Het enige wat hij had kunnen verzinnen, was een slecht grapje maken om de spanning te breken, want anders zou hij hebben gedaan wat ze allebei wilden. Dan zou hij haar bij haar pols hebben vastgegrepen en naar hem toe getrokken, waarna hij zijn armen om haar heen zou hebben geslagen en zijn lippen op de hare gedrukt. Daarna zou hij haar unieke aardse geur hebben opgesnoven en haar op het aanrecht hebben getild om met zijn mond op ontdekkingsreis te gaan. Hij zou een spoor van kussen van haar hals tot aan haar borsten hebben getrokken. Terwijl hij dwars door haar natte topje aan haar tepels zou hebben gezogen, zou hij zijn hand tussen haar dijen hebben laten glijden; met zijn vingers zou hij onder de rand van haar slipje voelen hoe heet en nat en gewillig ze was, hoe groot haar verlangen naar hem was.
Een hevige rilling ging door zijn hele lijf. Hij zette de fles aan zijn lippen en dronk hem in één keer leeg. Toen ging hij terug naar zijn suite om een zeer lange, zeer koude douche te nemen.
Toen hij tien minuten later onder de douche vandaan kwam, dacht hij nog steeds aan haar en aan wat er in de keuken was gebeurd – of liever gezegd, níét was gebeurd.
Het had geen enkele zin erover te blijven piekeren, wees hij zichzelf terecht. Goed, hij zou niet meer aan haar denken. Vastbesloten droogde hij zich af en trok de kleding aan die hij als zijn uniform beschouwde: een op maat gemaakt wit overhemd, donkerrode stropdas, gouden manchetknopen, zwarte loafers en een donkergrijs pak van Armani. Ongetwijfeld zou Alessia er vandaag ook piekfijn uitzien, en hij wilde niet voor haar onderdoen. Goedkeurend keek hij in de spiegel; hij zag eruit als een professionele zakenman. In de ogen van de ijsprinses zou hij ongetwijfeld altijd een uit de kluiten gegroeide onruststoker blijven, maar –
Verdorie, hij was weer terug bij af. Hij kon het niet laten om aan haar te denken, aan het effect dat ze op hem had. Zelfs als hij geen probleem meer zou hebben met haar hooghartige houding, dan was ze nog steeds niet zijn type. Ze was aantrekkelijk, dat viel niet te ontkennen, maar hij kon zich niet voorstellen dat ze ooit zou proberen het een man – welke man dan ook – naar de zin te maken. Ja, hij hield van vrouwen die inschikkelijk en meegaand waren. Het kon hem niet schelen of dat tegenwoordig als seksistisch werd gezien.
Fronsend keek hij in de spiegel, terwijl hij zijn manchetten rechttrok en stropdas gladstreek. De vreemde spanning tussen hen, als je het al zo kon noemen, zou nog verklaarbaar zijn als hij in geen maanden met een vrouw naar bed was geweest. Het was echter nog geen twee dagen geleden, en bovendien was hij er nooit de man naar geweest elke beschikbare vrouw te verleiden. Verder had Alessia duidelijk gemaakt dat hij evenmin haar type was.
Zijn frons veranderde in een chagrijnige blik. Waarom had ze dan zo gretig gereageerd toen hij haar kuste? Alleen een vrouw die bepaalde gevoelens had, sloeg haar armen om de hals van een man en drukte kreunend van genot haar lichaam tegen het zijne.
O, allemachtig. Een erectie paste niet bepaald bij een duur pak.
Dit moest nu ophouden, dacht hij, diep ademhalend. Normaal gesproken nam hij alleen beredeneerde beslissingen, maar hij moest toegeven dat die aanpak soms faalde. Goed, dan. Hij zou zelf investeren in de wijngaard, omdat terugkomen op die belofte kon worden gezien als een teken van zwakte. Maar meer dan de twee dagen die hij hier oorspronkelijk voor had uitgetrokken, hoefde hij hier niet te zijn. Dat was ruim voldoende tijd om de boekhouding van de wijngaard in te zien en de mensen van de prins te ontmoeten. Hij zou een administrateur aanstellen die alles in de gaten kon houden en zelf op het eerste het beste vliegtuig naar New York stappen – en als het vlugger was om de Orsini-jet te laten komen, dan zou hij dat doen.
Dit was een puur zakelijke aanpak – en absoluut geen laffe oplossing.
De ijsprinses van gisteren was terug en stond onder aan de trap op hem te wachten. Ze had haar haren opgestoken in een chignon en droeg een witte zijden blouse, zwarte pumps en een grijs mantelpakje van Armani. Bijna was hij in lachen uitgebarsten, omdat ze er bijna identiek uitzagen – als je tenminste niet lette op haar weelderige borsten en lange benen onder haar nauwsluitende rok.
Schattend nam ze hem van top tot teen op.
Met een kleine glimlach zei hij: ‘Dit is de nieuwste look voor gangsters in New York.’ Als hij had verwacht dat ze zich hierdoor zou generen, dan had hij het mis.
‘Het ziet er een stuk beter uit dan tatoeages met het woord “moeder”,’ zei ze liefjes.
‘Prinses, u hebt me praktisch naakt gezien, dus u weet maar al te goed dat ik geen tatoeages heb.’
Er verschenen blosjes op haar wangen. ‘Ik heb u helemaal niet naakt gezien,’ ontkende ze koel.
Onverschillig haalde hij zijn schouders op. ‘Het scheelde niet veel.’