‘Domme vragen bestaan niet,’ zei ze.
Toen hij hoorde hoe jong ze nog klonk, wist hij dat de plannen die hij voor die middag had gehad, niet zouden doorgaan.
Tot zijn verrassing wist ze minstens evenveel over druiven en wijn als hij over investeringen en aandelen. Naarmate ze langer sprak, kreeg haar gezicht meer kleur, werd haar stem sterker en begonnen haar ogen te schitteren.
Zou een andere prinses zonder aarzelen op de grond gaan zitten, dorre bladeren aan de kant vegen en enthousiast raken over een kiem die zo klein was dat hij naast haar moest knielen om hem te kunnen zien? Sterker nog, welke andere vrouw zou zonder acht te slaan op de veeg modder op haar wang zo opgetogen vertellen over groenbemestings- en wintergewassen?
Zijn zus Izzy, misschien, omdat Iz van bloemen en planten hield, maar de vrouwen met wie hij normaal gesproken uitging? Echt niet. Het deed hem denken aan vorig jaar zomer, toen hij met zijn broers en zijn toenmalige vriendin naar Central Park was gegaan. Het was een rampzalig uitje geweest. ‘Getver, er zitten mieren onder deze boom! Ik wil hier weg. Nick, ik ben gestoken, ik wil nu echt weg. Nick, er kruipt een groot ding met lange poten door het gras. Ik wil nú weg!’
‘Als ze niet snel ophoudt, ben ik de volgende die haar lastigvalt,’ had Falco gegromd.
De vrijdag daarop had Nick zoals gebruikelijk met zijn broers in The Bar in SoHo gezeten voor een biertje en een hamburger. Dante had een veelbetekenende blik uitgewisseld met Rafe en Falco, waarna hij op quasionschuldige toon had gevraagd: ‘Hoe gaat het met de klagende dame?’
‘Die wilde zo graag weg, dat ik haar maar heb laten gaan,’ had Nick geantwoord, waarop Rafe zo hard had moeten proesten, dat het bier uit zijn neus liep.
Niemand zou Alessia uitlachen. Geconcentreerd schoof ze de dorre bladeren aan de kant en legde uit dat de groenbemestingsgewassen in de lente ondergeploegd zouden worden om als voeding te dienen voor de nieuwe oogst. Op dat moment kon Nick zich niet langer inhouden; hij nam haar in zijn armen en kuste haar.
Zonder te aarzelen sloeg ze haar armen om zijn nek en trok hem naar zich toe, waardoor ze allebei op de grond belandden.
Ze smaakte naar zonlicht en aarde, naar druiven en de jaargetijden. Het was een unieke smaak: warm, zoet, en onschuldig. Teder rolde hij haar op haar rug, en hij nam haar gezicht in zijn handen en kuste haar vol overgave. Het was alsof hij zijn bloed door zijn aderen kon horen razen, en zijn hart bonsde als een bezetene.
‘Nicolo,’ fluisterde ze.
Alles wat een vrouw ooit van een man kon vragen, zat in dat ene zachtjes gesproken woord. Kreunend trok hij haar nog dichter tegen zich aan, begroef zijn handen in haar haren en ging tussen haar benen liggen, alles vergetend, behalve de overweldigende begeerte die hij voor deze vrouw voelde.
Toen hij haar hals zoende, voelde hij haar veel te snelle hartslag en proefde het zoet en het zout van haar door de zon verwarmde huid. Alle spieren in zijn lichaam leken zich aan te spannen, en zijn erectie werd zo hard, dat het bijna pijn deed. Opnieuw zocht hij haar mond met de zijne om haar te proeven en te plagen. Toen ze haar lippen gretig vaneen deed en hem binnenliet, kreunde hij nogmaals.
Ook zij maakte zachte geluidjes, kreunde en mompelde en fluisterde lieve woordjes. Ze kromde haar rug, greep hem stevig vast en sloeg haar benen om zijn heupen. Tergend langzaam begon ze met haar heupen te bewegen, zodat ze steeds opnieuw langs zijn harde mannelijkheid wreef.
Toen hij haar T-shirt omhoogschoof, zag hij dat ze geen beha aanhad. Zonder aarzelen begon hij haar borsten te liefkozen met zijn lippen en tanden, waarop ze haar hoofd in haar nek wierp en een hese kreet van genot slaakte. Zijn hart maakte een sprongetje toen het tot hem doordrong dat hij haar op deze manier een hoogtepunt had bezorgd.
‘Nicolo,’ zei ze met gebroken stem, terwijl ze haar hand tegen zijn spijkerbroek en harde mannelijkheid drukte.
Met gesloten ogen genoot hij van haar aanraking, tot zijn gezond verstand de overhand kreeg en hij haar hand vastpakte. Toen nam hij ook haar andere hand vast en drukte ze samen tegen zijn borstkas.
‘Nee, niet ophouden!’ fluisterde ze hartstochtelijk. ‘Per favore, io voglio…’
Gepassioneerd kuste hij haar om haar smeekbede te doen verstommen, hoewel hij precies hetzelfde wilde als zij: hij wilde zich in haar verliezen. Maar niet hier.
Wat hij voor zich zag, was een prachtig ingerichte kamer met een hoog plafond, waar hij haar zo langzaam mogelijk zou uitkleden. Daarna zou hij haar in zijn armen nemen om haar op een bed met ivoorkleurig linnengoed te vlijen en haar goudblonde haren als een waaier uit te spreiden over het kussen. Hij wilde haar gezicht kunnen zien als hij haar aanraakte en beminde met zijn mond en handen. Toen hij haar dat in haar oor fluisterde, zag hij het verlangen in haar ogen.