Op de een of andere manier hadden ze het diner overleefd, hoewel het hem nog verbaasde dat het hele huis niet in vlammen was opgegaan door het opwindend hete spel dat ze hadden gespeeld. Het was bijna onmogelijk geweest intelligente gesprekken te voeren terwijl hij haar heimelijk aanraakte. En toen hij haar bijna tot een hoogtepunt had gebracht, dat was…
Er bewoog een spiertje in zijn kaak, en hij greep het stuur steviger vast terwijl hij een zijdelingse blik op haar wierp. Nadat ze hem had gevraagd waar ze heen gingen, had ze niets meer gezegd. Nu zat ze met kaarsrechte rug strak naar voren te kijken. Was ze aan het fantaseren over wat er zo dadelijk zou gaan gebeuren? Werd ze al week bij de gedachte aan zijn aanrakingen? Of maakte ze zich zorgen, omdat ze blijkbaar bang was dat ze niet aan zijn verwachtingen zou voldoen?
Even vroeg hij zich af of ze echt zo naïef was, of dat het om een zeer slimme list ging. Het maakte niet uit, hield hij zichzelf streng voor, maar hij wist dat het er wel degelijk toe deed. Stel je voor dat alles wat hij met haar zou doen, nieuw voor haar was. Stel je voor dat hij de eerste zou zijn die haar liet kennismaken met dingen die haar zouden doen kreunen en smeken om te stoppen met de verrukkelijke kwelling, zoals ze vanmiddag ook had gedaan…
Verdorie!
Ongemakkelijk schoof hij heen en weer op zijn stoel – als hij zo bleef doorgaan, zouden ze nooit aankomen bij de villa die hij had gehuurd. O, de hemel zij dank, daar doemde de afslag op, precies zoals de makelaar het had beschreven, een smal grindpad met aan weerszijden knoestige olijfbomen en een openstaand ijzeren hek. Daarna reden ze nog een stukje door tot ze de lichten van villa Riposante zagen.
Het had geen minuut langer moeten duren.
Alessia huiverde toen ze uitstapte.
‘Hier,’ zei hij, en hij trok zijn smokingjasje uit en legde het om haar schouders. ‘Zo blijf je warm tot we binnen zijn.’
Hoewel ze het helemaal niet koud had, knikte ze, omdat ze niet wilde toegeven dat ze doodsbang was. Niet voor hem – dat was allang verleden tijd – maar omdat ze er nog steeds van overtuigd was dat ze hem zou teleurstellen. Om haar gedachten af te leiden, keek ze om zich heen. Alleen een machtige man kon in korte tijd zo’n prachtige villa regelen, dacht ze bij zichzelf.
Ondertussen had hij zijn arm om haar schouders gelegd en haar naar de zware houten deur met koperbeslag geleid. Toen hij de deur voor hen openmaakte, hield ze het niet langer vol. ‘Nicolo,’ zei ze ademloos. Dit was een vergissing. Ze had hem nooit moeten laten denken dat ze… ‘Nicolo, luister,’ zei ze gespannen, maar voor ze verder kon gaan, had hij haar in zijn armen genomen en opgetild.
‘Je hoeft je geen zorgen te maken,’ zei hij schor. ‘Laat het gewoon gebeuren.’ Met zijn elleboog duwde hij de deur dicht, waarna hij haar verder de villa in droeg.
Nadat ze haar armen om zijn nek had geslagen, verborg ze haar gezicht in zijn hals. Het was een kleine geruststelling om te voelen dat zijn hart even hard tekeerging als het hare.
De villa was schitterend. Het met fresco’s versierde plafond en de lichtgrijze stenen vloer baadden in een warme gloed dankzij de sfeerverlichting. Een steile houten trap voerde hen naar een slaapkamer, waarin brandende kaarsen in hoge zilveren kandelaars en vazen met heerlijk geurende orchideeën stonden. In de leistenen open haard brandde een rustgevend vuur.
Alles verbleekte echter bij het grote hemelbed. Voor ze opnieuw in paniek kon raken, zette hij haar voorzichtig op de grond en hield haar even dicht tegen zich aan. Onwillekeurig hapte ze naar adem bij het voelen van zijn erectie. Toen hij haar hand vastpakte, dacht ze dan ook dat hij die tegen zijn rits wilde drukken, maar tot haar verbazing begon hij tedere kussen op haar vingertoppen te drukken. Het eenvoudige gebaar was zo lief, zo ontroerend, dat ze een brok in haar keel kreeg.
Na een laatste kus liep hij naar de deur om hem dicht te doen. Vervolgens bleef hij daar staan met een ondoorgrondelijke uitdrukking op zijn gezicht.
Geduldig wachtte ze tot hij naar haar toe zou komen en haar zou aanraken, maar er gebeurde niets. Hij bleef daar staan en hield haar met haviksogen in de gaten.
Plotseling begreep ze het: hij had zijn werk gedaan. De auto, de villa, de bloemen, de open haard. Het was allemaal zeer romantisch, maar nu was zij aan zet. Dat ze zich er niet klaar voor voelde, was niet zijn probleem. Nadat ze een keer diep had ademgehaald, sloot ze haar ogen en maakte aanstalten om de haakjes van haar jurk los te maken.
‘Nee.’
Haar ogen vlogen weer open.
Vastberaden kwam hij op haar af, pakte haar bij haar polsen beet en bracht haar handen weer omlaag. ‘Ik wil je uitkleden,’ fluisterde hij hees.
Kon een man iets verleidelijkers zeggen tegen zijn minnares? Haar hart maakte een sprongetje, en er verscheen een brede glimlach op haar gezicht. ‘Dat wil ik ook,’ zei ze eenvoudig.