het veel bevredigender vind om je daarover in het ongewisse te laten.