Zijn enige voorwaarde was dat hij altijd alle informatie ter beschikking had, en als een cliënt hem niet hielp, ging hij er zelf wel achteraan. In dit geval lag het anders; Elle zou hij zoiets niet aandoen. Het maakte de klus een stuk lastiger, maar hij gaf te veel om haar om haar te dwingen haar diepste geheimen te onthullen. En zijn gevoelens namen met elke dag, en nacht, toe.
Tijd leek ongrijpbaar te zijn geworden, zonder begin of eind. Er waren alleen de lange behaaglijke dagen en de lange hete nachten. Niet dat ze veel bijzonders deden. Ze maakten lange wandelingen op het strand, waarbij Elle zo ongeveer elke schelp die ze zag opraapte, of ze lagen bij het zwembad. Hij leerde haar poker spelen.
Meestal liet hij haar winnen. Om het wat interessanter te maken, opperde hij het idee om strippoker te gaan doen. Al snel was hij aan de winnende hand.
‘Je hebt al die andere keren gewoon met opzet verloren,’ zei ze gespeeld verontwaardigd toen ze alleen nog haar witte T-shirt en slipje droeg.
‘Hé,’ zei hij met een onschuldige blik op zijn gezicht, ‘zit je me nu voor leugenaar uit te maken?’
‘Nee, maar je speelt wel vals,’ antwoordde ze, en ze gilde toen hij zijn kaarten liet vallen en haar vastgreep. Ze lachten en stoeiden, en langzamerhand ontstond er een liefdesspel. Even later waren ze hun kaarten helemaal vergeten.
Ze vreeën tot Falco dacht dat zijn hart uit elkaar zou barsten van geluk. O, hij was wel vaker gelukkig geweest, maar nooit zoals nu. Eerder had hij nooit veel om alledaagse bezigheden gegeven; hij leefde voor het gevaar en zocht altijd zijn grenzen op. Aan hun lange wandelingen en het zonnebaden kleefde echter geen enkel risico, en dat gold ook voor het kraampje dat ze bij een boerderij hadden ontdekt en waar ze verse goudmakreel en groenten en fruit vers van het land kochten.
Als Elle wist hoeveel condooms hij stiekem had ingeslagen, zou ze blozen, dacht hij, maar hij wilde nu eenmaal elk moment van de dag met haar vrijen. En tot zijn vreugde dacht zij er hetzelfde over.
Op een avond kwam ze met een salade het atrium binnen, waar hij hun maaltijd grilde. Terwijl hij naar haar keek, realiseerde hij zich dat wat hij voor haar voelde misschien toch wel een beetje gevaarlijk was…
‘Wat is er?’ vroeg Elle.
Blijkbaar was de uitdrukking op zijn gezicht veranderd. ‘Ik, eh… ik realiseerde me net dat, eh… dat mijn broers trots op me zouden zijn als ze me zo zagen.’
Met een glimlach op haar gezicht schonk ze twee glazen prosecco in, waarvan ze hem er een aanreikte. ‘Hoezo?’
‘Omdat ik ineens een topkok ben geworden.’ Hij grijnsde om haar grimas en prikte een stukje van de gegrilde vis aan een vork. ‘Proef maar, en geef toe dat dit de best gegrilde goudmakreel is die je ooit hebt gegeten.’
Ze leunde naar voren en deed haar lippen uiteen om het stukje vis te proeven, maar Falco trok snel de vork terug, en voor ze het wist, proefde ze Falco in plaats van de vis. ‘Heerlijk,’ verzuchtte ze.
Na een tweede kus stak hij alsnog de vork in haar mond.
‘Mmm, maar dat is ook heerlijk, zeg.’
‘Zei ik het niet? Falco Orsini, topkok. Niet lachen! Als je dit vergelijkt met de vorige keer dat ik iets visserigs heb klaargemaakt, dan is dit echt goed spul.’
‘Iets visserigs?’ vroeg Elle lachend. ‘Wil ik het weten?’
‘Wat een vertrouwen…’ Falco liet een spatel onder de vis glijden en legde hem op een bord. ‘Tonijn.’
‘Geelvintonijn?’
Zijn mondhoeken gingen even omhoog. ‘Tonijn uit blik, weet ik veel wat het precies was.’
‘Uit blik?’
‘Een beetje pasta erbij, wat romige champignonsoep –’
‘Bah.’
‘Goed, dan.’ Hij schoof haar stoel aan en ging tegenover haar zitten. ‘Tonijn, Parmezaanse kaas, erwten –’
‘Hè, bah!’ Even zweeg ze. ‘Macaroni met kaas, dát is pas voedsel voor de ware fijnproever.’
Hij lachte.
‘Ja, lach maar. Kook eerst maar eens een pan macaroni met kaas, misschien met wat hamblokjes erdoor als je net dat beetje extra wilt…’ Ook Elle kon haar lachen niet meer inhouden. ‘Hm, toch niet?’
Grijnzend legde Falco zijn servet op zijn schoot. ‘Mijn moeder vindt toch al dat ik barbaarse eetgewoonten heb.’
‘Kan zij goed koken?’
‘Of ze goed kan koken…’ Hij rolde met zijn ogen. ‘Ze is Siciliaans, natuurlijk kan ze goed koken. Als je niet gruwelt van wat ze denkt dat je lekker vindt, althans.’
‘Wat zij denkt dat je lekker vindt?’
‘Ja. Ze heeft soms van die ideeën… Mijn zus Izzy besloot eens veganist te worden, en mijn moeder vond het geen probleem om de maaltijden daarop aan te passen.’