Dio. Ze was vochtig van verlangen, vreselijk opgewonden en het bloed raasde door haar aderen. Wat zou het eenvoudig zijn hem nu al toegang te geven. Als ze haar hand onder de tafel op de zijne legde, zou ze zijn hand naar boven kunnen leiden, naar haar –
Uit haar keel steeg een klein geluidje op, waarop iedereen aan tafel ophield met praten en tot haar verschrikking naar haar keek. Hemeltjelief, ze moest iets zeggen, maar er kwam niets over haar lippen. Wanhopig keek ze naar Nicolo, die een triomfantelijke blik in zijn ogen had. O, hij wist precies wat er met haar aan de hand was, zei het stemmetje in haar achterhoofd.
Na een oneindig lang moment haalde hij zijn hand van haar dij, balde hem tot een vuist en bracht hem naar zijn mond om zogenaamd een beleefde maar hoorbare gaap te verbergen. ‘Mi dispiace,’ zei hij met een charmante glimlach. ‘Het ligt echt niet aan het gezelschap. Dit was een heerlijke avond, maar ik ben al sinds gisterochtend vroeg in de weer.’
De gasten knikten begrijpend, waarna ze hun servetten op de tafel legden, hun stoelen naar achteren schoven en afscheid begonnen te nemen.
Hoffelijk hielp Nicolo haar opstaan, waarna hij haar zijn arm aanbood, zodat ze samen de gasten naar de deur konden begeleiden. Terwijl ze de ene na de andere chique auto glimlachend uitzwaaiden, deed ze haar best om haar werkelijke gedachten te verbergen: ze was alleen met Nicolo. Hier had ze naar verlangd, maar nu het moment was aangebroken, was ze bijna verlamd door angst, omdat hun spel een nieuwe wending zou nemen.
Ze was niet bang voor hém – dat nooit. Nee, ze maakte zich zorgen omdat ze vrij zeker wist dat hij een verkeerd beeld van haar had – zoals zij ook een verkeerd beeld van hem had gehad. Ongetwijfeld ging hij er door haar gedrag van de afgelopen uren vanuit dat ze een ervaren, wereldwijze vrouw was. Een vrouw die wist hoe het was om een man te behagen en zelf bemind te worden.
Alles wat ze tot dusver had gedaan, was echter nieuw voor haar. Hoewel ze geen maagd meer was – ze was tenslotte een moderne vrouw – had ze belachelijk weinig verstand van seks. Op de middelbare school was ze met een klasgenoot naar bed geweest, een jongen die al even naïef en onervaren was geweest als zij. Na een paar weken was er een eind gekomen aan hun relatie, hoewel ze wel vrienden waren gebleven. Bijna vier jaar geleden had ze een niet bepaald gepassioneerde relatie gehad met een grafisch ontwerper die iets ouder was dan zij. Na een maand had hij opgebiecht dat hij er eindelijk achter was gekomen dat hij op mannen viel.
Het was niet bepaald de voorgeschiedenis van een vrouw die de afgelopen uren erotisch getinte spelletjes had gespeeld met een man die ongetwijfeld veel aantrekkelijke ervaren vrouwen had gekend. Hij zou ongetwijfeld bepaalde verwachtingen van haar hebben, en ze zou hem vast en zeker teleurstellen.
Zodra de laatste auto uit het zicht was verdwenen, nam Nicolo haar in zijn armen, boog zijn hoofd en fluisterde met zijn lippen tegen haar oor: ‘Wat gaat er in hemelsnaam om in dat lieftallige hoofd van je, prinses?’
Zijn lichaam was zo warm en sterk, dat ze niets liever wilde dan tegen hem aan leunen en zijn lippen op de hare voelen. Tegelijkertijd had ze de neiging hard weg te rennen, voordat hij erachter kwam dat ze zich anders had voorgedaan dan ze was. Ze slikte moeizaam en toverde een geforceerde glimlach op haar gezicht. ‘Niets,’ zei ze gemaakt vrolijk. ‘I-ik ben gewoon… Het is een lange dag geweest.’
‘Alessia.’ Zacht pakte hij haar bij haar schouders beet en draaide haar naar zich toe. ‘Ik weet dat er iets is. Zeg het nou maar.’
Even keek ze naar zijn harde, knappe gezicht, waarna ze haar ogen vlug neersloeg. ‘I-ik denk dat we moeten praten.’
Zo gemakkelijk kwam ze er niet van af. Met lichte dwang tilde hij haar kin op met zijn vinger tot hun ogen elkaar ontmoetten. ‘Ik denk dat we dat al te veel hebben gedaan,’ zei hij hees.
‘Nee, we hebben nog helemaal niets gezegd. We hebben andere dingen gedaan…’
De kus die hij haar gaf, begon teder maar werd steeds hongeriger.
Hij smaakte naar wijn en koffie, naar passie en zijn eigen unieke smaak, realiseerde ze zich met bonzend hart. Hij smaakte naar elke droom die ze ooit had gehad, en naar dromen die ze van zichzelf niet had mogen koesteren. Een paar seconden lang hield ze zich in, maar toen gaf ze zich met een zucht over aan zijn kus. Minuten later legde ze haar handen tegen zijn borstkas. ‘Nicolo,’ fluisterde ze.
Traag hief hij zijn hoofd en keek haar aan. ‘Wat is er, liefje?’
‘Je moet weten dat…’ Ze bevochtigde haar lippen en begon overnieuw. ‘Wat er vandaag is gebeurd, was –’
‘Het was iets wat we allebei niet hadden verwacht.’
‘Ja, dat is waar. Mijn vader… En jouw vader…’