Ik spits mijn oren. Alan knikt. ‘Precies, precies,’ zegt hij. ‘Zo hebben ze de daders van die kinderpornozaak tijdens die undercoveroperatie toch ook te pakken gekregen?’
Leo kijkt hem glimlachend aan. ‘Inderdaad. Er zijn strikte wetten voor en een scherpe controle op het verwerken van creditcardhandelingen. Er wordt een vrij nauwkeurige administratie van bijgehouden. En wat heel belangrijk is: de meeste verwerkingsbedrijven hebben een ingebouwde “adressencontrole”. Bij gebruik moet het adres overeenkomen met dat van de eigenaar van de creditcard zoals het in hun gegevens staat.’
‘Hebben we enig idee hoeveel abonnees ze had?’
‘Nog niet. Daar moeten we echter vrij gemakkelijk achter kunnen komen. We hebben wel een vordering verstrekking gegevens nodig, maar de meeste bedrijven zullen wel meewerken. Ik verwacht geen moeilijkheden.’
‘Ik wil dat jij je daarmee gaat bezighouden wanneer we terug zijn,’ zeg ik tegen hem. ‘Alan neemt de aanvraagprocedure voor zo’n vordering wel met je door. Zorg dat je die lijst te pakken krijgt en ga er met de stofkam doorheen. Ook wil ik dat haar computer minutieus wordt onderzocht. Bekijk alles – letterlijk alles – wat mogelijk als aanwijzing kan fungeren. Misschien heeft ze gemerkt dat er iets niet in de haak was, een aantekening voor zichzelf gemaakt...’
‘Komt voor elkaar. Ik zal ook haar e-mail opvragen. Afhankelijk van de provider zouden ze nog kopieën moeten hebben van alle recente mail die niet meer in haar computer staat.’
‘Uitstekend.’
‘Er is nog iets,’ zegt Jenny. ‘Ze hebben veel moeite gedaan om ons te laten geloven dat er maar één moordenaar was.’
‘Misschien hoopten ze daarmee later op een of andere manier verwarring te kunnen zaaien,’ zeg ik. ‘Ik weet het niet. Daar ben ik nog niet over uit.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Het komt erop neer dat we nu in elk geval iets hebben om mee aan de slag te gaan. De vingerafdrukken.’ Ik kijk Callie aan. ‘Hoe staat het daarmee?’
‘Zodra we hier klaar zijn, scan ik de afdrukken in afis in en zet ik de jongens in Los Angeles aan het werk. Dat programma kan in een minuut of twee een miljoen afdrukken doorlopen, dus binnen een paar uur moeten we meer weten.’
Dit is voor iedereen voorlopig het spannendste nieuws. Zo eenvoudig kan het dus zijn. Het Automated Fingerprint Identification System, een automatisch vingerafdruk-herkenningssysteem, is een indrukwekkend wapen. Met een beetje geluk hebben we de dader snel opgespoord.
‘Laten we daar dan meteen werk van maken.’
‘Wat hebben James en jij over hen ontdekt, Smoky?’ vraagt Callie.
‘Ja, vertel op,’ bromt Alan. Ze staren me allebei afwachtend aan.
Ik wist dat ze dat zouden vragen; dat doen ze altijd. Ik ben met de zwarte tjoek-a-tjoek-trein meegereden, ik heb de monsters gezien, in elk geval een van hen. Callie en Alan willen nu weten: wat heb je gezien?
‘Dit is allemaal puur gebaseerd op gevoelens en vermoedens,’ zeg ik.
Alan wappert met een hand, wuift mijn woorden weg. ‘Ja, ja, ja. Die eeuwige, vervelende disclaimer van je kennen we nu wel. Vertel het nu maar gewoon.’
Ik kijk hem glimlachend aan, leun dan achterover en staar naar het plafond. Ik doe mijn ogen dicht en haal alles naar me toe. Ik kruip er dicht tegenaan, snuif de geur op.
‘Ze vormen momenteel een beetje een amalgaam. Ik kan hen nog niet van elkaar onderscheiden. Ze zijn... slim. Heel slim. Dat is beslist niet gespeeld. Volgens mij is in elk geval een van hen hoogopgeleid.’ Ik werp een vluchtige blik op James. ‘Wellicht een medische opleiding.’ Hij knikt instemmend. ‘Ze zijn doelbewust. Plannen alles. Zijn precies. Ze hebben enorm veel over de forensische wetenschap gelezen, zodat ze er zeker van konden zijn dat ze niets zouden achterlaten. Dit is heel, heel belangrijk voor hen. Jack the Ripper is een van de beroemdste seriemoordenaars aller tijden. Waarom? Om te beginnen is hij nooit gepakt. Ze willen in zijn voetstappen treden, in dit opzicht en in andere. Ze apen hem na. Hij tartte de politie, dus tarten zij ons. Zijn slachtoffers waren prostituees, dus nemen zij vrouwen te grazen die – voor hen – de hedendaagse variant daarvan zijn. Er zullen ongetwijfeld meer parallellen zijn.’
‘Narcisme is een groot probleem voor hen,’ zegt James nu.
Ik knik. ‘Inderdaad.’
Charlie fronst zijn wenkbrauwen. ‘Wat bedoel je daarmee?’
‘Je moet het zo zien: wanneer je autorijdt, denk je daar dan bij na?’ vraag ik.
‘Nee. Ik rij gewoon.’
‘Precies. Voor Jack jr. en zijn maat is rijden alleen echter niet genoeg. Ze willen hun eigen rijkunst kunnen bewonderen. Willen zien hoe goed, volmaakt en kunstzinnig die is. Dat type narcisme, waarbij ze zichzelf bewonderen om wat ze doen, terwijl ze het doen...’ Ik haal mijn schouders op. ‘Als je de tijd neemt om jezelf te kunnen zien rijden, zijn je ogen niet voortdurend op de weg gericht.’