‘Nicolo,’ fluisterde ze. ‘Mio amante.’
Ze had hem haar minnaar genoemd, en dat was hij ook, dacht hij vurig. Het was wat hij wilde zijn en zou zijn… Toen hield hij op met nadenken en vergat alles om zich heen.
Het was een bewolkte dag, maar dat deerde hen niet. Nadat ze samen hadden gejogd, namen ze een douche en vrijden ze opnieuw. Daarna genoten ze van een heerlijke maaltijd – bereid door het personeel dat bij de villa hoorde – en praatten en lachten met elkaar.
Hand in hand wandelden ze over het pad tussen de oude olijfbomen, door de kleine wijngaard en langs de stal met vijf paarden. De rust en afzondering waren alles wat Nick zich op dat moment had kunnen wensen. ‘Ben je gelukkig?’ vroeg hij, nadat ze een heuvel hadden beklommen en stilstonden om het uitgestrekte landschap te bewonderen.
‘Heel erg. Het is hier prachtig, en om hier met jou te zijn… Hoe heb je dit huis gevonden?’
‘Als je me betaalt, vertel ik het misschien.’
‘Wat is de prijs?’
‘Een kus,’ zei hij, zich naar haar toe draaiend.
Koket knipperde ze met haar ogen. ‘U bent een keiharde onderhandelaar, signore.’ Toen ging ze op haar tenen staan en gaf hem een vluchtige zoen op zijn wang.
‘Noem je dat een kus?’ riep hij quasiontstemd uit, waarna hij haar bij haar middel greep en achterover liet leunen. ‘Dit,’ zei hij, terwijl hij haar een klein kreetje hoorde slaken, ‘is pas een echte kus!’ Lachend gaf hij haar een melodramatische kus, die al snel uitmondde in een liefkozing vol passie en tederheid.
Samen lieten ze zich op het gras vallen, en met een zucht liet ze haar hoofd tegen zijn schouder rusten. Hoe had hij ooit kunnen denken dat ze kil en hooghartig was, terwijl het nu zo overduidelijk voor hem was dat ze een van de warmste en gulste mensen was die hij kende. Ze was fantastisch. Nog nooit had hij zoveel van het gezelschap van een vrouw genoten. Als hij eerlijk was, moest hij toegeven dat het meer was. Zijn gevoelens voor haar waren intenser, belangrijker. Het leek meer op…
Verbaasd keek hij op. Rustig aan, zei hij tegen zichzelf. Het was zeker waar dat ze slim, grappig en beeldschoon was. Hij vond het heerlijk om met haar te praten, speels te redetwisten en met haar te vrijen, maar het was alleen maar seks. Ongelooflijk goede seks. Haar gebrek aan ervaring, waar ze zich van tevoren zorgen over had gemaakt, had hem beslist niet gestoord. Ze was de meest ontvankelijke minnares die een man zich maar kon wensen.
Wat een geluk ook dat ze aan de pil was, aangezien hij aan alles had gedacht behalve een voorbehoedsmiddel. Toch stoorde het hem enigszins, want stel je voor dat ze de pil slikte omdat ze al een minnaar had? Nee, ze was er de vrouw niet naar om van het ene bed in het andere te duiken, dacht hij, de gekmakende gedachte onmiddellijk uit alle macht weer onderdrukkend. Ze was gewoon zo verstandig voorzorgsmaatregelen te treffen, dat was alles.
Onwillekeurig dacht hij terug aan de afgelopen nacht. De eerste keer dat hij haar intiemste plekje met zijn mond had geliefkoosd, was ze gechoqueerd geweest, maar ze had zich al snel overgeven aan de bevrediging die hij haar had geschonken. Zijn naam was als een snik over haar lippen gekomen…
Allemachtig, als hij zo bleef denken, zou hij haar ter plekke uitkleden en opnieuw de liefde met haar bedrijven.
‘Nicolo?’
Voor hij antwoord gaf, schraapte hij zijn keel. ‘Ja, liefste?’
‘Zou het heel erg zijn als ik je vroeg om mee terug te gaan naar de villa?’
Zijn hart maakte een sprongetje. ‘Als je dat wilt…’
‘Ik wil jóú, Nicolo,’ zei ze blozend.
De kwetsbare blik in haar ogen raakte hem diep vanbinnen. Zonder iets te zeggen stond hij op, trok haar omhoog en nam haar in zijn armen om haar te kussen. Daarna gingen ze terug naar het huis en naar bed – hún bed. Met een zucht verwelkomde ze hem, en al zijn twijfels verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ze was helemaal van hem.
Met een slapende Alessia in zijn armen lag Nick naar het plafond te staren. De zon zakte al achter de heuvels, waardoor de schaduwen in de slaapkamer steeds langer werden. Hij vond het maar niets dat de dag al ten einde liep, want dan was het binnenkort alweer tijd om terug te gaan naar de echte wereld.
Toen ze met een zucht dichter tegen hem aan kroop, verstevigde hij als vanzelf zijn greep op haar. Zodra ze wakker was, zou hij haar vertellen welke beslissingen hij had genomen. Om te beginnen zou hij haar vader zonder beperkingen het geld lenen om de wijnmakerij en wijngaard weer tot een succes te maken. Hij had alleen uit woede om een meerderheidsaandeel gevraagd, en die emotie voelde hij allang niet meer.
Daarnaast was hij tot de conclusie gekomen dat hij onmogelijk twee weken kon blijven. Dat had hij al geweten toen hij ermee had gedreigd, maar ook op dat moment had hij zich laten leiden door zijn gevoelens en niet door zijn gezond verstand. Er was te veel te doen in New York, en hij had te veel verplichtingen om veel langer te kunnen blijven. Maar hij zou terugkomen, dat zou hij haar duidelijk maken.