‘Velen van u zullen zich Special Agent Smoky Barrett nog herinneren van een gebeurtenis die zich vorig jaar heeft afgespeeld. Een seriemoordenaar naar wie zij op zoek was, ene Joseph Sands, nam haar in één avond op wrede wijze haar gezin af. Ze wist te ontkomen, maar hield er verminkingen in haar gezicht aan over. Haar gezin was dood. Ondanks deze persoonlijke tragedie is zij weer aan het werk gegaan.
Momenteel zoekt ze naar een man die onder de naam Jack jr. opereert. Hij beweert een directe afstammeling te zijn van Jack the Ripper...’
Hij somt zonder onnodige opsmuk de feiten op. Opsmuk is niet nodig. De waarheid is gruwelijk genoeg van zichzelf. Aan het eind van de reportage verschijnt mijn gezicht in beeld en doe ik de schokkende mededeling over de glazen pot. Ik bekijk mezelf objectief. Ik begin langzaam maar zeker te wennen aan mijn littekens. Ik betwijfel of de kijkers er ook zo over denken.
‘De fbi waarschuwt andere vrouwen uit deze beroepsgroep en vraagt hun serieuze maatregelen te treffen.’ Hij somt snel onze lijst op van voorzorgsmaatregelen die ze volgens ons zouden moeten nemen. Hij werpt een dramatische blik in de camera. ‘Wees waakzaam en wees voorzichtig. Uw leven kan op het spel staan.’
De reportage is afgelopen. ‘Hij heeft knap werk afgeleverd,’ zegt Callie. ‘Jij ook, honey-love.’
‘Jullie proberen hem zeker kwaad te maken, hè?’
De stem komt van achter ons. Onze aandacht is zo volledig in beslag genomen door de reportage dat we niet eens hebben gemerkt dat Leona uit haar kantoortje is gekomen.
‘Ja,’ zeg ik. ‘Inderdaad.’
Ze werpt me een bewonderende glimlach toe. ‘U bent me er eentje, Special Agent Barrett. Als ik had meegemaakt wat u hebt meegemaakt...’ Ze schudt haar hoofd.
‘Dat weet ik zo net nog niet, Leona. Jij hebt een andere variant ervan meegemaakt. Jij bent ook verdergegaan.’
Er wordt op de deur geklopt en ons gesprek wordt abrupt afgebroken. Leona verstijft.
‘Blijf hier,’ mompel ik tegen haar en ik trek mijn pistool.
Ik loop naar de deur. ‘Ja?’ zeg ik.
‘Special Agent Barrett? Dit zijn Special Agent Decker en Special Agent McCullough, samen met twee leden van het swat -team.’
Ik tuur door het kijkgaatje. Ik herken Decker.
‘Wacht even,’ zeg ik. Ik doe de deur open en gebaar dat ze kunnen binnenkomen.
Ze hebben mijn instructies opgevolgd en dragen burgerkleding. Ik merk lichtelijk geamuseerd op dat ze allemaal dezelfde basisoutfit aanhebben: een spijkerbroek en een trui. Zelfs in vrijetijdskleding slagen ze er nog in een zekere uniformiteit te handhaven. Op het eerste gezicht zien ze er echter geen van allen als een agent uit.
‘Jullie zijn allemaal gebrieft?’ vraag ik wanneer iedereen in de woonkamer staat.
Er klinkt een eenstemmig ‘Ja, mevrouw’ op.
‘Mooi. We gaan een val zetten, heren. De daders hebben al twee mensen vermoord. Ze zijn slim – heel slim. Ze gaan heel precies te werk, deinzen nergens voor terug, zijn heel daadkrachtig. We kennen hun huidige modus operandi van eerdere slachtoffers: een van hen verkent de omgeving vermomd als ongediertebestrijder en we hopen dat dit hier ook zal gebeuren. Onderschat deze mannen niet, heren. Als een van hen een mes trekt, of beiden, is dat niet om ons bang te maken of te intimideren – ze zullen het ook daadwerkelijk gebruiken. We moeten degene die zich hier vertoont levend in handen zien te krijgen, zodat hij ons naar de andere dader kan leiden.’ Ik wijs op Leona Waters. ‘Dit is mevrouw Waters. We weten vrij zeker dat hij haar als zijn volgende slachtoffer heeft uitgekozen.’
Ik zie dat ze een blik op haar werpen. Taxerend. Een van de swat -leden trakteert haar op een onprofessionele, wellustige blik. Ik geneer me en ben tegelijkertijd woedend. Ik ga voor hem staan en prik hard met een vinger in zijn borstkas, hard genoeg om een blauwe plek te veroorzaken. ‘Ik verwacht van iedereen dat hij uiterst professioneel te werk gaat. Jullie moeten weten dat ik mevrouw Waters heb verzocht elders te verblijven terwijl wij dit organiseren. Dat heeft ze geweigerd, ze is hier dus uit vrije wil.’ Ik buig me naar de agent toe en laat hem goed merken hoe kwaad ik ben. Ik fluister: ‘Als deze vrouw iets overkomt omdat jij met je lul denkt, laat ik verdomme geen spaan van je heel. Begrepen?’
Het siert hem dat zijn verontschuldigende blik oprecht en zonder wrok is. Hij knikt.
‘Wat is precies het plan?’ Door deze vraag van Special Agent Decker zijn we allemaal weer bij de les.
Ik verdring mijn woede. ‘We houden het eenvoudig. Eén man op het dak. Eén buiten bij de lift. Twee blijven hier bij Special Agent Thorne en mij. De man op het dak waarschuwt ons wanneer iemand vanaf de straat naar binnen komt. De man bij de lift bevestigt of diezelfde persoon ook op deze verdieping uitstapt. De mensen in de flat arresteren hem. Hebben jullie het benodigde materiaal bij jullie?’ vraag ik aan Decker.