Gefrustreerd begon hij zich uit te kleden. Ze konden allemaal naar de maan lopen! Met een stevige vloek beende hij naakt naar de badkamer, waar hij de marmeren toilettafel vastgreep en dreigend naar zijn eigen spiegelbeeld keek. Wie probeerde hij nu eigenlijk voor de gek te houden? Hij was alleen kwaad op zichzelf, omdat hij zich voor schut liet zetten door een vrouw.
Ja, zijn vader had hem met een gemene list overgehaald hierheen te komen. Als zijn moeder echt naar een stukje van Toscane had verlangd, dan zou Cesare daar toch niet jarenlang mee hebben gewacht? En waarom wilde hij per se investeren in deze wijngaard, die al eeuwenlang in het bezit was van dezelfde familie – mensen die ongetwijfeld niet alleen van de Medici’s afstamden, maar ook van de achterbakse Borgia’s.
Het kon hem niets schelen wat Cesares echte beweegredenen waren, of dat de prins een familiebedrijf naar de knoppen aan het helpen was. Het enige wat ertoe deed, was dat hij gebruikt werd – door zijn vader, die altijd complotten aan het smeden was, door een prins die geen enkel eergevoel had, maar vooral door een vrouw die hem aan het manipuleren was.
Verdorie, hij had het ook láten gebeuren. Zonder zich te realiseren wat er gebeurde, had hij zich steeds meer verloren in het intense verlangen dat ze bij hem opriep – een verlangen dat sterker was dan hij ooit had gevoeld.
Er waren twee mogelijke verklaringen voor haar gedrag: óf ze was bereid letterlijk alles in de strijd te gooien om ervoor te zorgen dat hij in het familiebedrijf zou investeren, óf ze wilde voor een keer wild leven. Het deed er ook niet toe wat de reden was, want hij had schoon genoeg van haar spelletjes. Het ene moment behandelde ze hem alsof hij een minderwaardig onderkruipsel was, en het volgende moment gaf ze zich volledig aan hem over. Deed ze net alsof, of was het echt?
Ach, laten we de feiten onder ogen zien, zei het stemmetje in zijn achterhoofd, de ijsprinses beheerste de kunst van het flirten perfect, en hij was als een goed getrainde poedel door al haar hoepels gesprongen. Het was genoeg geweest. Hij zou zich niet meer door haar laten ringeloren, en hij wist ook al precies hoe hij de situatie naar zijn hand zou kunnen zetten: door met haar naar bed te gaan. Hij zou haar niet teder beminnen, maar haar steeds opnieuw nemen, tot zijn naam als een snik over haar lippen kwam, tot ze zich aan hem vastklampte, tot hij – en het genot dat hij haar schonk – het enige was wat ze wilde. Wanneer ze uitgeput en verzadigd in zijn bed lag, zou hij opstaan, zich aankleden en een cheque voor tien miljoen euro op het nachtkastje gooien. Na alles wat ze hem had aangedaan, verdiende ze het om zich te voelen als de duurste prostituee ter wereld…
‘Merda!’ Met gebalde vuist sloeg hij de spiegel aan scherven. Er welden kleine druppels bloed op uit zijn hand, en vloekend greep hij een handdoek.
Onwillekeurig begon hij te lachen. Was hij soms stapelgek geworden? Had hij nu echt een spiegel stukgeslagen en een bizarre seksuele fantasie gehad omdat hij zich gek had laten maken door een vrouw?
Nadat hij de koudwaterkraan van de douche had opengedraaid, gooide hij de handdoek van zich af en bestudeerde zijn gewonde hand. Het bloedde nauwelijks meer. ‘Genoeg,’ zei hij grimmig, waarna hij onder de koude straal stapte en zijn gezicht ophief. Vanmiddag zou hij Alessia weer zien, maar de rondleiding zou anders verlopen dan ze zou verwachten. Ook zou hij niet aanwezig zijn bij het diner dat ze voor vanavond had gepland, ongetwijfeld om de vrienden van haar vader te laten zien hoe een tamme Siciliano eruitzag.
Dat kon ze mooi op haar buik schrijven. Aan het einde van de dag zou hij alles hebben afgerond en op weg naar huis zijn. En de ijsprinses zou er tegen die tijd achter zijn gekomen wat er gebeurde met mensen die een Orsini uitdaagden.
Na zijn douche trok hij een verschoten spijkerbroek aan met een zwart T-shirt, een zwart leren jack en sportschoenen. Om twee minuten voor één liep hij naar beneden. Heel even vroeg hij zich af of ze misschien niet zou komen opdagen, omdat ze bang was dat ze te ver was gegaan. Zodra hij de voordeur opendeed, zag hij haar echter staan, gekleed in dezelfde soort outfit als hij: een spijkerbroek, T-shirt, jack en gympen. Haar haren droeg ze in een hoge paardenstaart, net zoals toen ze was gaan joggen. Was dat echt pas vanochtend geweest? Hij had het gevoel dat hij hier al maandenlang was.
‘Signore.’
Onwillekeurig hapte hij naar adem toen ze naar hem opkeek. Ze was beeldschoon. Hoe had hij kunnen denken dat ze hooguit even aantrekkelijk was als alle andere vrouwen die hij had gekend? Niet alleen had ze een lieftallig gezicht en grote ogen waarin een man zo zou kunnen verdrinken, maar het was ook duidelijk dat ze intelligent was. En dan haar lange, welgevormde lichaam, waar hij maar zo kort van had kunnen genieten…