‘Laat het me direct weten zodra je iets hebt. Callie, wat heeft het dna tot dusver opgeleverd?’
‘Gene heeft zijn mensen echt het vuur na aan de schenen gelegd, honey-love. Hij zei dat hij aan het eind van de dag de resultaten moet hebben. Als er inderdaad dna aanwezig was en de dader in ons bestand voorkomt, houdt dit in dat we vanavond tegen etenstijd weten wie hij is.’
Iedereen zwijgt en laat de gedachte dat het gezicht van een van onze monsters voor het donker bij ons bekend kan zijn bezinken. De gedachte ook dat we een van hen of beiden voor het eind van de dag achter slot en grendel kunnen hebben.
‘Dat zou nog eens een giller zijn,’ mompelt Alan.
‘Je haalt me de woorden uit de mond,’ antwoord ik. ‘Wanneer kan ik trouwens bij dokter Child terecht?’
‘Vanochtend vanaf tien uur,’ antwoordt Callie.
‘Goed. Callie en Alan – neem contact op met Barry en vraag hoe ver de technische recherche is met het verwerken van de plaats delict van Charlotte Ross.’
‘Komt voor elkaar, honey-love.’
‘Ik ga naar dokter Child.’ Ik kijk hen allemaal aan. ‘We zitten hem op de hielen, mensen. Nu moeten we doorzetten. Snelheid en momentum zijn het belangrijkste.’ Ik kijk op mijn horloge en sta op. ‘Aan de slag.’
Het is tijd om een nieuw net uit te werpen.
Ik klop op de deur van dokter Childs kantoor voordat ik hem opendoe. Hij zit achter zijn bureau een dik dossier te lezen. Wanneer ik mijn hoofd om de hoek steek, kijkt hij op en hij glimlacht.
‘Smoky. Fijn je te zien. Kom binnen, kom binnen.’ Hij gebaart naar de stoelen voor zijn bureau. ‘Ga zitten. Ik moet nog even iets opzoeken in mijn aantekeningen. Fascinerende zaak.’
Ik ga zitten en wacht terwijl hij de papieren voor hem doorleest. Dokter Child is achter in de vijftig. Witte haren, bril en baard. Hij ziet eruit alsof hij in de zestig is. Hij is altijd moe en in zijn ogen ligt een gekwelde blik die nooit verdwijnt, zelfs niet wanneer hij lacht. Hij gluurt al bijna dertig jaar in het hoofd van seriemoordenaars. Zal ik er over twintig jaar ook zo uitzien? vraag ik mezelf af.
Wat betreft nuttige inzichten over de drijfveren van deze monsters is hij de enige persoon in wie ik meer vertrouwen heb dan in James en mezelf.
Hij knikt peinzend en kijkt dan op. Leunt achterover in zijn stoel. ‘Jij en ik hebben eerder samengewerkt, Smoky. Je weet dus dat ik de neiging heb dingen te veinzen. Ik vermoed dat ik dat nu ook in grote mate zal doen. Heb je daar bezwaar tegen?’
‘Absoluut niet, dokter. Ga uw gang.’
Hij vouwt zijn vingers onder zijn kin in elkaar. ‘Ik zal doen alsof het om één enkel individu gaat. Het personage Jack jr. is de belangrijkste, dominante persoonlijkheid. Ben je dat met me eens?’
Ik knik.
‘Mooi. Er zijn twee verschillende verklaringen voor wat zich hier afspeelt. De eerste is mogelijk, maar naar mijn idee onwaarschijnlijk. Dat is dat hij alles speelt. Dat zijn bewering dat hij een afstammeling van Jack the Ripper is een onderdeel is van een toneelstukje, bedoeld om jou zand in de ogen te strooien. Persoonlijk vind ik deze verklaring overdreven paranoïde en onproductief.
De tweede is veel waarschijnlijker en zeer, zeer ongebruikelijk. Dan hebben we het over de vraag of menselijke eigenschappen aangeboren of aangeleerd zijn, een kwestie van opvoeding versus karakter. Een soort langetermijnhersenspoeling dus. In dit laatste geval heeft iemand heel veel tijd uitgetrokken om Jack jr. zijn nieuwe identiteit in te prenten. Naar mijn mening moet dit op zeer jonge leeftijd zijn begonnen om succesvol te kunnen zijn. Het ligt voor de hand dat dit door één of beide ouders is gedaan.
We weten inmiddels dat de meeste seriemoordenaars dezelfde voorgeschiedenis hebben. Hierbij speelt mishandeling vanaf heel jonge leeftijd vaak een rol. Deze kan fysiek zijn of seksueel, maar meestal is het beide. Dit leidt tot een enorme woede die ze niet op hun misbruiker kunnen botvieren, omdat die groter en sterker is dan zij, iemand met een emotionele vertrouwenspositie, met macht. De misbruiker is vrijwel altijd de vader of de moeder. De misbruikte houdt van deze persoon en is ervan overtuigd dat de mishandeling gerechtvaardigd is. Wordt veroorzaakt door iets wat hijzelf verkeerd heeft gedaan.
De woede heeft een uitlaatklep nodig. Wanneer in de directe omgeving een doelwit ontbreekt, uit deze zich vrijwel onveranderlijk op de volgende drie manieren. Ten eerste via geweld jegens henzelf: chronisch bedplassen. Vervolgens via geweld jegens hun omgeving: het stichten van kleine brandjes. En ten slotte escaleert het tot geweld jegens andere levende wezens: het martelen en doden van kleine dieren. Zodra ze eenmaal volwassen zijn, leidt dit tot een voor hen logische voortzetting: andere mensen leed berokkenen.