Ik voel een schrijnend verlangen bij deze opmerking. ‘Ze was mijn beste vriendin. Sinds de middelbare school.’
Hierna zwijgt Jenny een tijdje. Wanneer ze weer iets zegt, is het een enkel woord, maar dat bevat alles wat ze me wil laten weten. ‘Fuck.’
Fuck dit alles en fuck de wereld en onrechtvaardigheid en wat jou is overkomen en je dochter die dood is en alle kinderen die worden vermoord, fuck alles tot het dood is en begraven en tot stof weergekeerd en dat stof voorgoed is weggewaaid. Dat is wat ze eigenlijk zegt.
Mijn antwoord is even kort en veelbetekenend.
‘Dank je.’
17
‘Wil je de lange of de korte versie?’
Terwijl hij dit vraagt, slaat Alan de dossiermap met het autopsierapport open.
‘De korte. Alsjeblieft.’
‘De belangrijkste feiten. De moordenaar heeft of moordenaars hebben haar verkracht, zowel voor als na het intreden van de dood. Hij heeft of zij hebben haar met een scherp mes gesneden voordat ze stierf en de meeste op die manier toegebrachte verwondingen waren niet dodelijk.’
Foltering. Ik knik ten teken dat hij kan doorgaan.
‘Doodsoorzaak is het bloedverlies. Nadat de halsslagader is doorgesneden is ze leeggebloed.’ Hij bladert door de map. ‘Toen ze eenmaal dood was en ze zich op haar lichaam hadden uitgeleefd, hebben ze haar opengesneden. Ze hebben de inwendige organen verwijderd en in zakken gestopt, die ze bij het lichaam hebben achtergelaten.’ Hij kijkt me aan. ‘Alle organen waren er nog, behalve de lever.’
‘Die hebben ze waarschijnlijk meegenomen,’ zegt James in de stilte die hierop volgt. ‘Of opgegeten.’ Ik onderdruk een huivering. Ik ben ervan overtuigd dat hij gelijk heeft.
‘Onderzoek van de verwondingen heeft aangetoond dat ze overeenkomen met verwondingen veroorzaakt door een scalpel, wat in dit geval voor de hand lijkt te liggen. Volgens de patholoog zijn de organen heel behendig verwijderd. Er is duidelijk sprake geweest van kennis van de organen, de plaatsen waar ze te vinden zijn en hoe ze in één stuk kunnen worden verwijderd. Ze hebben de dunne en dikke darm niet alleen van elkaar gescheiden, maar ook in hun componenten opgedeeld. Drie voor de dunne darm en vier voor de dikke.’
Ik denk even na. ‘Heeft hij – sorry, hebben ze de andere organen op dezelfde wijze ontleed?’
Hij raadpleegt de map en schudt dan zijn hoofd. ‘Nee.’ Hij kijkt op. ‘Ze wilden laten zien wat ze allemaal kunnen.’
‘Mooi,’ zeg ik grimmig.
De blik die Leo me toewerpt is vol ongeloof. ‘Waarom is dat mooi?’
Alan kijkt hem aan en beantwoordt in mijn plaats de vraag. ‘Dat is mooi, omdat we deze kerels alleen kunnen oppakken wanneer ze fouten maken. Als ze willen opscheppen en laten zien wat ze allemaal kunnen, houdt dat in dat de daad alleen niet genoeg voor hen is. Ze willen onze aandacht trekken. Dat betekent dat ze niet zo voorzichtig zijn als ze kunnen zijn. Of horen te zijn. Dus is de kans groter dat ze fouten gaan maken.’
‘Eenvoudig gezegd, knul,’ zegt Callie, ‘houdt het in dat ze nog gekker zijn dan gebruikelijk. Daardoor wordt de kans dat ze de fout in gaan groter.’
‘Ik snap het.’ Leo zegt dit weliswaar, maar hij lijkt een beetje van slag wanneer hij er even dieper over nadenkt. Ik begrijp het wel. Het is moeilijk te accepteren dat het ontleden van menselijke organen door twee psychopaten als een positief iets kan worden gezien. Hij zit zich waarschijnlijk af te vragen of hij dat wel wil accepteren.
Alan gaat verder. ‘Na het verwijderen van de organen hebben ze de lichaamsholte opengelaten en Bonnie aan haar vastgebonden.’ Hij slaat de map dicht. ‘Er is geen sperma aangetroffen, maar wel sporen van latex in de vagina.’
Ze hebben een condoom gebruikt om te voorkomen dat ze hun dna achterlieten.
‘Verder niets. Geen haren of vingerafdrukken op of in het lichaam. Dat was het.’
‘Wat hebben we dan verder nog?’
James haalt zijn schouders op. ‘Een aantal dingen. De verwondingen zijn allemaal met vaste hand aangebracht. Toen ze haar opensneden, zijn ze heel zelfverzekerd te werk gegaan. Een van hen heeft mogelijk een medische opleiding gehad. Ik vermoed dat dit heel waarschijnlijk is.’
‘Of ze hebben gewoon veel geoefend,’ mompelt Callie.
‘Wat weten we nog meer?’ Ik kijk hen een voor een aan. Alan haalt een schrijfblok en pen tevoorschijn. Dit is een vast onderdeel van onze routine. Hij zit klaar om alle relevante gedachten en opmerkingen te noteren.
‘We weten dat ze allebei blank zijn en allebei man,’ zegt Callie. ‘De een is bijna 1 meter 80 lang, de ander ongeveer 1 meter 75. Beiden zijn in goede conditie.’
Alan is de volgende die iets zegt. ‘Ze zijn voorzichtig. Ze zijn bekend met de basisfeiten van het uitwisselingsprincipe en nemen voorzorgsmaatregelen om materiaaluitwisseling te voorkomen. Geen haren, geen epithelium en geen sperma.’