Maar niets was zo perfect als Falco, die naast de waterval naar haar stond te kijken.
Haar hart maakte een sprongetje toen ze de blik op zijn gezicht zag.
‘Elle,’ sprak hij zachtjes, ‘mijn prachtige Elle.’
Zijn Elle, ja. Dat wilde ze zijn. Elegant draaide ze in het rond. ‘Het is de jurk. En de schoenen. Hoe –’
‘Magie,’ zei hij.
Ze lachte. ‘Magie, inderdaad.’
Langzaam kwam hij op haar af, en hij strekte zijn armen. ‘Mag ik deze dans van u?’
‘Zeker wel. Ik heb elke dans voor u gereserveerd.’
Hij trok haar in zijn armen, en ze sloeg haar armen om zijn hals. Nadat er een geluid diep uit zijn keel was ontsnapt, vroeg ze zich af of hij had gemerkt dat ze niets onder de jurk droeg. Dat moest wel. Haar tepels drukten stijf tegen zijn borst, en zijn hand lag onder aan haar rug. Maar hij zei niets en hield haar gewoon vast terwijl ze begonnen te bewegen op de maat van de muziek.
‘Ik was bang dat de jurk niet mooi genoeg voor je zou zijn,’ zei hij zachtjes.
Achteroverleunend, keek ze hem aan. ‘Ik heb nog nooit zo’n mooie jurk gezien.’
‘Ik heb nog nooit zo’n mooie vrouw gezien.’ En dat meende hij. Eigenlijk had hij nog iets moeten kopen wat bij die sprankeling in haar ogen zou passen… ‘Diamanten,’ zei hij. ‘Kanariegele diamanten.’
‘Wat?’ vroeg ze lachend.
‘Die ontbreken nog. Een diamant in de vorm van een hart, die hier op deze plek zou vallen.’ Hij boog zijn hoofd en kuste de holte in haar hals. Haar hart leek op hol te zijn geslagen, en ook zijn hart maakte een sprongetje. Hij trok haar tegen zich aan, en ze verloren zich in de muziek en elkaar.
‘Falco…’ fluisterde ze.
Het liefst wilde hij haar meenemen naar de slaapkamer om haar daar van haar jurk te ontdoen en zich werkelijk in haar te verliezen, dacht hij, terwijl hij haar kuste, maar hij had deze avond voor haar gepland. Nick, die hem de smoking had gestuurd, had vragen gesteld, maar Falco had hem afgekapt en gezegd dat hij het later wel zou uitleggen.
Hoe legde je iets uit wat je zelf niet begreep? Hoe was deze missie iets geworden wat gevaarlijker was dan het geweld waarmee hij wist dat hij uiteindelijk zou worden geconfronteerd? Wanneer was Elle de spil geworden waarom zijn leven draaide? Wat betekende het?
Falco schraapte zijn keel en leidde haar naar de tafel, waar hij haar stoel aanschoof en tegenover haar plaatsnam. Snel nam hij de champagnefles uit de koeler. De kurk kwam met een zacht ploffend geluid los, en hij vulde de glazen, waarvan hij er een aan Elle overhandigde. ‘Op deze avond,’ zei hij.
‘Deze perfecte avond,’ vulde Elle hem met een glimlach aan. Haar minnaar had overal aan gedacht. Er was aardappel-preisoep, kreeft, asperges, chocolademousse en Kona-koffie met een dikke laag schuim. Alles was perfect. Althans, dat vermoedde ze. Ze proefde niets, want al haar zintuigen waren op Falco gericht.
Nadat hij het laatste beetje champagne had ingeschonken, pakte hij haar hand, en hij drukte er een kus op. ‘Ik wou dat we echt uit eten hadden kunnen gaan,’ zei hij glimlachend. ‘Dan hadden we ergens heen kunnen gaan waar elke man in de zaak een moord zou plegen om op mijn stoel te kunnen zitten.’
Ze lachte. ‘Nou, of je dat echt wilt…’
Er kwam een machogrijns op zijn gezicht. ‘Tja, onder dit gladde uiterlijk zit gewoon een holbewoner.’
‘Voor een holbewoner zie je er inderdaad niet slecht uit.’ Elle keek om zich heen en schudde haar hoofd. ‘Hoe heb je dit allemaal voor elkaar gekregen?’
‘Dat zei ik al. Het was magie.’
Alle magie kwam van hem, en bijna vertelde ze hem dat. ‘Niemand… niemand heeft ooit zoiets voor me gedaan.’
Hij schoof de bloemen opzij, leunde over de tafel en kuste haar. ‘Ergens zou ik willen dat iemand dat wel had gedaan,’ zei hij zachtjes. Zijn glimlach was er duidelijk een van mannelijke voldoening. ‘Maar de holbewoner in mij is blij dat niemand me voor was.’
Ontroerd legde ze haar hand op zijn wang. ‘Er zijn zoveel dingen waarin jij de eerste was,’ fluisterde ze. ‘Zeker op het gebied van… het bedrijven van de liefde. Voordat ik jou kende, heb ik altijd gedacht –’
Haar bekentenis vervulde hem met evenveel plezier als pijn. De wetenschap dat ze bang was geweest voor seks vervulde hem met afschuw, maar hij was blij dat hij haar van haar angst had verlost. ‘Stil maar,’ onderbrak hij haar. ‘Je hoeft niets uit te leggen.’
‘Ik wilde je niet in verlegenheid brengen.’
Hij drukte zijn lippen op haar hand. ‘Jij zou me nooit in verlegenheid kunnen brengen,’ zei hij ruw, ‘zeker niet als je vertelt wat ik je laat voelen.’