‘Maar?’
‘Maar ze dacht dat het genoeg was om wat extra groenten in de pan te gooien. Niemand kon haar ervan overtuigen dat een veganist echt geen kip, varkensvlees en rundvlees eet, of je er nu groenten bij doet of niet.’
Elle prikte wat salade aan haar vork. ‘Oeps.’
‘Inderdaad. Dat was… interessant.’
‘Dat kan ik geloven.’
‘En dan is er Dante nog, die over zijn nek gaat van pesto. Mijn moeder heeft het in haar hoofd gehaald dat hij er dol op is.’ Hij gniffelde. ‘Je kunt je niet voorstellen wat voor gerechten ze allemaal al heeft bedacht waar zijn favoriete ingrediënt in verwerkt zat.’
Om Elles lippen speelde een weemoedige glimlach. ‘Het moet fijn zijn om zo’n grote familie te hebben.’
De vorige keer dat ze dit gesprek hadden gehad, was het niet al te best afgelopen, maar Falco vond het een tweede poging waard. Hij voelde aan dat het onderwerp waar Elle niet over wilde praten, te maken had met haar familie. ‘Dat heb jij dus niet gehad, hè?’
Ze schudde haar hoofd. ‘Nee.’
‘Had je alleen een vader en een moeder?’
‘Mijn vader is gestorven toen ik klein was.’
‘Aha. Dus je was alleen met je moeder.’
Na een moment haalde Elle haar schouders op. ‘Ja.’
‘Is ze nooit hertrouwd?’
Opnieuw zweeg ze even. ‘Na een tijdje wel.’
Ineens klonk ze gespannen, merkte Falco. ‘Dat is fijn. Dat ze weer verliefd is geworden, bedoel ik.’
‘Heel fijn,’ zei Elle vlak.
‘Niet?’
‘Hij zou voor ons zorgen. We waren straatarm.’
Dat verraste hem. ‘Maar in je biografie –’
Abrupt keek ze op. ‘Lees jij die onzin?’
‘Tijdens de vlucht naar Los Angeles. Er stond –’
‘Ik weet wat erin staat. Dat ik opgegroeid ben in San Francisco, en dat ik privéleraren had.’
‘Dus dat is niet waar?’
Ze schudde haar hoofd en hield haar blik op haar bord gericht, alsof niets zo interessant was als wat erop lag. ‘We waren arm.’
‘En dat was in Beaufort Creek.’
Opnieuw keek ze op. ‘Ja, daar ben ik geboren. Maar ik heb in verschillende plaatsen gewoond, voordat ik uiteindelijk naar New York trok.’
‘En in New York ben je als model aan de slag gegaan.’
‘Daar ben ik als model aan de slag gegaan,’ herhaalde ze vlak. ‘Heb je er problemen mee dat…’ Ze zuchtte. ‘Laat maar, het spijt me.’
‘Nee,’ zei hij snel, en hij pakte haar hand. ‘Het spijt mij. Ik heb geloof ik een beetje vreemd gedaan over die lingerieadvertentie.’
Ze liet haar adem ontsnappen. ‘Ik wilde dat contract niet tekenen, maar ik wist dat ik dan een kans liet liggen. Het kon betere klussen opleveren –’
‘Elle,’ zei Falco, en hij legde zijn vork neer. ‘Schat, je bent mij geen verklaring schuldig. Dat ben je niemand.’
‘Als ik niet voor die stomme advertentie had geposeerd, had hij me misschien nooit gevonden…’ Ze viel stil.
Falco verstevigde zijn greep op haar hand. ‘Wie?’ vroeg hij zachtjes. ‘Over wie heb je het?’
‘Ik bedoelde alleen maar… die man die me stalkt.’
Er zat meer achter, dat zag hij aan de wanhoop in haar ogen en de trilling van haar lip. Dit was het moment om door te vragen, nu ze zo kwetsbaar was. Binnen vijf minuten zou hij de waarheid boven tafel hebben… Maar hij stond op, ging naar haar toe en omarmde haar.
‘Ik kan het niet,’ fluisterde ze. ‘Vraag me alsjeblieft niet om erover te praten…’
‘Stil maar,’ mompelde hij, haar kussend tot haar duistere blik verdween en de wanhoop veranderde in passie.
Enkele dagen later reed hij tijdens een ritje naar de supermarkt waar ze eerder kleding en eten hadden gekocht, waarna hij bij een postkantoor parkeerde.
‘Wat ga je hier doen?’ vroeg Elle verwonderd.
‘Een man kan niet alleen van goudmakreel leven.’
Ze lachte. ‘Werkelijk…’
‘Werkelijk, ja,’ zei hij, en hij drukte een lichte kus op haar mond. ‘Ik ben zo terug.’
Hij kwam terug met een pakketje dat hij op de achterbank gooide en deed net alsof hij haar vragen niet hoorde, waarna ze het maar opgaf.
‘En nu is het tijd voor een dutje,’ zei hij, toen ze weer bij het huis waren.
Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Falco had het woord dutje een geheel nieuwe betekenis gegeven. Deze keer viel ze na hun lange tedere vrijpartij echter inderdaad in slaap, om later alleen wakker te worden.
Gapend kwam ze overeind. Ze had geen idee van de tijd, maar ze had het gevoel dat het al laat was. Een blik op de klok leerde haar dat het bijna zeven uur was. Waar was Falco? Ze werd graag naast hem wakker in hun bed. Hoewel, het was natuurlijk niet hun bed. Het was verleidelijk om in deze fantasie te gaan geloven en te denken dat dit eeuwig zou duren en zijn gevoelens voor haar… echt waren. Dat was natuurlijk niet zo.