Nick trok haar tegen zich aan en kuste haar zo langzaam mogelijk, want hij wilde alle tijd voor haar nemen. Net toen hij zich afvroeg of hij toch niet te hard van stapel liep, kreunde ze, ging op haar tenen staan en deed haar lippen vaneen voor hem.
Prompt hield hij op met nadenken, overweldigd door haar zoete smaak en haar zachte lichaam, dat zo perfect aanvoelde tegen het zijne – haar borsten tegen zijn borstkas, haar armen om zijn nek, haar heupen die, dankzij haar sexy pumps, tegen de zijne drukten.
Met een hand streelde hij de zijdezachte huid van haar blote rug, waarna hij haar achterste omvatte en haar een stukje optilde.
‘Nicolo,’ zei ze met een zucht tegen zijn lippen.
Dat was het enige wat zei ze, maar zijn hart begon er nog harder van te bonzen. ‘Ja, mijn liefste,’ mompelde hij, voordat hij haar omdraaide om de haakjes boven aan haar halterjurk los te maken. Zijn vingers voelden te groot en onhandig aan, en het leek eindeloos lang te duren voordat het hem eindelijk lukte en het lijfje van haar jurk langzaam naar beneden gleed.
Toen ze het beschermend voor zich hield, boog hij zich voorover om kusjes te drukken op de gevoelige huid onder aan haar hals. Heel zachtjes beet hij haar vervolgens, en kreunend liet ze haar hoofd naar voren hangen, waardoor haar blonde lokken over haar schouders vielen. Met het puntje van zijn tong likte hij over haar verhitte huid; daarna plaatste hij een spoor van vederlichte kusjes langs haar hele ruggengraat.
Haar zachte kreetjes van genot werden hem bijna te veel; hij pakte haar bij haar schouders vast en draaide haar weer om. Zijn hart sloeg een slag over toen hij de blik in haar ogen zag. Alles waar een man van kon dromen, was erin te zien: verlangen, begeerte, en nog iets wat hem haar naam deed prevelen voordat hij hongerig bezit van haar mond nam.
Toen ze zijn kus zonder enige terughoudendheid beantwoordde en zacht op zijn onderlip beet, voelde hij de adrenaline door zijn aderen stromen. Hij verdiepte de kus tot ze zich hulpeloos aan hem vastklampte, waarna hij haar hals en haar schouders begon te liefkozen. Er trokken huiveringen door haar lichaam, en naar adem happend, verstrengelde ze haar vingers in zijn haar. Het vergeten lijfje van de jurk viel naar beneden.
‘Mia bella Alessia.’ Zijn stem klonk schor toen hij haar met bevende handen verder uit haar jurk hielp. De zijde ritselde toen hij het kledingstuk over haar heupen, haar achterste en haar dijen schoof tot het in een gouden cirkel om haar heen op de grond lag.
‘Nicolo, alsjeblieft,’ smeekte ze hem met een snik in haar stem.
Het was duidelijk wat ze van hem vroeg, maar hij wist ook dat er niet veel voor nodig zou zijn om hem zijn zelfbeheersing te laten verliezen. Zijn lijf voelde gespannen aan, en diep in zijn onderlichaam had zich een warm gevoel van opwinding gevormd. Toen hij haar in zich opnam, van haar schitterende ogen en gezwollen lippen tot haar zwarte kanten string, trok er een huivering door zijn gespierde lijf. Hij wilde haar dat laatste kledingstuk uittrekken, zodat zijn handen en ogen vrij spel hadden, zodat hij haar kon nemen…
Moeizaam hapte hij naar adem, waarna hij zijn vingers teder met de hare verstrengelde. Nadat hij haar had geholpen uit haar jurk te stappen, liet hij haar handen weer los en trok behoedzaam de dunne stof van haar string naar beneden over haar slanke benen.
Eenmaal onderaan keek hij omhoog – en even stond zijn hart stil. Zijn prinses had het gezicht van een engel van Botticelli, het lichaam van een Venus: parmantige borsten, lichtroze tepels, een smal middel en ronde heupen. Haar benen waren lang, en haar vrouwelijkheid lag verborgen achter kleine honingblonde krulletjes… Ze was exquise; alles wat een man zich maar kon wensen.
Haar ademhaling was gejaagd en oppervlakkig, de blik in haar ogen koortsachtig. Toen ze zich wilde bedekken met haar armen, hield hij haar tegen. ‘Je bent beeldschoon,’ zei hij. ‘Mooier dan ik me ooit had kunnen voorstellen.’
Zodra hij een kleine glimlach op haar gezicht zag verschijnen, kwam hij omhoog om haar te overladen met kussen tot ze zijn naam fluisterend begon te herhalen.
‘Ja,’ zei hij ademloos. ‘Ja, lieverd.’ Terwijl hij haar gezicht nauwlettend in de gaten hield, omvatte hij haar borsten met zijn handen. O, hemel, wat voelde ze zacht en verrukkelijk; als vanzelf wreef hij met zijn duimen over haar tepels, waarop ze een kreet slaakte.
Toen ze zich trillend aan hem vastklampte, vroeg hij: ‘Vind je dat fijn?’ Hij keek haar onderzoekend aan. ‘Vertel me wat je fijn vindt, liefje,’ fluisterde hij, waarna hij zich vooroverboog om het gevoelige topje van haar borst te likken en in zijn mond te nemen.
Haar knieën begaven het vrijwel onmiddellijk, maar hij ving haar op en droeg haar naar het bed dat speciaal ontworpen leek voor zijn prinses. De zijden lakens waren even zacht als haar huid, de blauwe kleur even levendig als haar ogen.