Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar mijn volgende slachtoffer. Een schatje om te zien. Maar ja, haar soort schoonheid zit slechts aan de buitenkant. In tegenstelling tot bij jou, Special Agent Barrett. Onder de littekens, dat wel, maar vanbinnen zit de schoonheid van een geboren jager. Mijn toekomstige slachtoffer is aan de buitenkant heel aantrekkelijk. Maar vanbinnen?
Een hoer, meer niet.
Ik heb nog een aantal andere verrassingen voor je gepland.
Ik neem snel weer contact op. Blijf intussen maar fijn hard doorwerken!
Ik weet dat dit geen probleem voor je zal zijn.
Vanuit de hel,
Jack jr.
Zijn zelfingenomenheid irriteert me mateloos. Goed, ik heb ook een berichtje voor jou, meneer de psychopaat. Een bericht dat de zelfvoldane grijns die ik niet kan zien, maar waarvan ik weet dat hij er zit, in één klap van je gezicht zal wegvagen.
‘Ik heb Bradley gesproken, honey-love,’ roept Callie.
Ik sluit mijn e-mailprogramma af.
‘En?’
Ze glimlacht. ‘Volgens mij pieste hij bijna in zijn broek van opwinding. Binnen een halfuur is hij hier.’
‘Mooi. Zeg tegen de receptie dat ze hem naar de vergaderruimte op de eerste verdieping moeten sturen.’
Zoals beloofd arriveert Bradley Cummings binnen 25 minuten. Hij ziet er net zo uit als de laatste keer dat ik hem zag. Een stoer, aantrekkelijk uiterlijk, een onberispelijk pak. Lang. Callie, die zich niet snel ergens voor geneert, had me vergast op vele verhalen over de avontuurlijke, woeste seks die ze hadden gehad. ‘Heel bevredigend,’ had ze hem geclassificeerd.
Hij had het eenvoudig gehouden. Alleen hij en een cameraman.
‘Bedankt dat je bent gekomen, Bradley.’
‘Callie heeft me aan de telefoon de korte versie verteld. Geen enkele journalist met ook maar een greintje zelfrespect kan dit aan zich voorbij laten gaan. Hoe wil je het aanpakken?’
‘Ik zal je eerst buiten beeld alle details vertellen. Dan kun je voor de camera alle vragen stellen die nodig zijn om het verhaal af te maken.’
‘Uitstekend.’
‘Er is één ding, Brad. Dit moet het journaal van zes uur halen.’
‘Geloof me, dat zal geen enkel probleem zijn.’
‘Fijn. Verder wil ik er zeker van zijn dat bepaalde informatie over deze zaak door mij voor de camera wordt meegedeeld. Je zult het wel begrijpen wanneer je hoort wat het is. Het is heel belangrijk dat ík dit vertel en niemand anders.’
Hij kijkt me weifelend aan. ‘Kan ik ervan op aan dat dit verhaal geen verzinsel is, Smoky?’
‘Je wilt natuurlijk weten of ik je gebruik en het antwoord is ja. Maar...’ ik steek een vinger op. ‘Elk detail klopt. Het verhaal is helemaal waar. Jouw reportage dient echter ook twee andere doelen: je waarschuwt mogelijke toekomstige slachtoffers en je geeft mij de kans deze moordenaar flink kwaad te maken. Dat is ook de reden waarom ik degene ben die dit moet vertellen. Je moet deze vent als een handgranaat zien, Brad. Ik ga de pin eruit trekken.’ Ik haal mijn schouders op. ‘En degene die de pin eruit trekt, loopt het risico in de ontploffing te worden meegesleurd.’
Hij kijkt me vorsend aan, peilt mijn oprechtheid. ‘Goed. Ik vertrouw je. Vertel op.’
In de twintig minuten die daarop volgen geef ik hem een gedetailleerd overzicht van wat er in de afgelopen vijf dagen is gebeurd. Hij verstaat zijn vak, maakt aantekeningen, stelt hier en daar een vraag. Wanneer ik klaar ben, leunt hij achterover.
‘Wauw,’ zegt hij. ‘Dit is echt... heel bijzonder. Datgene wat je per se zelf wilt vertellen, betreft zeker de inhoud van de glazen pot?’
‘Inderdaad. Een van de redenen waarom het belangrijk is dat ik het moet vertellen en niemand anders, is dat het hem razend zal maken. Waarschijnlijk fixeert hij die woede op degene die het nieuws brengt.’
‘Juist,’ zegt Bradley in gedachten verzonken. ‘Vooruit, aan de slag dan maar.’
Brad is heel goed voor de camera. Zijn vragen zijn scherp en zakelijk, maar niet agressief. Hij is aanbeland bij de cruciale vraag.
‘Special Agent Barrett, u hebt verklaard dat u onthullende informatie bezit met betrekking tot de inhoud van de glazen pot die hij u heeft gestuurd. Kunt u daar iets over vertellen?’
‘Jazeker, Brad. We hebben de pot laten openmaken en de inhoud laten analyseren. Zo hebben we ontdekt dat het vlees dat erin zat geen mensenvlees is. Het was vlees van een rund.’
‘Wat houdt dat in?’
Ik draai me een beetje om, zodat ik recht in de camera kijk. ‘Dat houdt in dat hij niet degene is die hij beweert te zijn. Hij is geen afstammeling van Jack the Ripper. Waarschijnlijk gelooft hijzelf van wel. Ik betwijfel of hij wist wat er in die glazen pot zat.’ Ik schud mijn hoofd. ‘Triest, eigenlijk. Zijn leven is één grote leugen en hij beseft het niet eens.’