Nadat hij eerst dramatisch zijn ogen ten hemel had geslagen, beloofde hij dat hij buiten zou wachten, maar niet voordat hij haar tegen zich aan had getrokken en haar grondig had gekust.
Wat wilde ze zich graag aan zijn brede schouders vastklampen en hem vertellen dat ze panisch van angst was! In plaats daarvan liep ze de drogist binnen om een stuk of vijf zwangerschapstests te kopen.
Eenmaal terug in de villa, zei ze dat ze wat privacy nodig had om haar nieuwe kleding te passen en een geschikte outfit te kiezen voor hun diner op het terras. Toen hij haar kuste en toevertrouwde dat ze hem de gelukkigste man op aarde zou maken als hij mocht toekijken, klakte ze ongeduldig met haar tong en stuurde hem weg. Opnieuw kuste hij haar, maar toen was ze eindelijk, eindelijk alleen.
Met trillende handen opende ze de verpakkingen. Ze dronk zo veel mogelijk water en deed de ene test na de andere, maar steeds was de uitslag hetzelfde: ze was zwanger. Zwanger!
Hoe was dat in hemelsnaam gebeurd? Tenslotte slikte ze al bijna een jaar de pil – niet als voorbehoedsmiddel, maar omdat haar gynaecoloog had gezegd dat het tegen de hevige maandelijkse krampen zou helpen.
Terwijl ze in de spiegel staarde, realiseerde ze zich wat er was gebeurd. Normaal gesproken nam ze de pil in voordat ze naar bed ging. Toen ze naar deze villa waren gegaan, was ze zo opgewonden geweest over hun eerste nacht samen dat ze alles was vergeten – ook de strip die in haar kamer in haar vaders villa lag. Verslagen liet ze zich op de koele marmeren vloer zakken. Pas twee dagen – en nachten – later waren ze teruggegaan om hun spullen te halen.
Een snik dreigde aan haar lippen te ontsnappen, en ze drukte haar hand tegen haar mond om het geluid te smoren. Ze had drie dagen gemist! Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Nu was ze zwanger; ze droeg Nicolo’s baby in haar buik, een klein, hulpeloos wezentje. Niet gepland, en ongetwijfeld niet gewenst door zijn of haar vader.
‘Alessia? Lieverd, is alles in orde?’
Met bonzend hart schoot ze overeind en gooide alle verpakkingen en tests in de prullenbak.
‘Alessia, geef antwoord. Ben je ziek?’
‘Nee.’ Haar stem klonk hoog en vreemd. ‘Ik bedoel, ja. Ik ben, eh… ongesteld geworden, en –’
‘Liefje, maak de deur open.’
‘Nee! Per favore. Ik heb toch gezegd wat er is?’
Nick kneep zijn ogen tot spleetjes. Aangezien hij opgegroeid was met twee zussen, vormden vrouwendingen niet bepaald een geheim voor hem. Isabella had nooit ergens last van, Anna daarentegen liep altijd twee dagen rond met een warmtekussen tegen haar buik. Geen enkele vrouw die hij ooit had gekend, moest er echter zo hard van huilen als Alessia. Het kon hem niet schelen of ze alleen wilde zijn; als zijn prinses pijn had, zou hij er alles aan doen om haar te helpen. ‘Ik kom naar binnen,’ zei hij op een toon die geen tegenspraak duldde.
‘Nee, Nicolo!’
Haar protesten negerend, gooide hij de deur open. Bij het zien van haar rode opgezwollen ogen en betraande gezicht, brak zijn hart. ‘O, lieverd toch.’
‘Nicolo,’ zei ze met bevende stem, waarna ze zich onmiddellijk in zijn armen wierp.
Zonder aarzelen tilde hij haar op en droeg haar naar de slaapkamer, waar hij op de met fluweel beklede stoel ging zitten. Zodra hij haar hoofd tegen zijn borstkas had gevlijd, wiegde hij haar zacht heen en weer terwijl hij ondertussen geruststellende woordjes mompelde.
Na wat een eeuwigheid leek te duren, werd haar gesnik minder, tot ze helemaal ophield met huilen. Toen keek hij haar onderzoekend aan. Instinctief wist hij dat dit niet ging om maandelijkse krampen. ‘Prinses.’ Teder streek hij een haarlok achter haar oor. ‘Wat is er toch aan de hand?’
Alessia voelde zich beschermd en veilig in zijn armen. Ze wist dat hij een goed mens was, en toen ze hem aankeek, zag ze zijn bezorgde blik. Hier had hij vast niet op gerekend. Ze zou kunnen liegen, ze zou kunnen zeggen dat ze moest huilen omdat ze heftige krampen had.
‘Alessia, vertel het me,’ zei hij, terwijl hij haar hand pakte om er een kus op te drukken. ‘Vertel me waarom je zo moest huilen.’
De tijd leek even stil te staan; toen haalde ze diep adem en fluisterde: ‘Nicolo, ik ben zwanger.’
Hoofdstuk 12
Zwanger.
Het woord galmde na in Nicks hoofd, en het klamme zweet brak hem uit. Alessia was zwanger. Als er iets was wat een man nooit wilde horen van zijn minnares, dan was het dat. In de loop der jaren was hij eraan gewend geraakt dat vrouwen af en toe de meest schokkende dingen zeiden. Ik houd van je, was er een van. Of: ik weet dat je geen serieuze relatie wilt, maar… Een van de meest gedenkwaardige tot dusver was: wat zullen mijn vriendinnen zeggen als we uit elkaar gaan? Geen enkele vrouw had echter ooit tegen hem gezegd dat ze…