‘Het komt er dus opnieuw op neer dat hij gestoord is. En degene die hem heeft geïndoctrineerd is nog gestoorder.’
‘Inderdaad.’
Ik staar nadenkend voor me uit. Voorspelbaar en onvoorspelbaar. Gedreven door zowel rede als krankzinnigheid. Geweldig. Toch had ik het gevoel dat we hem nu iets beter kenden.
‘Dank u wel, dokter Child. U hebt ons als altijd enorm geholpen.’
Zijn trieste, vermoeide ogen kijken me aan. ‘Dat is nu eenmaal wat ik doe, Special Agent Barrett. Ik zal ervoor zorgen dat je mijn rapport krijgt. Wees alsjeblieft op je hoede voor deze man. Dit is iets heel nieuws. Hoewel nieuw vanuit een wetenschappelijk oogpunt heel interessant kan zijn...’ Hij zwijgt even en kijkt me recht aan. ‘In werkelijkheid is “nieuw” gewoon een ander woord voor “gevaarlijk”.’
Ik voel dat de draak bij deze woorden demonstratief haar kop opheft. ‘Ik zal u eens vertellen hoe wij het van onze kant zien, dokter. Hoe hij het doet en waarom hij het doet? Dat is misschien nieuw. Maar wat hij doet?’ Ik schud met een somber gezicht mijn hoofd. ‘Moord blijft moord.’
41
‘Vertel me alles.’
Ik zit in het kantoor van AD Jones. Hij heeft me bij zich geroepen zodat ik hem kan bijpraten over de voortgang van de zaak. Wanneer de naam Tommy Aguilera valt, onderbreekt hij me.
‘Wacht even... Aguilera? Die werkt nu toch voor zichzelf?’
‘Hij is goed, meneer. Echt heel goed.’ U hebt geen flauw idee hoe goed, denk ik bij mezelf.
‘Ik weet dat hij goed is. Daar gaat het niet om.’ De uitdrukking op zijn gezicht is zuur. Alsof hij op een citroen zuigt. ‘Ik zal het deze keer door de vingers zien, Smoky. In het vervolg wil ik dat je mij eerst om toestemming vraagt voordat je er iemand van buitenaf bij haalt.’
‘Begrepen.’
‘Ga verder.’
Ik maak mijn verhaal af en eindig met mijn bezoek aan dokter Child. Hij denkt even na, vouwt dan zijn handen en legt ze op zijn bureau. ‘Eens zien of ik alles goed heb begrepen. Hij heeft twee vrouwen vermoord. Telkens wanneer hij dit doet, stuurt hij jou er een video-opname van. Hij heeft een partner. Hij is door jou geobsedeerd, zozeer zelfs dat hij je huis is binnengeslopen, en je telefoon en auto van afluisterapparatuur heeft voorzien. Hij heeft een persoonlijke aanval uitgevoerd op de rest van je team en met nieuwe aanvallen gedreigd. Naast die ene partner zoekt hij ook contact met andere mogelijke seriemoordenaars. Hij is niet wie hij denkt dat hij is. Heb ik het tot zover goed?’
‘Ja, meneer.’
‘Je hebt vingerafdrukken, je hebt waarschijnlijk dna . Je weet wat zijn verkenningsmethode vooraf is – en de belangrijkste aanwijzing die je op dit moment opvolgt betreft een zoektocht naar andere sites waarvoor hij zich mogelijk heeft aangemeld. Dat is het toch?’
‘Dat is een vrij goede samenvatting, ja. Ik wil nog twee andere dingen gaan doen en daarvoor heb ik uw toestemming nodig.’
‘Wat zijn die dingen dan?’
‘Ik wil hiermee naar de media stappen.’
Er verschijnt een behoedzame blik in zijn ogen. Meestal moeten we niets van de media hebben. Wanneer we ertoe worden gedwongen of denken dat het wellicht nuttig kan zijn, staan we ze soms te woord. Dit is zo’n moment. Ik moet hem er alleen van zien te overtuigen.
‘Waarom?’
‘Om twee redenen. Ten eerste uit veiligheidsoverwegingen. Hoewel we ons langzaam maar zeker een beeld van hem beginnen te vormen, kunnen we niet voorspellen wanneer we hem zullen oppakken. We moeten de bevolking waarschuwen. Het is de hoogste tijd.’
Hij knikt onwillig. ‘Wat is de tweede reden?’
‘Volgens dokter Child kan hij ontregeld raken wanneer hij te horen krijgt wat de glazen pot in werkelijkheid bevat. Heel erg ontregeld. Misschien stort hij wel in. We moeten het proberen. Tot nu toe heeft hij heel koelbloedig gehandeld. Dit is een stukje informatie dat wij hebben en hij niet. Het is een goed wapen. Ik wil het gebruiken.’
‘Straks gaat hij door het lint, Smoky. Dan heb ik het niet over de misselijkmakende ellende die hij tot nu toe heeft uitgehaald. Dan heb ik het over een directe aanval op jou.’
‘Ja, meneer. Die mogelijkheid bestaat. En dan hebben we hem.’
Hij werpt me een ondoorgrondelijke blik toe. Staat op en loopt naar het raam. Met zijn rug naar me toe gaat hij verder: ‘Die obsessie van hem met jou...’ Hij draait zich om. ‘Ik wil dat je heel voorzichtig te werk gaat. Ik...’ hij aarzelt even ‘... ik wil geen herhaling van Joseph Sands. Nooit meer.’
Ik ben met stomheid geslagen. Omdat AD Jones zo openlijk zijn emoties toont.
‘Ik ken je al vanaf de eerste dag dat je voor de fbi kwam werken, Smoky. Toen je jong was en enthousiast en nog nat achter je oren. Ik wil niet dat jou iets overkomt. Begrepen?’